Σταύρος Θεοδωράκης: Βουνά

2' 8" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Προτού ρωτήσει κανείς τι θα κάνει το Ποτάμι για τις Πρέσπες, αξίζει τον κόπο να αναρωτηθεί τι έκαναν οι αυτουργοί των Πρεσπών για το Ποτάμι. Τι έκανε, δηλαδή, η κυβέρνηση ώστε να διερευνήσει τις δυνατότητες ευρύτερης κοινοβουλευτικής στήριξης στη συμφωνία; Τι έκανε για να πείσει αυτούς που τώρα έχει αρχίσει «προειδοποιητικά» να κατηγορεί επειδή αμφιταλαντεύονται;

Η απάντηση «τίποτε» θα ήταν παραπειστική. Το Μαξίμου έκανε κάτι παραπάνω από τίποτε. Oχι μόνο δεν αναζήτησε τη συναίνεση, αλλά σκηνοθέτησε το Μακεδονικό ως πεδίο αναμέτρησης με την αντιπολίτευση. Γι’ αυτό και φαντάζει οξύμωρο να εγκαλεί τώρα το Ποτάμι επειδή δυσκολεύεται να συναινέσει σε ένα θέμα, στο οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ δεν απέσπασε τη συναίνεση ούτε του κυβερνητικού εταίρου του.

Αυτή η πραγματικότητα –ότι η κυβέρνηση επιεικώς περιφρόνησε την αντιπολίτευση– έχει, βέβαια, και την αντίστροφη όψη της: Ο Σταύρος Θεοδωράκης εμφανίστηκε πολύ νωρίς πολύ πρόθυμος, χωρίς να έχει καν γνώση του συμβιβασμού που ετοιμαζόταν. Χωρίς να βάλει όρους ή να υπολογίσει τον αντίκτυπο στο ίδιο του το κόμμα. Iσως από την ανάγκη να βρει μια θεματική που θα τον διαφοροποιούσε από το ΚΙΝΑΛ –μια διέξοδο από αυτό που ο ίδιος αντιλαμβανόταν ως παγίδευσή του στη φωλιά του παλαιοπασοκικού λαϊκισμού–, ο Θεοδωράκης έκανε σημαία του το Μακεδονικό.

Oσο πλησιάζει η ώρα της κύρωσης, τόσο καθαρότερα φαίνεται το βάρος αυτής της επιλογής. Από τους πέντε της κοινοβουλευτικής του ομάδας, ο Θεοδωράκης μπορεί να υπολογίζει μόνο τον Μαυρωτά. Οι υπόλοιποι τέσσερις δεν υπακούουν στον ρου του κόμματος. Ετσι, αν η κοινοβουλευτική αριθμητική είναι σωστή, ο πρόεδρος και ο αντιπρόεδρος του πιο αδύναμου αντιπολιτευτικού σχηματισμού καλούνται να επωμιστούν ένα βουνό: Το κόστος να είναι ο 150ός και ο 151ος που θα ψηφίσουν τις Πρέσπες.

Από αυτή την εξήγηση της μακεδονικής περιπέτειας του Θεοδωράκη απουσιάζει, βέβαια, το ραντεβού της Κισσάμου. Απουσιάζει δηλαδή η παράμετρος της προσέγγισής του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη, που απέκτησε υπόσταση, χωρίς να αποκρυσταλλωθεί, το περασμένο καλοκαίρι στην Κρήτη, σε μια ταβέρνα κοντά στη γενέτειρα του Θεοδωράκη. Λέγεται ότι εμπόδιο σε αυτή την προσέγγιση ήταν τότε η στάση του Ποταμιού στη συμφωνία των Πρεσπών. Τέσσερις μήνες μετά, και με τις κάλπες πια πολύ κοντά, τι λόγο θα είχε η Ν.Δ. να δώσει την εντύπωση ότι τάχα μηχανορραφεί, χρησιμοποιώντας τον Θεοδωράκη για να επισπεύσει το αναπόφευκτο; Η εκδοχή της Πειραιώς είναι ότι ο δίαυλος με το Ποτάμι είναι μεν ενεργός, χωρίς, όμως, να περιλαμβάνει ως όρο το Μακεδονικό.

Ο,τι κι αν πιστέψει κανείς, η αλήθεια είναι ότι ο Θεοδωράκης δεν χρειάστηκε βοήθεια για να αυτοεγκλωβιστεί σε ένα ασφυκτικό δίλημμα. Το δίλημμα δεν είναι Πρέσπες ή θάνατος. Αλλά ποιος από τους πολιτικούς θανάτους οδηγεί στη μετά θάνατον ζωή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή