Οι φονικές πυρκαγιές στην Αττική «υπενθυμίζουν» ένα πολιτικό κριτήριο ξεχασμένο στην Ελλάδα της μη απόδοσης ευθυνών και της πολιτικής λήθης. Το κριτήριο αφορά μια μελλοντική συνθήκη: εάν, δηλαδή, σε μια κακιά ώρα θεωρούμε ότι έχει αξία να ζητήσουμε ευθύνες –όχι μόνο πολιτικές αλλά και ποινικές– από τον εκλεκτό μας πολιτευτή ή εάν δεν ωφελεί, αφού τον έχουμε ψηφίσει ίσως και για «πλάκα».
Για παράδειγμα, οι δημότες σε εμβληματικό και αρχαίο δήμο της Αττικής λέγεται ότι επέλεξαν δήμαρχο επειδή ήταν αντισυστημικός, ανεξάρτητος, ωραίος και μοδάτος. Η επιτυχημένη επαγγελματική του καριέρα ήταν ένα εφαλτήριο, ωστόσο τα ευφυολογήματα και οι ετοιμόλογες ατάκες απογείωναν την τηλεπερσόνα τού τελικώς εκλεγέντος δημάρχου. Σήμερα αμφιβάλλω εάν οι ψηφοφόροι του έχουν την πεποίθηση ότι μπορούν να του αποδώσουν την οποία ευθύνη (στο μερίδιο που του αναλογεί) για τη φονική πυρκαγιά. Μάλλον θα μειδιούν σκωπτικά με τα τερτίπια του και με τις επικοινωνιακές πιρουέτες μπροστά στα μικρόφωνα, που πλέον δεν ανήκουν σε κουτσομπολίστικες εκπομπές.
Το ίδιο σκωπτικό χαμόγελο πρέπει να αναπαράγεται σαν ηχώ όταν ανοίξουμε το κάδρο και διακρίνουμε πολιτικούς, που πέρασαν μια ζωή βρίζοντας το κεφάλαιο και την ιδιωτική πρωτοβουλία, να είναι αναγκασμένοι να ευχαριστούν τους επιχειρηματίες που συνδράμουν γενναιόδωρα σε τομείς που εκείνοι έδειξαν ελλειμματικοί. Πόσο ανερυθρίαστα μπορούν να στέκονται στη θέση τους, να διατηρούν το χαρτοφυλάκιό τους, από το οποίο όμνυαν ότι θα παραιτηθούν εάν δεν υλοποιούσαν τις δεσμεύσεις τους; Μήπως επενδύουν στην πολιτική λήθη του Ελληνα, και γιατί; Ποιος τους το επιτρέπει;
Η εθνική τραγωδία προσφέρει παραδείγματα και αντιπαραδείγματα πολιτικής συμπεριφοράς, ήθους, αξιοπρέπειας, ικανοτήτων. Οι ψύχραιμοι πολίτες (και όχι αυτοί που έχουν βγει στα… κομματικά κάγκελα) δύσκολα θέτουν αφοριστικές γραμμές. Ολοι οι άνθρωποι αξίζουν μία ευκαιρία, ίσως και δύο, στην καριέρα τους. Ωστόσο, ας το αναλογιστούμε: αντέχουμε να δούμε τον εκλεκτό μας πολιτικό στη θέση του κατηγορουμένου και εμάς του κατηγόρου; Η όποια απάντηση στο ερώτημα είναι ένα βήμα πολιτικής ωρίμανσης για τις μελλοντικές μας επιλογές.