Οταν η Νάντια Κομανέτσι (ίσως να) ήρθε κάποτε στη Γλυφάδα

Οταν η Νάντια Κομανέτσι (ίσως να) ήρθε κάποτε στη Γλυφάδα

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τ​​ο Παλαί ντε Σπορ δεσπόζει στη Γλυφάδα, πλάι στο διάφανο, γεμάτο υδρατμούς κολυμβητήριο, ακριβώς δίπλα του. Μάλλον όχι ακριβώς δίπλα του, μεσολαβούν ένα-δύο γήπεδα τένις. Είναι ένα αθλητικό σύμπλεγμα που στέκει εκεί από τη δεκαετία του ’70 έως σήμερα. Οι προσόψεις τους βλέπουν στην οδό Κύπρου, τον δρόμο που διατρέχει σχεδόν ολόκληρη τη Γλυφάδα.

Εκεί, επί της Κύπρου, έξω από το Παλαί ντε Σπορ, ήταν παρκαρισμένα τα αυτοκίνητα. Σάββατο βράδυ, το Παλαί (έτσι το λέγαμε, για συντομία, «το Παλαί») είναι φωτισμένο και από μέσα ακούγονται μουσικές και χειροκροτήματα. Οι Ρουμάνοι έχουν έρθει πάλι. Μάλλον: οι Ρουμάνες της ενόργανης γυμναστικής, απευθείας από το σιδηρούν παραπέτασμα.

Μαζί με τον κύριο Γκρι, στα δεκατρία μας, κινούμαστε σαν τους κλέφτες ανάμεσα στ’ αυτοκίνητα των ανυποψίαστων θεατών που εκείνη την ώρα βρίσκονται μέσα στο Παλαί. Η φράση «σαν τους κλέφτες» έχει τη σημασία της. Ο σκοπός μας είναι δόλιος: μασάμε τσιχλόφουσκες Μπαμπλίσιους κι έπειτα τις κολλάμε στις κλειδαριές των αυτοκινήτων. Ο ένας στην κλειδαριά του οδηγού, ο άλλος σε εκείνη του συνοδηγού. Είμαστε βέβαιοι ότι αυτό που κάνουμε είναι το πιο αστείο πράγμα στον κόσμο.

Ωσπου. Πάντοτε υπάρχει ένα «ώσπου» σε αυτές τις ιστορίες νεανικής αναξιοπρέπειας. Ωσπου κάποιος με τραβάει απ’ τον ώμο. Ο κύριος Γκρι εξαφανίζεται, αφήνοντάς με μόνο. Ουπς.

Ο περαστικός που με έπιασε στα πράσα είδε τι κάναμε – μάλλον, δεν είδε τι κάναμε, νόμιζε ότι είδε τι κάναμε: ότι προσπαθούμε να κλέψουμε αυτοκίνητα. Με αποκαλεί «κλέφτη» και ότι θα φωνάξει την αστυνομία. Στο στόμα μου έχω ακόμα τη γεύση της τσιχλόφουσκας, νιώθω τη διαβρωτική, οξειδωτική δράση της ζάχαρης στα δόντια μου.

Πεθαίνω να του εξηγήσω ότι δεν ανοίγω αυτοκίνητα, απλώς κολλάω τσίχλες στις κλειδαριές, έτσι, για πλάκα. Γιατί δεν το λέω; Επειδή νομίζω ότι, τελικώς, το «κλέφτης» είναι πιο αξιοπρεπές από τις τσιχλόφουσκες;

Ο άγνωστος χαλαρώνει το γράπωμά του και αρχίζει την κατήχηση. «Γιατί δεν πάτε μέσα να δείτε ενόργανη; Εκεί μέσα χορεύει η Νάντια Κομανέτσι», λέει. Οντως, γιατί δεν μπήκα να χαζέψω τις καλλίγραμμες Ρουμάνες;

Τη στιγμή που χαλαρώνει ο άγνωστος, γίνομαι μπουχός. «Εχω δει το πρόσωπό σου, σε θυμάμαι!», φωνάζει έξαλλος. Για δύο μέρες δεν βγαίνω απ’ το σπίτι μου. Καταντροπιασμένος, κλείνομαι στο δωμάτιό μου και ακούω πειρατικούς σταθμούς στο ραδιόφωνο να παίζουν το «Eye in the sky». Το μάτι που παρακολουθεί νεανικές αγυρτείες.

Δεν ξέρω αν πράγματι είχε έρθει η Νάντια Κομανέτσι στο Παλαί ντε Σπορ της Γλυφάδας. Νομίζω ότι μου έλεγε βλακείες εκείνος ο τύπος. Χρόνια μετά, διάβασα ότι ο γιος του δικτάτορα Τσαουσέσκου, ο διαβόητος Νίκου, τη βίαζε κατ’ εξακολούθηση.

Σήμερα πάντως θα πήγαινα να δω τις αθλήτριες. Κι όταν θα έβγαινα έξω, ίσως κάποιο καλόπαιδο να είχε κολλήσει τσίχλες στην κλειδαριά του αυτοκινήτου μου. Αλλά σήμερα δεν έρχονται πια Ρουμάνες στο Παλαί της Γλυφάδας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή