Η ουρά δεν ήταν πολύ μεγάλη. Τέσσερα-πέντε άτομα περίμεναν να εξυπηρετηθούν στο συγκεκριμένο τμήμα της ΔΟΥ. Η κυρία πίσω από το διαχωριστικό ήταν δύσθυμη. Διάβαζες στο πρόσωπό της ότι κάτι την απασχολούσε. Φύσαγε, ξεφύσαγε. Εκανε αργές, βαριεστημένες κινήσεις. Είχε μια πραγματικά κακή μέρα και καθόλου όρεξη για δουλειά. Εμφανέστατα ήθελε να βρίσκεται κάπου αλλού. Κατανοητό, όλοι έχουμε ζήσει κάποια στιγμή σε παρόμοια ψυχολογική κατάσταση.
Οταν ήρθε η σειρά ενός ηλικιωμένου κυρίου, η υπάλληλος ξεφύσηξε πολύ πιο βαριά. Σαν να έβγαζε μεμιάς από μέσα της αυτό που την «έτρωγε». Του είπε «περιμένετε λίγο», με έναν τόνο μεταξύ αυστηρότητας, απόγνωσης και παράκλησης, άφησε το γραφείο της, πήγε στο βάθος σ’ ένα άδειο γραφείο –ούτως ή άλλως στη συγκεκριμένη αίθουσα δεν υπήρχε άλλος υπάλληλος– άναψε ένα τσιγάρο κι έκανε ότι μελετάει κάτι έγγραφα. Ηταν σαφές ότι δεν μελετούσε τίποτα απολύτως. Στην πρώτη ρουφηξιά κατέβασε βαθιά τον καπνό και τον έβγαλε με νταλκά μεγάλο. Συνέχισε, με τους υπόλοιπους στην αίθουσα να την παρακολουθούν άλαλοι. Κανείς δεν τόλμησε να παραπονεθεί, φοβούμενος προφανώς ότι δεν θα κάνει τη δουλειά του. Καλύτερα να περιμένεις να σβήσει το τσιγάρο παρά να ξαναπηγαίνεις στη ΔΟΥ.
Δεν είναι καθόλου σπάνια αυτή η εικόνα για δημόσια υπηρεσία. Οπότε ας μην περιοριστούμε σε εστιατόρια και καφενεία, σε μπαρ και όλων των ειδών τις επιχειρήσεις εστίασης, όπου ούτως ή άλλως με ελάχιστες εξαιρέσεις επικρατεί ντουμάνι. Είναι γνωστό ότι ο αντικαπνιστικός νόμος έχει γίνει… καπνός. Και σε μέρη που δεν το περιμένεις. Σε ΔΟΥ –όπως καταδεικνύει αυτή η πέρα ώς πέρα αληθινή ιστορία– σε ιδιωτικά θεραπευτήρια, σε δημόσιες υπηρεσίες, σε σχολεία, σε νοσοκομεία, σε αστυνομικά τμήματα, σε υπουργεία.
Κλείνουν οι πόρτες, κατεβαίνουν τα εσωτερικά στόρια, ανοίγουν τα παραθυράκια και τα τσιγάρα ανάβουν.
Η προχθεσινή και σε αυστηρό τόνο ανακοίνωση του υπουργείου Υγείας για ενταντικοποίηση των ελέγχων προκάλεσε άφθονο γέλιο. Με νέα εγκύκλιο ο υπουργός Ανδρέας Ξανθός ζητεί από τα αρμόδια όργανα να επιδεικνύουν αυστηρότητα στην τήρηση της ισχύουσας νομοθεσίας – που εδώ και χρόνια δεν ισχύει, διότι και τα αρμόδια όργανα δεν επαρκούν και οι περισσότεροι κάνουν τα στραβά μάτια.
Απλώς ήταν μια καλή ευκαιρία, με αφορμή την προχθεσινή επέτειο των 100 χρόνων από την ίδρυση του υπουργείου Υγείας, με στόχο «την προάσπιση της δημόσιας υγείας», να εκδοθεί αυτή η ανακοίνωση. Φαντάζομαι τους υπευθύνους στο υπουργείο να αλληλοσυγχαίρονται για την καταπληκτική αυτή ιδέα που συνέπεσε με την εορταστική επέτειο. Μόνο που, όσο αυστηρό κι αν είναι το ύφος της εγκυκλίου και όσο τσουχτερά τα πρόστιμα, η συμμόρφωση στον αντικαπνιστικό νόμο είναι ένα σύντομο ανέκδοτο.
Εχουν απομείνει κάτι ταλαίπωροι συμπολίτες μας που κάνουν καταγγελίες κι αυτές καταλήγουν στο κενό. Ο Ελληνας είναι θεριακλής. Βάλ’ του φόρους, φόρους, φόρους, αλλά μην του κόψεις το τσιγάρο.