Στον δρόμο για την κατάληψη της εξουσίας
Ας είμαστε ειλικρινείς. Μόνο η Αριστερά με τις μεταφυσικές της πεποιθήσεις θα μπορούσε να εφαρμόσει τέτοια… αποκομματικοποίηση –α λα ΣΥΡΙΖΑ– της δημόσιας διοίκησης. Φροντίζει, ας πούμε, να εγκλωβίσει την επόμενη κυβέρνηση με υψηλόβαθμα στελέχη του Δημοσίου –διοικητικοί, ειδικοί γραμματείς και γενικοί διευθυντές υπουργείων– που όχι μόνο θα αποτελούν επιλογή του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς ετοιμάζεται να τους επαναπροσλάβει στο Δημόσιο μετά τιμών, αλλά θα παραμείνουν νομίμως στις θέσεις τους για τα επόμενα τέσσερα χρόνια (και βλέπουμε…). Εχω την εντύπωση ότι η αποκομματικοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει μόνο μεταφυσικά, αλλά κυρίως… μετακυβερνητικά στοιχεία, αφού η κυβέρνηση θα έχει αλλάξει, αλλά ο στρατός θα παραμένει. Ας μην κολλάμε, όμως, στους ορισμούς. Τα λόγια είναι περιττά μπροστά στις προκηρύξεις για τις θέσεις νέων διοικητικών και ειδικών γραμματέων –μόνιμες θέσεις με «κλειδωμένη» από την άνοιξη και μετά τετραετή θητεία. Ο όρος «φωτογραφική προκήρυξη» περνά σε άλλα επίπεδα…
Προκήρυξη selfie
Κατ’ αρχάς πληροφορούμαι ότι οι προκηρύξεις δεν έχουν καμία ομοιομορφία, ούτε στα προσόντα ούτε καν στα έτη προϋπηρεσίας (κυμαίνονται από τα 5 μέχρι τα 20 χρόνια, προφανώς ανάλογα με το ποιος πρέπει να βολευθεί στην εν λόγω θέση). Κάποια παραδείγματα είναι τόσο κραυγαλέα που μοιάζουν με selfie στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονται ήδη στις εν λόγω θέσεις και προφανώς η κυβέρνηση κρίνει ότι πρέπει να μονιμοποιηθούν στο Δημόσιο (αλίμονο…). Θυμίζω, εξάλλου, ότι με σχετική ρύθμιση που πέρασε στις 22 Δεκεμβρίου στον ν.4369/2016, για τις εν λόγω θέσεις, προστέθηκε ως bonus το δικαίωμα συμμετοχής και σε όσους υπηρετούν στο Δημόσιο χωρίς μόνιμη εργασιακή σχέση (λέγε με μετακλητοί).
Σατανικές συμπτώσεις
Προχωράω στο «ψητό», καθώς οι περισσότερες προκηρύξεις δεν φωτογραφίζουν μόνο την ακριβή προϋπηρεσία των γραμματέων που ήδη έχει τοποθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ την τελευταία τριετία, αλλά και τα προσόντα τους. Κραυγαλέο παράδειγμα η Γενική Γραμματεία Αθλητισμού. Η προκήρυξη θέτει ως υποχρεωτική προϋπόθεση προϋπηρεσίας γι’ αυτή τη θέση ευθύνης τους 30 μήνες. Ούτε καν τα τρία χρόνια (36 μήνες δηλαδή). Σατανική σύμπτωση που ο νυν γραμματέας έχει ακριβώς 34 μήνες προϋπηρεσίας, καθώς και ότι έχει σπουδάσει στο Ινστιτούτο «Λένιν». Το λέω επειδή η προκήρυξη ζητεί δύο ξένες γλώσσες, μία εντός Ε.Ε. και μία εκτός… Δεύτερη σατανική σύμπτωση αποτελούν τα προσόντα για τον γενικό γραμματέα Τουρισμού. Ζητείται, ας πούμε, ως υποχρεωτικό προσόν η πενταετής άσκηση δικηγορίας με ειδίκευση στο Δημόσιο Δίκαιο (!), αλλά όχι η άριστη γνώση αγγλικών. Οφείλω να σημειώσω ακόμη ένα πρόβλημα, γιατί θα με φάει η αγωνία. Τώρα που ο Νάσος Ηλιόπουλος (γενικός γραμματέας Επιθεώρησης Εργασίας) υπουργοποιήθηκε, τι θα γίνει με τη συγκεκριμένη προκήρυξη; Θα τον κλωνοποιήσουν, ή θα βγει καινούργια;
Πνοή ξέπνοη
Ισως να ήταν ενδεικτικό της πνοής του νέου κυβερνητικού σχήματος, ή, μάλλον του χαρακτήρα «μπαλώματος» που είχαν τα νέα πρόσωπα του κυβερνητικού σχήματος. Αλλά η χθεσινή «ορκωμοσία» των νέων υπουργών στο Προεδρικό Μέγαρο πρέπει να ήταν ίσως η πιο υποτονική των τελευταίων χρόνων. Ο Αλέξης Τσίπρας εμφανίστηκε με τον Δημήτρη Τζανακόπουλο και τον γραμματέα του υπουργικού Συμβουλίου Μιχάλη Καλογήρου και η όλη διαδικασία –πολιτικού όρκου– ολοκληρώθηκε χωρίς πολλά πολλά. Ακόμη και ο Προκόπης Παυλόπουλος έμεινε στα τυπικά του τύπου «καλή δύναμη» και «σιδεροκέφαλοι». Οσο για τον Φώτη Κουβέλη, ήταν απλώς ο εαυτός του, σκυφτός και αμίλητος…
Ολος ο κόσμος μια σκηνή
Κοσμοσυρροή το βράδυ της Τετάρτης στην εκδήλωση που διοργάνωσε το Ποτάμι για τον πατριωτισμό και τον εθνικισμό σε συνεργασία με την ομάδα των Σοσιαλιστών και Δημοκρατών στο Ευρωκοινοβούλιο. Πέραν των βουλευτών του Ποταμιού, σημειώνω ότι το «παρών» στο Ζάππειο έδωσαν ακόμα ο Τάσος Γιαννίτσης και η Μιμή Ντενίση. Για τον πρώτο δεν εκπλήσσομαι. Η δεύτερη σας ενημερώνω ότι διατηρεί μια σχέση με το Ποτάμι και, τελοσπάντων, λόγω παραστάσεων με ιστορικά θέματα που αναλαμβάνει τα τελευταία χρόνια, ενδιαφέρεται για τέτοια θέματα. Ολος ο κόσμος είναι μια σκηνή.
Πολύ κλάμα…
Μεγάλη συγκίνηση στο υπουργείο Εθνικής Αμυνας κατά την τελετή παράδοσης από τον Δημήτρη Βίτσα στον Φώτη Κουβέλη, παρουσία του Πάνου Καμμένου φυσικά. Οχι, δεν έκλαψε ο Κουβέλης. Νομίζω ότι δεν έχει καταλάβει ακόμη πού έχει βρεθεί. Αυτός που ήταν, όμως, πολύ συγκινημένος, ήταν ο Δημήτρης Βίτσας. Θυμίζω, εξάλλου, ότι ο Βίτσας έμεινε τρία ολόκληρα χρόνια στο υπουργείο. Μάλιστα, του έκαναν αποχαιρετιστήριο δώρο τον πρώτο χάρτη με τα hotspots, όταν η προσφυγική κρίση ήταν στην κορύφωσή της και ο ίδιος είχε αναλάβει την κύρια ευθύνη για την κατασκευή τους. Στον Κουβέλη έκαναν δώρο –ως είθισται στο Πεντάγωνο– διάφορα όπλα. Ο Καμμένος μάλιστα του χάρισε ένα G3 που κατασκευάζεται στην Ελλάδα. Να υπογραμμίσω εδώ την κρίσιμη λεπτομέρεια ότι οι κάννες των όπλων είναι απενεργοποιημένες. Ευτυχώς.