Η έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα το 2023, καθώς και η εκ νέου αναφορά των καταγγελιών για την υπόθεση των υποκλοπών, υπήρξαν επικριτικές. Παράλληλα, το γεγονός ότι η δημοσιοποίηση του περιεχομένου της εκθέσεως συνέπεσε με την κλιμάκωση του προεκλογικού αγώνα ήταν ακόμη ένας λόγος δυσφορίας της κυβερνήσεως του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Στην ανακοίνωση που εξέδωσε το υπουργείο Εξωτερικών αναφέρεται ότι η «έκθεση καταγράφει χωρίς περαιτέρω διευκρίνιση καταγγελίες μη κυβερνητικών οργανώσεων [ΜΚΟ] για τις οποίες δεν πραγματοποιείται ανεξάρτητος έλεγχος». Αλλά αυτή είναι η πρακτική που άρχισε να εφαρμόζεται εδώ και μισό αιώνα, όταν το 1975 υπεγράφη η Τελική Πράξη του Ελσίνκι, μεταξύ Ανατολής και Δύσεως. Την εποχή εκείνη, οι ΗΠΑ και οι Σύμμαχοί τους αναγνώρισαν την προσάρτηση της Εσθονίας, της Λιθουανίας και της Λετονίας στην ΕΣΣΔ.
Και ως αντάλλαγμα εξασφάλισαν από τη Μόσχα την άδεια εγκαταστάσεως Ομάδων Παρατηρητών σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη σοβιετική αυτοκρατορία. Διά του τρόπου όμως αυτού δόθηκε η δυνατότητα διατυπώσεως καταγγελιών από ακτιβιστές εναντίον του κομμουνιστικού καθεστώτος. Με την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, οι τρεις Βαλτικές χώρες κήρυξαν την ανεξαρτησία τους. Αλλά ο σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η επιβολή κράτους δικαίου και φυσικά η Δημοκρατία εξακολούθησαν να συγκροτούν το ιδεολογικό πλαίσιο της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Εν ονόματι της κατισχύσεως αυτών των αξιών δίδεται σήμερα η μάχη των ΗΠΑ και της Δύσεως εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας, με άγνωστες ακόμη τις επιπτώσεις για όλη την ανθρωπότητα. Μία υπερδύναμη, ωστόσο, που φιλοδοξεί να εκδημοκρατίσει τον πλανήτη έχει υποχρέωση να επισημαίνει το «δημοκρατικό έλλειμμα» που υφίσταται ακόμη και σε χώρες συμμαχικές. Προς τον σκοπό αυτό αξιοποιούνται πρωτίστως πληροφορίες των ΜΚΟ, μη ελεγχόμενες από τις κυβερνήσεις των χωρών εις τις οποίες δρουν. Κάποιοι θα πουν ενδεχομένως ότι αυτά θυμίζουν ιεραποστολικές πρακτικές μιας άλλης εποχής. Αλλά αυτοί είναι οι κανόνες του παιχνιδιού από το 1975 έως σήμερα.
Και ισχύουν τόσο στην Επιτροπή του Στέιτ Ντιπάρτμεντ όσο και στην αντίστοιχη Επιτροπή του Ευρωκοινοβουλίου. Καμία κυβέρνηση δεν είναι υπεράνω κριτικής και ελέγχου. Ούτε καν του Ισραήλ, της μόνης χώρας την ασφάλεια της οποίας έχει εγγυηθεί η Ουάσιγκτον.