Μία από τις μεγάλες αγάπες και από τα αντικείμενα-φετίχ των χολιγουντιανών ταινιών, διαχρονικά, είναι τα όπλα. Απαραίτητο κομμάτι σχεδόν κάθε ταινίας δράσης που σέβεται τον εαυτό της, άλλωστε, είναι ένα –ή πολλά περισσότερα– καλό πιστολίδι, το οποίο, προφανώς, είναι και γελοιωδώς μακριά από την πραγματικότητα μιας ανταλλαγής πυροβολισμών. Το γεγονός ωστόσο παραμένει πως οι κινηματογραφικοί θεατές όλων των ηλικιών, επί δεκαετίες, εξοικειώνονται με τη θέα και τη χρήση των όπλων. Σε τι βαθμό όμως μπορεί αυτό να συνεχιστεί, σε μια κοινωνία (την αμερικανική) όπου οι αντιδράσεις πια σε σχέση με την οπλοκατοχή και την οπλοχρησία πολλαπλασιάζονται καθημερινά;
Με αφορμή ένα άρθρο του βρετανικού Guardian αλλά και την πρόσφατη σύνδεση που έκανε ο Ντόναλντ Τραμπ μεταξύ κινηματογράφου και κρουσμάτων αληθινής βίας (λες και ο υπόλοιπος κόσμος δεν παρακολουθεί το ίδιο σινεμά), αξίζει να ρίξουμε μια σχετική ματιά στις σημερινές δημοφιλείς ταινίες. Εκεί δεν έχουμε κανέναν «Ράμπο» ή «Εξολοθρευτή» με τα πελώρια πολυβόλα τους, ούτε τον «πολύ σκληρό για να πεθάνει» Τζον Μακλέιν. Στη θέση τους υπάρχουν, αντιθέτως, σούπερ ήρωες. Τύποι, όμως, όπως ο Θορ, ο Χαλκ, η Wonder Woman, ο Spider Man και ο Black Panther δεν χρειάζονται πιστόλια και καραμπίνες. Αυτά τα κρατούν κυρίως οι εχθροί τους, χωρίς μάλιστα να καταφέρνουν και πολλά. Κανείς βέβαια δεν ισχυρίζεται πως το σύγχρονο Χόλιγουντ έχει… πασιφιστικές διαθέσεις, ωστόσο, όπως και πολλά άλλα πράγματα, τα όπλα δεν αποκλείεται να βρεθούν σύντομα εκτός κινηματογραφικής μόδας. Εν τω μεταξύ, όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να αναζητήσει και το ξεκαρδιστικό, περί NRA, πρόσφατο σόου του Τζον Ολιβερ. Παρόλο που, αν ο Βρετανός κωμικός ήξερε από ελληνικό ποδόσφαιρο, μπορεί και να είχε ασχοληθεί μαζί μας τελικά…