Δεν είναι εντυπωσιακό; Πότε προλάβαμε να γίνουμε τόσο υποδειγματικά κοινωνικά ευσυνείδητοι; Πότε προλάβαμε να γίνουμε τόσο υπάκουοι σε δρακόντειες κυβερνητικές ντιρεκτίβες που ορίζουν πώς θα στεκόμαστε στις ουρές των σούπερ μάρκετ ή πότε η επιθυμία μας να αποδράσουμε από τον οικιακό εγκλεισμό δικαιολογείται επαρκώς;
Μα πού πήγε το ελεύθερο, μεσογειακό, ανυπότακτο πνεύμα του Ελληνα που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του; Συνταγματικές ελευθερίες σαρώθηκαν μέσα σε ένα απόγευμα και δεν υπήρξαν ούτε καν οι γραφικές διαμαρτυρίες του παρελθόντος, έτσι για την τιμή των όπλων. Ακόμα και οι διαδικτυακοί ιεροκήρυκες σώπασαν παρασυρμένοι από το ορμητικό ποτάμι της λογικής. Είναι ο φόβος μιας απειλητικής αρρώστιας και η δαμόκλειος σπάθη της απώλειας εκατοντάδων συνανθρώπων μας οι καθοριστικές μεταβλητές που πετούν στον κάλαθο των αχρήστων όλα όσα γνωρίζαμε για τα πιο αναγνωρίσιμα και πλέον στερεότυπα χαρακτηριστικά της ελληνικής ταυτότητας;
Αν ρίξουμε μια ματιά στο τι συνέβη στην Ισπανία, ίσως καταφέρουμε να δώσουμε μια απάντηση. Στη μεγάλη αυτή χώρα της Ιβηρικής Χερσονήσου που βιώνει μαζί με την Ιταλία έναν υγειονομικό όλεθρο εξαιτίας της επιθετικής εξάπλωσης του ιού κυβερνούν οι Σοσιαλιστές μαζί με τους Podemos. Οταν άρχισε να διαφαίνεται η πιθανότητα η Ισπανία να μεταβληθεί σε «δεύτερη Ιταλία», οι δύο κυβερνητικοί εταίροι προσπάθησαν να συμφωνήσουν σε ένα σκληρό πακέτο περιοριστικών μέτρων, αλλά οι αριστεροί Podemos έθεταν θέματα επαρκών εγγυήσεων για τους εργαζομένους που έβγαιναν σε καθεστώς αναστολής της σύμβασης εργασίας. Εκεί χάθηκε χρόνος, ενώ ο επικεφαλής των Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας «έσπασε» την προσωπική του καραντίνα δίνοντας το «παρών» στο υπουργικό συμβούλιο (η σύζυγός του και υπουργός Ισότητας της χώρας είχε δια-γνωσθεί θετική στον ιό) γιατί δεν προβλέπεται συνταγματικά η κήρυξη έκτακτης ανάγκης με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης να συμμετέχει μέσω τηλεδιάσκεψης.
Εμείς τα γλιτώσαμε όλα αυτά όχι μόνο επειδή δεν έχουμε κυβέρνηση συνεργασίας, αλλά γιατί η δική μας γούνα κάηκε ήδη μία φορά: το πρώτο εξάμηνο του 2015, αλλά και πριν από το 2015 όταν διάφορα πισωγυρίσματα και αχρείαστοι παλικαρισμοί έφερναν νέα μέτρα και η ύφεση βάθαινε. Τώρα που έχουμε πάρει το μάθημά μας αποδεικνυόμαστε οι καλύτεροι μαθητές της Ευρώπης. Οχι επειδή ξαφνικά είδαμε το φως το αληθινό, αλλά γιατί ο φόβος είναι διπλός. Ξέρουμε πολύ καλά από ερασιτεχνικούς πειραματισμούς, είδαμε πού οδηγούν και τι διακυβεύεται.
Τελικά, τίποτα δεν πάει χαμένο.