Ο «Δαναός» ήταν ασφυκτικά γεμάτος την Κυριακή το απόγευμα. Παρά τη… σφοδρή καλοκαιρία, δεκάδες άνθρωποι χώθηκαν στο σινεμά, μακριά από τον θόρυβο της πόλης, μακριά από τις άγριες φωνές δημοσιολογούντων (δημοσιογράφων, βουλευτών κ.ά.) που βρίσκονται σε έξαρση, εμποτίζοντας τη δημόσια συζήτηση για το μεταναστευτικό με τις προσωπικές τους φοβίες, το δικό τους μίσος για τον άλλο. Οι Νύχτες Πρεμιέρας πρόβαλαν το ντοκιμαντέρ των Γιατρών Χωρίς Σύνορα «Ημερολόγια Αποστολής», που παρακολουθεί τον Νικόλα Παπαχρυσοστόμου ως επικεφαλής της επείγουσας παρέμβασης της οργάνωσης στους προσφυγικούς καταυλισμούς του νοτιοανατολικού Μπανγκλαντές, εκεί όπου 700.000 μουσουλμάνοι Ροχίνγκια κατέφυγαν κυνηγημένοι από την κυβέρνηση της Μιανμάρ.
Ο Παπαχρυσοστόμου, αφήνοντας εκκρεμή μια επιτυχημένη καριέρα στον χρηματοπιστωτικό τομέα για να αφιερώσει τη ζωή του στην ανθρωπιστική δράση, έχει συμμετάσχει σε αποστολές σε όλον τον κόσμο: Υεμένη, Νότιο Σουδάν, Κολομβία, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ιράκ, Μπαγκλαντές, Καμερούν, Μπουργκίνα Φάσο. «Η αποστολή, όμως, που θα μείνει ανεξίτηλα χαραγμένη στη μνήμη μου είναι οι διασώσεις προσφύγων και μεταναστών στην Κεντρική Μεσόγειο», αφηγείται ο ίδιος στην ταινία. Μετά την προβολή, ζωντανά, διηγήθηκε στο κοινό μια καταλυτική γι’ αυτόν στιγμή: «Κάποια στιγμή άπλωσα το χέρι μου σε μια έγκυο γυναίκα, που έπρεπε να κάνει ένα βήμα. Να φύγει από ένα φουσκωτό στο μέσο ενός απειλητικού γαλάζιου φόντου και να περάσει στη δική μας διασωστική λέμβο. Απλωσα το χέρι μου και αυτή η γυναίκα πέρασε από τον θάνατο στη ζωή. Αυτή η γυναίκα θα χανόταν, δεν υπήρχε αμφιβολία. Με ένα φουσκωτό δεν διασχίζεις τη Μεσόγειο. Οταν πέρασε στη διασωστική λέμβο ένιωσα σαν να είχα μπει σφήνα στο πέρασμα μεταξύ ζωής και θανάτου. Είναι εντυπωσιακό αυτό το συναίσθημα. Είναι τεράστια η ευθύνη να μπορείς να κάνεις μια τέτοια διαφορά. Ηταν τότε που κατάλαβα τι κάνουν οι ΓΧΣ. Τότε αποδείχθηκε ότι ήταν η σωστή επιλογή για εμένα».
Ο Νικόλας έχει μπει έκτοτε αναρίθμητες φορές σφήνα ανάμεσα στη ζωή και στον θάνατο, όχι πάντα με θετική έκβαση. «Δεν είμαστε εδώ για να αλλάξουμε τον κόσμο», είπε. «Πιστεύουμε, όμως, ότι κάθε ζωή που μπορεί να σωθεί μπορεί να κάνει τη διαφορά. Με τον δικό της τρόπο να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Μπορεί να μην μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο, αλλά τον κόσμο μιας οικογένειας μπορούμε να τον αλλάξουμε».