Περπατώντας στην οδό Μητσαίων, στη σκιά του Μουσείου Ακρόπολης, το βλέμμα περιεργάζεται το νέο κτίριο. Φιλτραρισμένο από το δίχτυ φωτός και σκιάς που προσφέρουν οι ακακίες, έχει εκείνη την καθησυχαστική απόχρωση του γκρι και του μπεζ, με μάρμαρο, με μέταλλο, με επίχρισμα. Υπάρχει μια αδιόρατη νεοκλασική μνήμη, αλλά αυτό που σκέφτηκα όταν το είδα, αρχικά εξωτερικά, ήταν ότι ήταν μια πρόταση για την ανανέωση του αθηναϊκού σπιτιού στην κλίμακα και στον προϋπολογισμό που ο καθένας μπορεί και επιθυμεί. Η ιδέα ήταν εκεί. Λίγες ημέρες μετά, η ξενάγηση στο νέο σπίτι, στο 17 της οδού Μητσαίων, μου έδειχνε πώς είναι να προσφέρεις στην πόλη μια αρχιτεκτονική πρόταση με πίστη σε αυτό που η Αθήνα είναι, με πίστη σε αυτό που μπορεί να φέρει η εποχή μας.
Η Αναστασία Γ. Φιλιππαίου, που έκανε την αρχιτεκτονική μελέτη, μια νέα γυναίκα που μου έδωσε μέσα από τα λόγια της αυτό το απόσταγμα κοσμοπολιτισμού και φιλοπατρίας, με ξεναγεί σε αυτό το σπίτι που θα στεγάσει τη ζωή μιας οικογένειας. Σκέφτομαι πόσο ελπιδοφόρο είναι αυτό από μόνο του, μια οικογένεια να επενδύει σε μια νέα κατοικία στην καρδιά της Αθήνας. «Σκοπός αυτής της αρχιτεκτονικής πρότασης ήταν να προσαρμόσω μια προϋπάρχουσα αστική κατοικία, έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις ανάγκες μιας σύγχρονης οικογένειας, συμβάλλοντας ταυτόχρονα στην αναβάθμιση του ιστορικού κέντρου της Αθήνας, με γνώμονα το μέτρο και τον χαρακτήρα της πόλης», λέει η Αναστασία Γ. Φιλιππαίου.
Παράδοση και τεχνολογία
Η οδός Μητσαίων είναι από τους ατμοσφαιρικούς κάθετους δρόμους που οδηγούν στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου. Στη θέση του νέου σπιτιού υπήρχε ένα μονώροφο σπιτάκι, χτισμένο περί το 1930, χωρίς ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Ό,τι άξιζε να διατηρηθεί, διατηρήθηκε. Η εξώθυρα και η αυλόπορτα αντιγράφηκαν και τοποθετήθηκαν εκ νέου (όπως και τα κουφώματα των όψεων, αντιγραφή των παλαιών, αλλά κατασκευασμένα από σίδερο). Αλλά αυτό που με ενδιέφερε ήταν η επιβίωση και η ανανέωση ενός αθηναϊκού ύφους στην οργάνωση του σπιτιού, με πίσω αυλή 200 τ.μ. και ταράτσα με θέα στην Ακρόπολη και στο Μουσείο. Πάνω στη βάση της παλιάς λιθοδομής του ισογείου, ενισχυμένης κατάλληλα, υψώθηκε η πιο προηγμένη κατοικία. Είναι ένα σπίτι που ενσωματώνει ό,τι έχει να προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, στη θέρμανση, στη μόνωση, στα υλικά, στον αυτοματισμό.
«Το μάρμαρο είναι πέτρινο, το μέταλλο σαμπλέ και το επίχρισμα ανάγλυφο», λέει η Αναστασία Γ. Φιλιππαίου στην πλήρη τεχνική έκθεση για το σπίτι. «Μασίφ μαρμάρινες κορνίζες φαλτσοκομμένες, από μάρμαρο Ευβοίας (όπως και η βάση του κτιρίου), πλαισιώνουν, όπως έκαναν παλιά οι παραστάδες, τα καίρια ανοίγματα των όψεων: την κεντρική είσοδο, τα τρία νέα ανοίγματα της πρόσοψης στο επίπεδο του πρώτου ορόφου και το νέο κατακόρυφο παράθυρο, που φωτίζει ενιαία όλο το κλιμακοστάσιο από την πίσω όψη».
Στην αυλή, με μελέτη τοπίου από τον Κάρολο Χανικιάν, έχει κανείς την αίσθηση ότι ο θόρυβος της πόλης είναι πολύ μακριά. Γαλήνη τυλίγει τον κήπο, το σπίτι αναπνέει έναν δικό του ρυθμό. Ζει αυτόνομα σε ένα ημιυπαίθριο περιβάλλον, με στέψη τη θέα που δικαιώνει όποιον επενδύει σε αυτή την πόλη. ■
