Το σημερινό συλλαλητήριο

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο​​ι πέντε προτάσεις ονοματολογίας της ΠΓΔ της «Μακεδονίας», που υπέβαλε προς συζήτηση στη Νέα Υόρκη ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ Μάθιου Νίμιτς στους διαπραγματευτές των Αθηνών και των Σκοπίων, ουδέν το νέο αποκάλυψαν. Η ευρηματικότης έχει τα όριά της· και επειδή το αντικείμενο της συναντήσεως αφορούσε λύση «κοινώς αποδεκτή», οι προτάσεις του κ. Νίμιτς περιείχαν τη λέξη «Μακεδονία».

Σήμερα το όλο θέμα περνάει στο επίπεδο των πολιτών, καθώς το απόγευμα διοργανώνεται στη Θεσσαλονίκη συλλαλητήριο, με μόνο σύνθημα τη μη αναγνώριση ονομασίας στο αποσχιθέν νοτιότερο κράτος της πρώην Ομοσπονδίας της Γιουγκοσλαβίας, η οποία θα περιέχει καθ’ οιονδήποτε τρόπο τη λέξη «Μακεδονία».

Η διαπαραταξιακή εκσυγχρονιστική ελίτ της χώρας και η «πεφωτισμένη» Αριστερά αντιμετωπίζουν με υπεροψία και ως έκφραση πρωτογονισμού την αντίδραση των πολιτών της Βορείου Ελλάδος. Δεν πρόκειται ασφαλώς περί αυτού.

Ηδη από το 1992 –από το περίφημο «πακέτο Πινέιρο»– οι διαπραγματεύσεις μεταξύ Αθηνών και Σκοπίων –επί όλων των κυβερνήσεων– αφορούσαν την εξεύρεση «κοινώς αποδεκτής ονομασίας». Και οι προτάσεις των διαμεσολαβητών πάντα περιελάμβαναν τη λέξη «Μακεδονία». Αλλά οι εναλλασσόμενες στην εξουσία κυβερνήσεις άφησαν να πλανάται η εντύπωση περί του αντιθέτου.

Ουδείς μπορεί να ψέξει τις κυβερνήσεις των τελευταίων είκοσι πέντε ετών για την πολιτική που ακολούθησαν στις διάφορες φάσεις των διαπραγματεύσεων. Αλλά ταυτόχρονα με τη διπλωματία όφειλαν να πείσουν τους κατοίκους της Βορείου Ελλάδος ότι μια κοινώς αποδεκτή ονομασία δεν συνεπαγόταν σε καμία περίπτωση άρνηση της ελληνικότητος της Μακεδονίας, αλλά πρόκληση για επέκταση της ελληνικής επιρροής στην ενδοχώρα της Βαλκανικής.

Αντ’ αυτού κατίσχυσε ένας «αμυντικός» πατριωτισμός, που σταδιακώς αύξησε την ανασφάλεια των κατοίκων της περιοχής αυτής. Αυτό από μιαν άποψη συνιστά μείζονα αποτυχία και ολίσθημα πολιτικό ολέθριο.

Καμία κυβέρνηση δεν έλαβε υπ’ όψιν την ιδιαιτερότητα της περιοχής. Σε αντίθεση με την Παλαιά Ελλάδα, τα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη, όπου μετά την εκδίωξη των Τούρκων υπήρχαν από αιώνων ελληνικοί πληθυσμοί, στη Μακεδονία το πλειοψηφικό στοιχείο ήσαν οι πρόσφυγες. Οχι με τη γενική έννοια που δίδεται στη λέξη, αλλά ως Καππαδόκες, Πόντιοι, Θράκες, Κονιαλήδες, άλλοι ελληνόφωνοι, άλλοι τουρκόφωνοι, με μόνον ενοποιητικό λώρο την Εκκλησία, διότι η ανταλλαγή των πληθυσμών έγινε στη βάση του θρησκεύματος.

Την ενότητα των πληθυσμών αυτών απεκατέστησαν πρωτίστως η Εκκλησία, οι επεκτατικές φιλοδοξίες των εθνικιστών Βουλγάρων, ο αγώνας των εκπαιδευτικών της Μακεδονίας, όπου ο ανταρτοπόλεμος πήρε ειδεχθέστερη μορφή καθώς προσέλαβε και αποσχιστική διάσταση. Τόσο απλά.

Το σημερινό συλλαλητήριο στη Θεσσαλονίκη αποτελεί από μιαν άποψη έκφραση δυσπιστίας προς τη μικροπολιτική τής πολιτικής μας ηγεσίας. Καμία επιλογή δεν είναι απορριπτέα εκ προοιμίου, καθώς είναι υπερασπίσιμες όλες ανεξαιρέτως, υπό την προϋπόθεση ότι ενισχύουν την αυτοπεποίθηση και όχι την ανασφάλεια των πολιτών. Εάν δεν συμβεί αυτό, τότε οδεύουμε προς μια πολιτική αυτοεπιβεβαίωση της ιδιαιτερότητος της Μακεδονίας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή