Αν περπατήσετε στις βόρειες παρυφές της πλατείας Συντάγματος, εκεί όπου βρίσκονται τα μεγάλα ξενοδοχεία και συνωστίζονται σε λίγες δεκάδες μέτρα τα κοσμηματοπωλεία και τα αθηναϊκά υποκαταστήματα διάσημων διεθνών brands, θα προσέξετε όλο και περισσότερους τουρίστες ασιατικής καταγωγής πρόθυμους να καταναλώσουν. Ανοίγουν με αυτοπεποίθηση τις βαριές πόρτες, επιστρέφουν στα καταλύματά τους με γεμάτα χέρια. Κάνουν, δηλαδή, αυτό που σπάνια κάνουν οι επισκέπτες της ελληνικής πρωτεύουσας: έρχονται για να ξοδέψουν.
Για αυτήν τη νεόκοπη ομάδα τουριστών με τα βαριά πορτοφόλια η Αθήνα σήμερα έχει ελάχιστα να προσφέρει. Ο αντίλογος, λέει, ότι στην Αθήνα δεν έρχεται κανείς για τις μεγάλες φίρμες και τις μπουτίκ αλλά για τον αρχαιολογικό πλούτο και τα μουσεία. Υπάρχει μια δόση αλήθειας σε αυτό, ποτέ δεν θα ανταγωνιστούμε εμπορικά το Παρίσι και το Λονδίνο. Ομως, ο αντίλογος στον… αντίλογο λέει ότι ανάμεσα στο Παρίσι και στη δική μας περίπτωση συμπιέζονται χιλιάδες άλλες πόλεις που δίνουν τον δικό τους αγώνα για να «πουλήσουν» καλύτερα τον εαυτό τους και για να ενισχύσουν την τοπική οικονομία.
Εδώ η Αθήνα δεν χρειάζεται να χτίσει το «όνομά» της. Ανήκει στις λίγες προνομιούχες πόλεις του κόσμου που έχουν λυμένο το θέμα της αναγνωρισιμότητάς τους. Παρ’ όλα αυτά η πόλη δεν επωφελείται στον βαθμό που θα μπορούσε. Οι Κινέζοι καταναλωτές της οδού Βουκουρεστίου δεν έχουν επιλογές. Η Αθήνα έχει χάσει εδώ και πολλά χρόνια βασικούς πυρήνες αστικής απόλαυσης που επέτρεπαν ακόμα και μια χαλαρή βόλτα στις βιτρίνες, για παράδειγμα. Γιατί να προτιμήσουν την Αθήνα και όχι τη Ρώμη;
Το αναπτυξιακό σοκ που έχει υποσχεθεί η νέα κυβέρνηση είναι βασικός παράγοντας αναγέννησης της Αθήνας. Μια οικονομία σε άνθηση δεν θα μπορεί να «ανέχεται» για πολύ το σημερινό χάλι της Ομόνοιας ή της οδού Πατησίων ή την παρακμή της οδού Σταδίου. Πρόκειται για έννοιες ασυμβίβαστες. Οσο πιο γρήγορα λοιπόν αλλάξει η διεθνής εικόνα της χώρας ως επενδυτικού προορισμού τόσο πιο άμεσα θα ενισχυθεί η σημερινή δυναμική της Αθήνας. Τα νέα ξενοδοχεία δεν αρκούν.