Είναι σίγουρο πως η επανέναρξη της Σούπερ Λίγκας, από την άλλη εβδομάδα, έστω και χωρίς κόσμο στις εξέδρες, θα κεντρίσει το ενδιαφέρον των φιλάθλων. Οι οποίοι κουράστηκαν να μετρούν ονόματα υποψηφίων ποδοσφαιριστών και τελικά έχασαν τον… αριθμό.
Ειλικρινά, δεν θυμάμαι τόσα χρόνια στο επάγγελμα να έχουν παρελάσει τόσοι ξένοι παίκτες από τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων. Και φυσικά, μεταξύ αυτών, δεν υπήρξε ούτε ένα από αυτά που αποκαλούμε «μεγάλο όνομα».
Απλά το «σύστημα» των μάνατζερ, με κάθε τρόπο όπως συνηθίζει, παρουσιάζει αυτούς που εκπροσωπεί, ώστε να καρπωθεί περισσότερα από την πραγματική αξία του παίκτη. Και το πετυχαίνει αυτό πολύ εύκολα, αφού ελλείψει άλλων ειδήσεων, ο οπαδός, αλλά και κάποιοι μη έμπειροι παράγοντες, «τσιμπάνε» από τη διαφήμιση.
Αποτέλεσμα, τις περισσότερες φορές, να επακολουθεί η απογοήτευση όταν φτάνει η ώρα της αλήθειας πάνω στο χορτάρι. Και το κακό είναι πολλαπλό. Αφού πέρα των χρημάτων που δαπανώνται, χάνονται και αρκετά ταλέντα, Ελλήνων παικτών, που θα μπορούσαν να αναδειχθούν.
Θεωρώ πως δεδομένης της «νέας κανονικότητας» στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, αλλά και σε όλα τα υπόλοιπα ομαδικά αθλήματα, θα πρέπει τα αφεντικά των εταιρειών να επανασχεδιάσουν την οργάνωση των ρόστερ.
Από τη στιγμή που δεν μπορούν να προσφέρουν υψηλά συμβόλαια, ας στραφούν στην εγχώρια αγορά και στις ακαδημίες τους.
Το να αγοράζουν –και ακόμα χειρότερα να δανείζονται– αμφιβόλου αξίας αθλητές από το εξωτερικό, το ρίσκο είναι τεράστιο. Και τις περισσότερες φορές, στο τέλος τις περιόδου, κλαίνε τα λεφτά τους…