Ενας «γήινος» πιονέρος του Διαστήματος

Ενας «γήινος» πιονέρος του Διαστήματος

3' 17" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

O Νιλ Αρμστρονγκ πέταξε μόνος για πρώτη φορά αεροπλάνο, τον Αύγουστο του 1946, σε ηλικία 16 ετών, πριν καν αποκτήσει δίπλωμα αυτοκινήτου. Είκοσι τρία χρόνια αργότερα πατούσε το πόδι του στο ερεβώδες σεληνιακό τοπίο κάνοντας εκείνο το περίφημο «τεράστιο άλμα». Στο ενδιάμεσο είχε προλάβει να ζήσει μια ζωή –και καριέρα– σχεδόν μυθική, την οποία αρνιόταν να καταγράψει σε οποιαδήποτε επίσημη βιογραφία μέχρι το 2005. Κάπως έτσι εξηγείται και το γεγονός πως αργήσαμε τόσο πολύ να δούμε στον κινηματογράφο μια μεταφορά της ζωής και βέβαια του θρυλικού ταξιδιού του Αμερικανού κοσμοναύτη προς το φεγγάρι. «Ο Πρώτος Ανθρωπος» που κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα στις αίθουσες έρχεται να συμπληρώσει το κενό και να μπει αυτόματα σε θέση φαβορί για τα φετινά Οσκαρ.

Ακούγοντας πως ο Ντάμιεν Σαζέλ έχει αναλάβει το συγκεκριμένο πρότζεκτ μάλλον απορείς. Ο δημιουργός των εξαιρετικών «Whiplash» και «La, La, Land» κλήθηκε εδώ να φτιάξει κάτι εντελώς διαφορετικό, τόσο από άποψη μεγέθους όσο και κινηματογραφικής φιλοδοξίας. Παραδόξως, ο 30άρης σκηνοθέτης –ο νεότερος που έχει τιμηθεί ποτέ με Οσκαρ– κατάφερε να δαμάσει το Διάστημα, κρατώντας τα πάντα σε γήινη τροχιά. Ο πρωταγωνιστής του, Ράιαν Γκόσλινγκ, μπορεί να μη δίνει ακριβώς… ρεσιτάλ όταν απεικονίζει δυναμικούς, γεμάτους ζωντάνια χαρακτήρες, όμως αποδεικνύεται μάλλον ιδανικός για τα παπούτσια του εσωστρεφούς και κρυπτικού Αρμστρονγκ. Μία από τις πιο συγκινητικές και ταυτόχρονα αστείες σκηνές της ταινίας έρχεται όταν ο Αμερικανός αστροναύτης πρέπει να αποχαιρετήσει τα παιδιά του πριν ξεκινήσει για την αποστολή στο φεγγάρι. Δεν έχει ιδέα πώς να το κάνει.

Το πώς βέβαια ο Αρμστρονγκ έφτασε να αντιδρά έτσι είναι άλλη ιστορία. Τη διετία 1951-52 υπηρέτησε στον πόλεμο της Κορέας, όπου το αεροπλάνο του καταρρίφθηκε από αντιαεροπορικά, με τον ίδιο να εκτοξεύεται και να γλιτώνει την τελευταία στιγμή. Μία δεκαετία αργότερα ήταν πια στη ΝΑSA και το 1966 πήγε στο Διάστημα με το «Gemini 8», ως ο πρώτος Αμερικανός μη στρατιωτικός που κατάφερε κάτι τέτοιο. Κάπου εκεί τον συναντούμε και στην ταινία του Σαζέλ, η οποία βασίζεται στη βιογραφία του Τζέιμς Ρ. Χάνσεν, (μόλις κυκλοφόρησε στα ελληνικά από τις εκδόσεις Ροπή). Στο «Gemini» ξανά κάτι πάει στραβά και τόσο εκείνος όσο και ο συγκυβερνήτης του γλιτώνουν παρά τρίχα. Το ίδιο συμβαίνει και το 1968 όταν το πειραματικό όχημα προσσελήνωσης που τεστάρει συντρίβεται σε μια μπάλα φωτιάς, ενώ εκείνος μόλις που προλαβαίνει να εκτιναχθεί. Εναν χρόνο πριν, τρεις συνάδελφοι και φίλοι του, αποτεφρώνονται στην καταστροφή του «Apollo 1».

Ανθρωπος άλλης εποχής, πιονέρος του Διαστήματος, αφοσιωμένος πρόσκοπος, ικανότατος μηχανικός, υπόδειγμα ατσάλινης θέλησης και ψυχραιμίας αλλά και πατέρας που θρηνεί για τον θάνατο της κόρης του σε ηλικία μόλις τριών ετών· όλα αυτά αγωνίζεται –και σε έναν βαθμό τα καταφέρνει– να τα απεικονίσει ο Σαζέλ μαζί με τον σεναριογράφο του Τζος Σίνγκερ, δημιουργώντας τελικά ένα φιλμ αρκετά πιο προσωπικό, που επιτελεί το καθήκον του προς τη χολιγουντιανή «συνταγή» περισσότερο προς το τέλος. Σε αυτό τους βοηθά πολύ και η Βρετανίδα Κλερ Φόι («The Crown»), η οποία υποδύεται εξαιρετικά την (πρώτη) σύζυγο του Αρμστρονγκ, Τζάνετ Σίρον, δίνοντας βάθος στη βιογραφία που φαίνεται συνεχώς να παλεύει για τα πρωτεία με τον αγώνα του Διαστήματος.

Ο «σκοπός»

Αυτός ο τελευταίος, άλλωστε, δεν θα μπορούσε να μείνει απέξω. Ο τρομερός ανταγωνισμός μεταξύ των δύο υπερδυνάμεων της εποχής έφερε ραγδαία επιτεύγματα αλλά και μεγάλες καταστροφές εκατέρωθεν. Πώς να ένιωθε άραγε κάποιος σαν τον Νιλ Αρμστρονγκ βλέποντας τα πτώματα συναδέλφων και φίλων να μαζεύονται γύρω του; Αμφισβήτησε ποτέ τον «σκοπό»; Σε κάθε περίπτωση, μία ακόμα αρετή της ταινίας είναι η απεικόνιση μιας εποχής «αναγκαστικής» πρωτοπορίας, όπου όλοι βαδίζουν περίπου στα τυφλά.

Ο τίτλος «Πρώτος Ανθρωπος», που είναι δανεισμένος από το βιβλίο του Χάνσεν, αναφέρεται στον πρώτο μιας νέας εποχής, με τον τρόπο που τον εννοούσε ο Κιούμπρικ στην «Οδύσσεια του Διαστήματος». Αυτή πάντως είναι και η μοναδική ομοιότητα ανάμεσα στα δύο φιλμ, με (τεχνική) εξαίρεση ίσως την εξαιρετική διαχείριση του ήχου που χαρακτηρίζει και την καινούρια κυκλοφορία. Ο Νιλ Αρμστρονγκ έφυγε από τη ζωή το 2012, σε ηλικία 82 ετών. Ηταν από εκείνους τους πολύ λίγους που ανήκουν στην πραγματική κατηγορία των «πρώτων».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή