Εντιμος. Πατριώτης. Ευλύγιστος. Απρόσεκτος. Λάθος. Πολλαπλά λάθος. Ολα αυτά –κι ακόμα περισσότερα– είναι ο Πάνος Καμμένος σύμφωνα με το οπλοστάσιο των επιθετικών προσδιορισμών που έχουν επιστρατεύσει οι εταίροι του στην κυβέρνηση. Υπάρχει ένας Καμμένος για κάθε υπουργό του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά κανένας δεν είναι τόσο αντιφατικός –αντάρτης και υπάκουος, αντίπαλος και συνεταίρος– όσο
ο Καμμένος του Πάνου Σκουρλέτη.
Από συνέντευξη σε συνέντευξη, ο Καμμένος του Σκουρλέτη φουσκώνει με ολοένα και περισσότερα παράδοξα. Μονίμως έτοιμος να κατατροπώσει με ρητορικό αέρα τη σκιά του κυβερνητικού του συνεταίρου, ο υπουργός Εσωτερικών φαντάζεται ότι έτσι διασώζει από την επιμειξία την αριστερή του ταυτότητα.
Στην πραγματικότητα επιβεβαιώνει ότι καμία ιδεολογική ταυτότητα δεν έχει σημασία για τους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Δεν χρειάζεται να συμφωνεί κανείς με την κυβέρνηση για να μετέχει στην κυβέρνηση. Οι ιδεολογικές διαφορές κλονίζουν τόσο τη συνοχή της, όσο η σκόνη τα παλιά έπιπλα.
Αυτή η συνθήκη είναι συστατική της συμβίωσης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Γι’ αυτό και ακουγόταν τελείως προσχηματική η πρόσφατη συζήτηση περί δεδηλωμένης, με αφορμή τη ενδοκυβερνητική «διαφωνία» για το Μακεδονικό. Πώς θα σταθεί, ρωτούσαν, η κυβέρνηση;
Τώρα φαίνεται για μία ακόμη φορά καθαρά ότι η «διαφωνία» είναι στοιχείο της χημείας του συνασπισμού. Ανοίγοντας όπως άνοιξε το θέμα της ΠΓΔΜ, το Μαξίμου έδωσε ατζέντα στον εταίρο του. Του έδωσε ζωτικό χώρο. Και έδωσε στον εαυτό του ένα μοχλό διχασμού της αντιπολίτευσης.
Η ανομολόγητη διέξοδος μπορεί να ήταν εξαρχής η δυσκολία των Σκοπίων να σηκώσουν ένα συμβιβασμό. Αν η ευθύνη ενός ναυαγίου χρεωθεί στην άλλη πλευρά, δεν θα είναι όλοι κερδισμένοι;
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει δραπετεύσει από τις έξωθεν πιέσεις. Δεν θα χρειαστεί να επωμιστεί εσωτερικά το κόστος μιας λύσης. Και οι ΑΝΕΛ θα μπορούν να λένε ότι την απέτρεψαν.
Και όμως. Οι ζαριές αυτές δεν έχουν παιχτεί σε πολιτικό κενό. Η μη λύση δεν θα αντιστρέψει τις συνέπειες που έχουν ήδη προκληθεί από τη μεθόδευσή της.
Δεν θα ξαναβάλει το τζίνι στο μπουκάλι.
Ούτε τις σημαίες στις ντουλάπες.
Λένε κάποιοι ότι όπως στο Κυπριακό, έτσι και στο Μακεδονικό, η διαιώνιση είναι προτιμότερη από τον συμβιβασμό. Ομως, όπως φάνηκε τον τελευταίο μήνα, όσο βαθιά κι αν είναι θαμμένα, τα άλυτα εθνικά θέματα εξακολουθούν να εκπέμπουν ακτινοβολία στο εσωτερικό. Εξακολουθούν να προκαλούν πολιτικές μεταλλάξεις στην κορυφή και στη βάση.
Το κόστος της μη λύσης του Μακεδονικού δεν είναι η ακινησία. Είναι ήδη μια κίνηση κατά βάθος.