Την άμεση επιστροφή στα κρατικά ταμεία ποσού περίπου 2 δισεκατομμυρίων ευρώ, που προέρχεται από υποθέσεις διασπάθισης δημοσίου χρήματος, επιδιώκει η κυβέρνηση με την κατάθεση στη Βουλή του νομοσχεδίου του υπουργείου Δικαιοσύνης «Ρύθμιση δεσμευμένων ή κατασχεμένων χρηματικών απαιτήσεων και μετρητών».
Το νέο νομοσχέδιο που αφορά το «ενέχυρο» δίνει τη δυνατότητα στους κατηγορουμένους σε υποθέσεις διαφθοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος να επιστρέψουν στο Δημόσιο τα χρηματικά ποσά με τα οποία κατά το κατηγορητήριο το έχουν ζημιώσει και με αυτό τον τρόπο να επιτύχουν καλύτερη ποινική μεταχείριση. Σε περίπτωση αμετάκλητης αθώωσής τους, βεβαίως, η ρύθμιση προβλέπει ότι το ποσό θα τους επιστρέφεται και μάλιστα εντόκως.
Οι εξαιρέσεις
Από τη ρύθμιση εξαιρούνται πολιτικά πρόσωπα, τα οποία εξ ορισμού διαχειρίζονται δημόσιο χρήμα και συγκεκριμένα ο πρωθυπουργός, υπουργοί, αναπληρωτές υπουργοί, υφυπουργοί, βουλευτές, ευρωβουλευτές, γενικοί και ειδικοί γραμματείς, περιφερειάρχες και αντιπεριφερειάρχες, δήμαρχοι και αντιδήμαρχοι.
«Μη μας κατηγορήσουν ότι πάμε να αθωώσουμε τα λαμόγια», είπε χαρακτηριστικά κατά την παρουσίαση του νομοσχεδίου ο υπουργός Δικαιοσύνης Χαράλαμπος Αθανασίου, επισημαίνοντας ότι η διαφθορά και δη από κρατικούς λειτουργούς έχει ιδιαίτερη ηθική απαξία. «Κάποιοι έπρεπε να εξαιρεθούν και κινδυνεύαμε να κατηγορηθούμε ότι καλύπτουμε τους πολιτικούς», επεσήμανε ο κ. Αθανασίου, ξεκαθαρίζοντας πάντως ότι το θέμα θα εξεταστεί και από τη Βουλή, καθώς είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο.
Στη νέα ρύθμιση και στις ευνοϊκές διατάξεις που αυτή προβλέπει μπορούν να υπαχθούν και κατηγορούμενοι σε υποθέσεις που ήδη έχουν εκδικαστεί σε πρώτο βαθμό, όπως επί παραδείγματι οι υποθέσεις Τσοχατζόπουλου, Energa-Hellas Power, η υπόθεση Λαυρεντιάδη. Οι κατηγορούμενοι αυτοί θα έχουν προθεσμία 30 ημερών από τη δημοσίευση του νόμου να καταβάλουν τα χρήματα ή να προσκομίσουν στο Δημόσιο έγγραφη ανέκκλητη δήλωσή τους.
Οσοι από τους κατηγορουμένους επιλέξουν να υπαχθούν στη συγκεκριμένη ρύθμιση θα τύχουν ευνοϊκών διατάξεων, οι οποίες στο στάδιο της ανάκρισης μπορούν να αφορούν τη μη προφυλάκισή τους (είναι στην κρίση του ανακριτή), ενώ στην ακροαματική διαδικασία, πέραν του ότι «ακυρώνουν» τα ισόβια, σε κάποιες περιπτώσεις οι ποινές μειώνονται τόσο πολύ, που φτάνουν στο όριο της «ατιμωρησίας».
Σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο νομοσχέδιο, στις περιπτώσεις που η απειλούμενη ποινή είναι αυτή της ισόβιας κάθειρξης, επιβάλλεται κάθειρξη μέχρι 10 έτη αν η ικανοποίηση των προσώπων, δηλαδή του Δημοσίου, λάβει χώρα μέχρι την απολογία του κατηγορούμενου στον ανακριτή, και κάθειρξη μέχρι 15 έτη αν η ικανοποίηση γίνει μέχρι την έναρξη της δίκης σε πρώτο βαθμό.
Στις περιπτώσεις που η επαπειλούμενη ποινή είναι από 10 έως 20 χρόνια, επιβάλλεται φυλάκιση αν τα χρήματα επιστραφούν μέχρι την απολογία του κατηγορούμενου στον ανακριτή και φυλάκιση τουλάχιστον τριών ετών αν η ικανοποίηση γίνει μέχρι την έναρξη της δίκης σε πρώτο βαθμό. Τέλος, στις περιπτώσεις που η επαπειλούμενη ποινή είναι 5 έως 10 έτη επιβάλλεται φυλάκιση μέχρι δύο έτη αν η ικανοποίηση γίνει μέχρι την απολογία του κατηγορούμενου στον ανακριτή και φυλάκιση μέχρι τρία έτη αν η ικανοποίησή τους λάβει χώρα μέχρι την έναρξη της δίκης σε πρώτο βαθμό.
Τα αδικήματα που εμπίπτουν στις ευνοϊκές διατάξεις, πέραν αυτών της νομιμοποίησης εσόδων από παράνομη δραστηριότητα και διαφθοράς, αφορούν επίσης φορολογικές και τελωνειακές παραβάσεις, «πόθεν έσχες», αδικήματα ποινικά που στρέφονται κατά της ιδιοκτησίας και των περιουσιακών δικαιωμάτων και τελέστηκαν σε βάρος του Δημοσίου, της Ε.Ε. ή οποιουδήποτε άλλου φορέα της γενικής κυβέρνησης και οποιασδήποτε άλλης κρατικής αρχής.