Οι οικογενειακές σχέσεις αποτελούν αναμφισβήτητα αγαπημένο θέμα, ιδιαίτερα των Ευρωπαίων κινηματογραφιστών. Ακόμα περισσότερο όταν αυτές γίνονται αφορμή για αναδρομές στο παρελθόν –με τις ανάλογες αποκαλύψεις– οι οποίες λειτουργούν ως όχημα της πολυπόθητης εξέλιξης των χαρακτήρων. Αφήστε που συνήθως ενσωματώνουν και αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία. Κάπως έτσι ο Γάλλος Φιλίπ Λιορέ («Welcome») βρέθηκε στον Καναδά για τα γυρίσματα του «Οικογενειακού φίλου», που κυκλοφορεί από την προσεχή Πέμπτη στις ελληνικές αίθουσες.
Ο 30άρης Ματιέ δεν έχει γνωρίσει ποτέ τον πατέρα του – το μόνο που ξέρει είναι πως η γέννησή του ήταν αποτέλεσμα μια τυχαίας συνάντησης. Ενα ξαφνικό τηλεφώνημα από τον Καναδά τον πληροφορεί πως ο πατέρας του μόλις έχει πεθάνει κι εκείνος αποφασίζει αμέσως να διασχίσει τον Ατλαντικό προκειμένου να πάει στην κηδεία και να γνωρίσει τα δύο εξ αγχιστείας αδέλφια του. Οταν φτάνει εκεί, ωστόσο, τα πράγματα δεν είναι καθόλου όπως τα περιμένει.
«Το ταξίδι στον Καναδά είναι βέβαια και συμβολικό. Προσωπικά γνωρίζω πολλούς ανθρώπους, οι οποίοι πέρασαν ολόκληρη ζωή ψάχνοντας τις ρίζες τους και αυτή η μόνιμη αναζήτηση πιθανότατα τους βοήθησε να καταλάβουν τους γύρω τους και να τους δουν με ξεχωριστή ανθρωπιά και καλοσύνη. Τους χαρακτήρες της ταινίας τούς γνωρίζω καλά. Αυτό το αγόρι που ψάχνει την οικογένεια που δεν γνώρισε και βρίσκει μια “υποκατάστατη” με συνοδεύει για πολύ καιρό, είναι σαν εμένα», λέει ο Φιλίπ Λιορέ, επιβεβαιώνοντας και τα περί αυτοβιογραφίας.
Τι θέλει όμως ο δημιουργός του φιλμ να πάρουμε μαζί μας φεύγοντας από το σινεμά; «Ιδανικά θέλω να υπάρχει αυτό το αίσθημα της πληρότητας, της ολοκλήρωσης. Μίλησα σχετικά με κάποιους από το κοινό, που μου είπαν ότι το φιλμ τούς “ακολούθησε” για μεγάλο διάστημα, και αυτή είναι η μεγαλύτερη ανταμοιβή για εμένα. Πιστεύω πως, όταν βρίσκεσαι ο ίδιος κοντά στους χαρακτήρες μιας ταινίας, προσεγγίζεις επίσης πιο εύκολα και τον θεατή· εκείνος δεν βλέπει πια απλώς εικόνες πάνω στην οθόνη, αλλά ταυτίζεται μαζί τους».
Ενα άλλο πολύ σημαντικό στοιχείο της ταινίας του Λιορέ είναι το φυσικό τοπίο. Γυρισμένο σε μεγάλο βαθμό πλάι σε μια λίμνη και σε δασώδες περιβάλλον, το φιλμ αντιστοιχεί ευθέως το ψυχογράφημα των χαρακτήρων του με το περιβάλλον, δίνοντας μάλιστα στο τελευταίο και δικό του… ρόλο: «Ειδικά η λίμνη αποτελεί σημαντικό “χαρακτήρα” της ιστορίας. Ούτως ή άλλως, το νερό είναι μοτίβο που χρησιμοποιώ συνεχώς στις ταινίες μου. Ενας καλός ψυχαναλυτής σίγουρα θα έβρισκε μια αληθοφανή εξήγηση… αλλά δεν πρόκειται να τον επισκεφθώ!». Για να βρει βέβαια αυτά τα τοπία, τόσο εκείνος όσο και οι συνεργάτες του αναγκάστηκαν να δουλέψουν για πρώτη φορά στον Καναδά. Πώς είναι όμως να γυρίζεις στη χώρα με το υψηλότερο βιοτικό επίπεδο (βρίσκεται στις πρώτες θέσεις, σε όλες τις σχετικές λίστες) στον πλανήτη;
«Αρχικά ανακάλυψα μια τεράστια χώρα όπου το μικρότερο δάσος εκτείνεται σε χιλιάδες χιλιόμετρα και μια λίμνη (υπάρχουν χιλιάδες) έχει την ίδια επιφάνεια με τη Μαύρη Θάλασσα. Επίσης συνάντησα σπουδαίους ηθοποιούς. Στην αρχή πάντως ήμουν ανήσυχος· ένα μεγάλο κομμάτι της ομάδας με την οποία έπρεπε να δουλέψω ήταν συνηθισμένο περισσότερο στα μεγάλα αμερικανικά μπλοκμπάστερ παρά στα τυπικά γαλλικά φιλμ. Τελικά κατάλαβα ότι οι άνθρωποι του σινεμά είναι παντού παρόμοιοι, “παγκόσμιοι” θα έλεγα. Οι κώδικες και τα αντανακλαστικά είναι τα ίδια κι έχουμε ένα μόνο στόχο: να φτιάξουμε μια καλή ταινία».