Νέες ταινίες: Οικογένεια υπό διάλυση σε έναν κόσμο απρόσωπο

Νέες ταινίες: Οικογένεια υπό διάλυση σε έναν κόσμο απρόσωπο

3' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πλούσια είναι η κινηματογραφική εβδομάδα που ξεκινά σήμερα με ταινίες πολυαναμενόμενες, βραβευμένες στα διεθνή φεστιβάλ αλλά και μερικές άλλες που αποτελούν μικρές ευχάριστες εκπλήξεις της φετινής παραγωγής. Αρχή από τα πιο σημαντικά: το «Χωρίς αγάπη» (***½) είναι η νέα ταινία του Αντρέι Σβιάγκιντσεφ, του Ρώσου δεξιοτέχνη δημιουργού της «Επιστροφής» και του «Λεβιάθαν». Αυτή ασχολείται –τουλάχιστον σε πρώτο πλάνο– με τον θεσμό της οικογένειας, μέσα από τη διάλυση μιας τέτοιας λόγω διαζυγίου. Ακολουθώντας τα χνάρια του Ινγκμαρ Μπέργκμαν, αλλά κρατώντας τη «ρωσική» ματιά του, κατασκευάζει τελικά ένα χαμηλών τόνων δράμα που στοχεύει όμως με ακρίβεια λέιζερ.

Η Ζένια και ο Μπόρις είναι έτοιμοι για ένα άσχημο διαζύγιο. Απεχθάνονται ο ένας τον άλλο, ενώ και οι δύο έχουν ήδη κάνει το επόμενο βήμα στη ζωή τους, βρίσκοντας άλλους συντρόφους. Μοναδική «εκκρεμότητα» είναι ο 12χρονος γιος τους Αλιόσα, τον οποίο πολύ κυνικά ετοιμάζονται να παρατήσουν σε οικοτροφείο, αφού κανένας τους δεν τον θέλει στην καινούργια του ζωή. Η αιφνίδια εξαφάνιση ωστόσο του μικρού, θα θέσει σε λειτουργία ένα νέο (συναισθηματικό) μηχανισμό, που θα επανακαθορίσει τις ζωές τους.

Μέσα από το «Χωρίς αγάπη» και τη σκληρότητα του θέματός του, αναδύεται μια κοινωνία που μοιάζει να βρίσκεται στα όρια της απόλυτης σήψης και της διάλυσης. Η πρόσκαιρη απόλαυση, οι μικροεγωισμοί και οι ματαιότητες κυριαρχούν στις ζωές ανθρώπων δίχως σοβαρούς στόχους και δεσμούς μεταξύ τους. Ο Σβιάγκιντσεφ περιγράφει, με τον δικό του λιτό τρόπο, έναν παγωμένο, απρόσωπο κόσμο, τα πιο αδύναμα μέλη του οποίου κινδυνεύουν να αφεθούν στην τύχη τους. Από την άλλη, ωστόσο, φυτεύει και τον σπόρο της ελπίδας: η ομάδα διάσωσης, που οργανωμένα και ανιδιοτελώς κάνει έρευνες για τον εντοπισμό του παιδιού είναι το παράδειγμα της αλληλεγγύης που αποτελεί τον μόνο φωτεινό φάρο μέσα στο σκοτάδι της αδιαφορίας. Η ταινία τιμήθηκε με το ειδικό βραβείο της Επιτροπής, στο περασμένο Φεστιβάλ Καννών.

Κι από τις Κάννες στη Βενετία, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε, προκαλώντας ποικίλα και εκ διαμέτρου αντίθετα σχόλια, η «Μητέρα!» (***½) του Ντάρεν Αρονόφσκι. Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και σεναριογράφος, στο πιο μεγαλεπήβολο ίσως εγχείρημα της μέχρι τώρα καριέρας του (από άποψη περιεχομένου, όχι παραγωγής), μας τοποθετεί μέσα σε ένα κινηματογραφικό «σπήλαιο», όπου τα θαύματα και τα τέρατα βρίσκονται επικίνδυνα κοντά. Ηρωες του ιδιότυπου παραμυθιού του είναι ένα ζευγάρι (Χαβιέρ Μπαρδέμ, Τζένιφερ Λόρενς), οι οποίοι βλέπουν την ήρεμη, απομονωμένη ζωή τους να γκρεμίζεται εξαιτίας της εισβολής μιας σειράς φορτικών αγνώστων. Καθώς οι αλληγορίες και οι παντοειδείς αναφορές (θρησκευτικές, κοινωνικές, περιβαλλοντικές κ.ά.) συσσωρεύονται, το σύνολο κατορθώνει να αναπνεύσει μόνο χάρη στην τρομερή δύναμη των εικόνων και στην ερμηνευτική δεινότητα των πρωταγωνιστών του.

Τρίτη στις επιλογές της εβδομάδας, η πιο ταπεινή άλλα σίγουρα όχι η λιγότερο ενδιαφέρουσα από αυτές: το «Οντως φιλιούνται;» (**½) του πρωτοεμφανιζόμενου Γιάννη Κορρέ είναι μεν γυρισμένο με ελάχιστα μέσα, διαθέτει ωστόσο φρεσκάδα και ηλεκτρισμό ανάλογο με του προ μερικών μηνών «Αφτερλώβ». Η πρωταγωνίστρια μάλιστα του τελευταίου Ηρώ Μπέζου, παίζει και εδώ ως ήμισυ ενός ακόμα παράξενου ζευγαριού (μαζί με τον Θανάση Πετρόπουλο), το οποίο περνά μια νύχτα κουβέντας-ψυχανάλυσης με τον τοπικό προμηθευτή… «χόρτου». Ο διάλογος που μοιάζει με χειμαρρώδη αυτοσχεδιασμό, διακόπτεται από διαλεγμένα φλάσμπακ, από τα οποία κορυφαίο είναι ένα ξεκαρδιστικό στιγμιότυπο με τον The Boy (Αλέξανδρο Βούλγαρη) στον ρόλο ενός ανεκδιήγητου κλέφτη.

Προσωπική αναζήτηση

Κυκλοφορεί επίσης το «Χειρότερα δεν γίνεται» (**½), αρκετά αξιόλογη κομεντί, με τον Μπεν Στίλερ στον ρόλο ενός μεσήλικα που αναμετράται –με τρόμο– με τα επιτεύγματα της μέχρι τώρα ζωής του. O Μπραντ συνοδεύει τον 17χρονο γιο του σε ένα ταξίδι στη Βοστώνη, προκειμένου εκείνος να περάσει από συνεντεύξεις πανεπιστημιακών προγραμμάτων. Σύντομα, ωστόσο, η εξόρμηση θα πάρει χαρακτήρα προσωπικής αναζήτησης, καθώς ο εργαζόμενος σε ΜΚΟ Μπραντ, έρχεται σε επαφή με παλιούς του φίλους, οι οποίοι είναι πια πλούσιοι και επιτυχημένοι καριερίστες. Ο Μάικ Γουάιτ («Ενα σχολείο πολύ ροκ») κάνει ένα συμβατικό αλλά εύστοχο σχόλιο πάνω στην αξία των λεγόμενων «επιλογών ζωής» και στον χαρακτήρα των σύγχρονων κοινωνικών προτύπων.

Τέλος, ο Τζος Μπρόλιν τίθεται επικεφαλής μιας παρέας «Ριψοκίνδυνων ανδρών» (**½), σε μια συγκινητική περιπέτεια, η οποία αφηγείται την αληθινή ιστορία μιας ομάδας επίλεκτων πυροσβεστών των ΗΠΑ.

CINEMA ALERT

Υπήρξε επί χρόνια απόλυτο (κινηματογραφικό) σύμβολο γυναικείου αισθησιασμού. Αυτή την αύρα της σχεδόν απειλητικής σεξουαλικότητας, που φυσικά την ακολουθεί ακόμα, καταφέρνει η Μισέλ Φάιφερ να τη μεταφέρει και στη «Μητέρα!» του Ντάρεν Αρονόφσκι, όπου ερμηνεύει έναν δεύτερο, αλλά σημαντικό, ρόλο – θα μπορούσε να της χαρίσει και την τέταρτη οσκαρική της υποψηφιότητα. Μαζί δε με τον Εντ Χάρις, συνθέτουν ένα εξαιρετικό ερμηνευτικό δίδυμο που στέκεται ταιριαστά απέναντι από εκείνο των πρωταγωνιστών Λόρενς και Μπαρδέμ.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή