Η λεπτή, λευκή γραμμή

3' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Ή θα καταργήσουμε τον κανονισμό περί οφσάιντ ή θα καταργήσουμε την άλλη ομάδα. Η επιλογή είναι σκληρή και απόλυτη και θα έχει μεγάλο κόστος. Στην πρώτη περίπτωση, ο καθένας θα κάνει ό,τι θέλει μέσα στο γήπεδο, στη δεύτερη, κάθε ομάδα θα παίζει μόνη, οπότε οι συμπαίκτες και οι οπαδοί τους θα είναι αυτοί που θα διαπληκτίζονται συνεχώς μεταξύ τους. Δυσκολευόμαστε να παίξουμε εντός συμπεφωνημένου πλαισίου, μεταξύ των λευκών γραμμών του γηπέδου, οπότε γιατί να μη θεσμοθετήσουμε ένα παιχνίδι όπου ο καθένας κάνει ό,τι θέλει και μετά ανακηρύσσει εαυτόν νικητή; Το κάνουμε, εξάλλου, στις φοιτητικές εκλογές για χρόνια τώρα.

Γνωρίζουμε όλοι ότι η πραγματικότητα είναι απρόβλεπτη και οι δυνάμεις που μας επηρεάζουν αυθαίρετες. Η μεγαλύτερη αρετή των Ελλήνων, άλλωστε, είναι η ικανότητα να αυτοσχεδιάζουν μέσα σε καταιγισμό κινδύνων, χρησιμοποιώντας κάθε μέσο μέσα σε ένα άδικο σύμπαν. Ο πολυμήχανος Οδυσσέας κατορθώνει το ακατόρθωτο –γυρίζει σπίτι του– ενώ ο ηρωικός Αίας πληρώνει με τη ζωή του την αφέλεια να πιστεύει ότι υπάρχει δικαιοσύνη στον κόσμο των ανθρώπων.

Οι λεπτές, λευκές γραμμές δεν είναι για εμάς. Δεν υπάρχει χώρος όπου οι κανόνες μπορούν να είναι άλλοι απ’ αυτούς της πραγματικότητας. Δεν υπάρχει ιδεατός κόσμος όπου κάθε ομάδα, κάθε παίκτης, κάθε οπαδός έχει ίσα δικαιώματα και ίσες ευκαιρίες, όπου η δικαιοσύνη κυριαρχεί μέσα από τα σφυρίγματα άτεγκτων, ημίθεων διαιτητών. Οταν δεν υπάρχει εμπιστοσύνη σε ένα κοινώς αποφασισμένο πλαίσιο, κάθε διαχωριστική γραμμή θεωρείται αυθαίρετη και ευάλωτη στις βουλές των ισχυρών και των πονηρών.

Η ιερή αγανάκτηση που σιγοκαίει στα στήθη μας είναι το δόρυ μας, η ασπίδα μας, η τρέλα μας, η καταξίωση και καταδίκη μας. Είναι και η δικαιολογία μας. Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό. Και η γειτονική ομάδα –η Τουρκία– κατέχεται από το ίδιο παράπονο. «Πάντα αδικημένοι και μας χρωστούν όλοι», λένε. Αυτό που μας μετατρέπει από θύματα σε θύτες και πάλι σε θύματα σε έναν αέναο κύκλο είναι η βιασύνη και η υπερβολή. Η έμπνευση του Ιβάν Σαββίδη να επιδείξει διά της προσωπικής του ένοπλης εισβολής στο άβατο του γηπέδου ήταν η προσωποποίηση της αντίληψης ότι δεν υπάρχουν όρια. Η διαμαρτυρία του ήταν ότι ο διαιτητής –και όποιος σκοτεινός κόσμος βρισκόταν πίσω του– ξεπέρασε κάθε όριο. Τέτοια παράβαση, σύμφωνα με τους κανόνες του δικού μας παιχνιδιού, απαντάται με τη δική μας καταπάτηση των όποιων ορίων. Ετσι, το λάθος –του διαιτητή και του μεγιστάνα– οδηγεί νομοτελειακά στην τραγωδία. Εάν ίσχυαν οι κανόνες του ψεύτικου κόσμου του ποδοσφαίρου –εάν πιστεύαμε ότι ισχύουν– ο διαιτητής θα διόρθωνε το λάθος του, όπως και έπραξε, ο κ. Σαββίδης θα είχε παραμείνει στη σουίτα του, όσο αγανακτισμένος και αν ήταν, και δεν θα είχε γίνει διεθνές σύμβολο της ελληνικής ασθένειας, της αυθαιρεσίας και της ανευθυνότητας· ούτε η ομάδα του θα στιγματιζόταν αδίκως. Σε έναν κανονικό κόσμο, ο κ. Σαββίδης θα εισάκουε στις προτροπές του αρχηγού της ομάδας, του Πορτογάλου Βιερίνια, να αποχωρήσει από το τερέν και να αφήσει τους παίκτες να διαχειριστούν την υπόθεση. Σε έναν κανονικό κόσμο δεν θα περίμενε εύσημα απ’ οπαδούς που κουβαλούν πολλά παράπονα για πραγματικές και κατά φαντασίαν αδικίες εναντίον της ομάδας τους.

Η κανονικότητα, όμως, εκφράζεται αποκρυσταλλωμένη στο ποδόσφαιρό μας, σε όλο το φάσμα του – είναι η καχυποψία και μια ασίγαστη οργή που συλλέγει αφορμές από το χθες για να αποδείξει σημερινές αδικίες. Το οφσάιντ συγκεντρώνει όλη την προσοχή παικτών και οπαδών, καθώς η παράβαση διαπράττεται, όταν διαπράττεται, μέσα στην ταχεία ροή και στη σύγχυση του παιχνιδιού, προκαλώντας όλα τα ταλέντα παρατήρησης και ερμηνείας των συγκεντρωμένων. Απαιτούμε δικαιοσύνη, αλλά η έννοια το δικαίου διαφέρει από στιγμή σε στιγμή. Βλέπουμε ότι η διαχωριστική γραμμή που ισχύει δεν είναι μεταξύ του οφσάιντ και του μη οφσάιντ, αλλά μεταξύ ημών και των «άλλων» και του τι μας συμφέρει. Το παιχνίδι δεν μας ενώνει – κατακυρώνει τη διαφορά μας. Και η γραμμή –λευκή ή νοητή– δεν υπάρχει. Θολωμένοι μέσα στην αγανάκτησή μας, και από τις δύο μεριές ίδιοι είμαστε.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή