Η μπάνκα στον αέρα Ι
Δεν αποτελούν έκπληξη τα περί σύνθετης ονομασίας που προκύπτουν από τη χθεσινή σύσκεψη στο Μαξίμου. Δεν θα μπορούσε, εξάλλου, να υπάρξει και διαφορετικό πλαίσιο. Βέβαια, το όνομα είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Οπως το έθετε συνομιλητής μου με εμπειρία του Σκοπιανού, μεγαλύτερο ενδιαφέρον θα έχει το παιχνίδι γύρω από το την εθνικότητα και τη γλώσσα της γειτονικής χώρας. Πώς, για παράδειγμα, θα λέγονται οι γείτονες; Τι ακριβώς θα αναγράφεται στα διαβατήριά τους; Μακεδόνες, Σλαβομακεδόνες ή μήπως Δακίτες/Δακιανοί; Ερωτήματα που θα αναζητήσουν σύντομα απαντήσεις και τα οποία έχουν τη δυναμική να τινάξουν στον αέρα τις όποιες συνομιλίες, καθώς αποτελούν πεδίον δόξης λαμπρόν για κάθε μακεδονομάχο που επιδιώκει να ενταφιάσει τη λύση. Προσοχή: το τελευταίο ισχύει για προβεβλημένους υπουργούς της κυβέρνησης που διεκδικούν ρόλο στο εθνοπατριωτικό μέτωπο. Περιμένω να δω αν θα αποτελέσει αυτό την αφορμή για να τινάξουν τη σκοπιανή μπάνκα στον αέρα.
Η μπάνκα στον αέρα ΙΙ
Μένω στο θέμα και στη στάση του Κινήματος Αλλαγής, όπως αυτή περιγράφηκε στην προχθεσινή σύσκεψη υπό τη Φώφη Γεννηματά. Οι κινήσεις που μετέχουν στο σχήμα τάσσονται υπέρ της σύνθετης ονομασίας –αυτονόητο– και τηρούν στάση αναμονής μέχρι νεωτέρας. Βέβαια, δεν τηρούν όλοι στάση αναμονής. Το λέω επειδή πληροφορούμαι ότι ο Γιώργος Παπανδρέου, ο Σταύρος Θεοδωράκης και ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος έχουν διαμηνύσει στη Χαριλάου Τρικούπη ότι εφόσον η τελική πρόταση αφορά σύνθετη ονομασία, θα την ψηφίσουν. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς πυρηνικός φυσικός για να καταλάβει ότι αυτό βάζει αυτομάτως το Κίνημα Αλλαγής στην ίδια πλευρά με τον ΣΥΡΙΖΑ και στη λογική της αντι-δεξιάς ρητορικής, στην οποία επιμένει μέχρι θανάτου το ΚΙΔΗΣΟ. Να υποθέσω ότι σε αυτό το πλαίσιο εντάσσονται οι απευθείας επαφές του Παπανδρέου με τον Αλέξη Τσίπρα; Η πιο πρόσφατη, της οποίας έλαβα γνώση, έγινε το καλοκαίρι, όταν ο ΓΑΠ ενημέρωσε τον πρωθυπουργό για επαφές που είχε κάνει στην Τουρκία, προσκεκλημένος του Αμπντουλάχ Γκιουλ. Και δεν ήταν η μόνη. Περιττό να προσθέσω ότι όλο αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα για τη Γεννηματά. Πάντως, ποτέ τόση ασάφεια και θολούρα από την πλευρά της κυβέρνησης δεν κατάφερε να προκαλέσει τόση αναστάτωση στα κόμματα και μάλιστα προκαταβολικά. Ή είσαι ειδικός στον διχασμό, ή δεν είσαι.
Και καλή καρδιά
Κακοκαρδίστηκε ο Σπύρος Δανέλλης με το χθεσινό μου σχόλιο για τα «φίλια» πυρά που δέχεται, ότι έχει ήδη περάσει στο φάσμα του ΣΥΡΙΖΑ για να εξασφαλίσει την έδρα του στο Ηράκλειο. Οπως μου έγραψε, «αν η έδρα ήταν το ζητούμενό μου, δεν θα πρωτοστατούσα στην υπόθεση του ενιαίου φορέα». Ανεξαρτήτως Δανέλλη, σημειώνω ότι το ένα δεν αποκλείει το άλλο και, σε κάθε περίπτωση, πολλοί είναι αυτοί –ειδικά στην παπανδρεϊκή πλευρά– που βλέπουν το μέλλον (τους) μόνο σε σύμπλευση με τον ΣΥΡΙΖΑ.
Οχι σε Λέγκα του Βορρά
Διαψεύδει μετ’ επιτάσεως ο Απόστολος Τζιτζικώστας σε συνομιλητή μου τη φημολογία που τον θέλει να ηγείται μιας ελληνικής Λέγκας του Βορρά, που θα συγκεντρώσει υπό την ομπρέλα της τους διαφωνούντες στο Σκοπιανό.
Ο γεφυροποιός
Μεγάλη μάχη μαίνεται στα κομματικά σωθικά του SPD, με βασικό διακύβευμα το «ναι» ή το «όχι» σε έναν νέο κυβερνητικό συνασπισμό με την Αγκελα Μέρκελ. Στην πλευρά των σκληρών, που ζητούν και αριστερή στροφή, τάσσονται τα συνδικαλιστικά σωματεία. Παρασκηνιακό ρόλο γεφυροποιού έχει αναλάβει ο Φρανκ Βάλτερ Σταϊνμάγερ, πρόεδρος μεν, με μακρά θητεία, όμως, στους σοσιαλδημοκρατικούς και ευρωπαϊκούς διαδρόμους. Μου λένε ότι ο Γερμανός πρόεδρος θεωρεί τον μεγάλο συνασπισμό όχημα σταθερότητας, την οποία συνδέει άμεσα με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει η Ευρώπη.
Τζάμπα κρίση
Δεν είναι μυστικό στους παροικούντες την Ιερουσαλήμ των ελληνοτουρκικών ότι οι Τούρκοι είναι εξπέρ στη δημιουργία κρίσεων. Ως τέτοιοι, έχουν και το know how του πώς να κάνουν ψυχολογικό πόλεμο πιέζοντας και αποσυμπιέζοντας τη βαλβίδα της έντασης. Σε ό,τι αφορά τα τζαρτζαρίσματα στην κυπριακή ΑΟΖ, κυπριακή πηγή με ενημερώνει ότι οι Τούρκοι δεν θέλουν να προκαλέσουν κρίση στην Κύπρο πριν από τις εκλογές. Βέβαια, υπάρχει και η πιο πρακτική και ανατολίτικη εκδοχή τού «μ’ αγαπάς ή τζάμπα πίνω;». Εξηγούμαι: Οι γείτονες έχουν προφανώς αποφασίσει ότι δεν έχει νόημα η σπατάλη ενέργειας στην πρόκληση κρίσης αν προηγουμένως δεν υπάρχει σαφής εικόνα για το τι ακριβώς υπάρχει στα επίμαχα οικόπεδα της κυπριακής ΑΟΖ. Κοινώς, αν είναι άνθρακες ο θησαυρός, τζάμπα η κρίση. Εξ ου και, όπως πληροφορούμαι, μιλούν απευθείας με την ΕΝΙ.