Οταν συνάντησα τον Ρότζερ Γουότερς και δεν του μίλησα

Οταν συνάντησα τον Ρότζερ Γουότερς και δεν του μίλησα

1' 38" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Οταν τον είδα στην παραλιακή ταβέρνα, δεν τον γνώρισα. Ενας ασπρομάλλης, ψηλός και αδύνατος, εμφανώς ξένος, γοητευτικός, συνοφρυωμένος καθόταν με την παρέα του σε ένα τραπέζι και μιλούσε χαμηλόφωνα. Χαζεύοντας την ωραία βραδιά, έπιασα καθυστερημένα τον ψίθυρο που απλωνόταν στη δική μου παρέα: «Ο Ρότζερ Γουότερς, ο Ρότζερ Γουότερς των Πινκ Φλόιντ!».

Ηταν όντως αυτός, ο θρυλικός, ο συνιδρυτής ενός από τα μεγαλύτερα συγκροτήματα του 20ού αιώνα, συνθέτης, στιχουργός, μουσικός, τραγουδιστής. Βρισκόταν στο διπλανό τραπέζι και άκουγε τα κυματάκια του Παγασητικού να πηγαινοέρχονται χωρίς διάθεση για κουβέντες με θαυμαστές. Βλέμμα αυστηρό, κοψιά στεγνή, σκουρόχρωμο μακό φανελάκι. Οι ντόπιοι τον έχουν συνηθίσει γιατί εκεί βρίσκεται το σπίτι του και περνά απαρατήρητος, παίζοντας χαρτιά στην αυλή του, τρώγοντας ψαράκια και κολυμπώντας. Τώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, μάλλον δεν θα βρίσκεται πια στο Πήλιο. Τον Αύγουστο ξεκινά περιοδεία στην Πολωνία και η σελίδα του Ιnternet που παρουσιάζει τη διοργάνωση έχει μια πολύ στυλάτη φωτογραφία του με μαύρα γυαλιά και μαύρο δερμάτινο μπουφάν. Ετσι είναι ένας ροκάς 74 ετών από εκείνη την αειθαλή γενιά που δεν γερνά. Θα τον γνώριζα άραγε αν είχα δει μόνον αυτή την εικόνα; Αν δεν τον είχα συνηθίσει στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες της δεκαετίας του ’60, τότε που ιδρύθηκε το γκρουπ και ήταν ο πιο ασχημούλης της παρέας;

Μάλλον πάλι δεν θα τον γνώριζα. Δεν φταίει η δική του ηλικία, ούτε η δική μου αφηρημάδα. Ισως φταίει που και οι δυο μας δυσκολευόμαστε να μεγαλώσουμε και παραμένουμε δέσμιοι των νεανικών μας μύθων. Και ως γνωστόν οι μύθοι δεν έχουν δικό τους πρόσωπο, παίρνουν τη μορφή που επιθυμούμε. Θυμάμαι ένα πάρτι, ένα αγόρι που μου άρεσε και το «I Wish You Were Here» – εκείνος δεν με πρόσεχε καθόλου. Θυμάμαι το «The Wall» να τελειώνει και μετά να μη με χωράει η πόλη. Θυμάμαι αναπτήρες να γυρίζουν στερεωμένοι πάνω στο βινύλιο σαν αυτοσχέδια φωτορρυθμικά ή κινούμενοι βωμοί ροκ λατρείας. Γι’ αυτό, για ό,τι ζήσαμε αλλά πέρασε, τη μέρα που συνάντησα τον Ρότζερ Γουότερς δεν προσπάθησα να του μιλήσω.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή