Δεν είναι μυστικό ότι η βιομηχανία του Τύπου, παγκοσμίως και πολύ περισσότερο στην Ελλάδα, σβήνει μέρα με τη μέρα. Σε ολόκληρο τον Δυτικό κόσμο εφημερίδες κλείνουν ή συρρικνώνονται και νέοι ψηφιακοί δίαυλοι ψηφιακής ενημέρωσης ανοίγουν. Σύμφωνα με την «Παγκόσμια Ενωση Εφημερίδων και Εκδοτών» (WAN-IFRA), οι κυκλοφορίες των εφημερίδων την περασμένη πενταετία μειώθηκαν κατά 10,25% στη Βόρειο Αμερική και 23% στην Ευρώπη. Χειρότερα ήταν τα πράγματα για τη διαφήμιση, που αποτελεί αιμοδότη της πολύπαθης αυτής βιομηχανίας: την περίοδο 2008-2013 μειώθηκε κατά 29,6% στη Βόρειο Αμερική και 17,9% στην Ευρώπη.
Χειρότερα είναι τα πράγματα στον ελληνικό Τύπο, όπου οι εφημερίδες πωλούν ημερησίως κάτι περισσότερο από 100.000 φύλλα, ενώ κραταιές, κατά το παρελθόν, επιχειρήσεις του Τύπου έβαλαν λουκέτο. Η κρίση και τα capital controls, στα οποία αφρόνως οδηγηθήκαμε μετά την «περήφανη διαπραγμάτευση» του κ. Βαρουφάκη, έβαλαν ταφόπλακα στην ισχνή διαφημιστική δαπάνη, οδηγώντας στο κλείσιμο ακόμη και εφημερίδες που μοιράζονταν δωρεάν.
Σε αυτό το δύσκολο τοπίο οι επιχειρήσεις ενημέρωσης απαντούν με δύσκολες αναδιαρθρώσεις και ρίχνουν πλέον το βάρος στο ψηφιακό περιεχόμενο. Ουδείς εχέφρων σκέφτεται την έκδοση νέων εφημερίδων σε μια αγορά που βυθίζεται και με τη διαφημιστική δαπάνη να εξανεμίζεται. Εκεί όμως που τελειώνει η λογική αρχίζει το κράτος και κυρίως η ΣΥΡΙΖΑϊκή διαχείρισή του. Οπως διαβάζουμε «Free press εφημερίδα θέλει να εκδώσει από τον Σεπτέμβριο το… Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Η εφημερίδα θα διανέμεται στο μετρό και έχει εξασφαλιστεί η έκδοσή της με χορηγία τράπεζας» (typologies 3.8.2015). Να σημειώσουμε ότι, εκτός από το ΑΠΕ, κρατικές είναι και οι τράπεζες, οι οποίες τώρα θα ανακεφαλαιοποιηθούν και πάλι με χρήματα των φορολογούμενων και με αντίτιμο ένα τρίτο και πιο βαρύ μνημόνιο.
Το κακό δεν είναι αυτό που είχε πει κάποιος ότι «οι πολιτικοί υπόσχονται να χτίσουν γεφύρια εκεί όπου δεν υπάρχουν ποτάμια». Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι ότι δεν υπόσχονται απλώς γεφύρια, αλλά, αν είναι να σπαταλήσουν λεφτά, τα χτίζουν κιόλας. Το ΑΠΕ είναι ένας κρατικός οργανισμός (προπαγανδιστικός πρωτίστως και κατόπιν ενημερωτικός) που συντηρείται με χρήματα των φορολογούμενων. Κάποιος κομισάριος προφανώς είχε τη μεγαλοφυή ιδέα να πουλήσει στην κομματική ιεραρχία ένα αντίπαλο δέος, την «προπαγάνδα των συστημικών ΜΜΕ», σε βάρος της τσέπης των φορολογουμένων. Αυτός πήρε τα εύσημα κι εμείς τα έξοδα. Εύσημα για το τίποτα, διότι ακόμη και η προπαγάνδα δεν γίνεται πλέον με τις Ισκρα του 1900.
Την εποχή λοιπόν που οι ενημερωτικοί οργανισμοί παγκοσμίως εγκαταλείπουν το χαρτί, το ΑΠΕ αποφάσισε την επανάσταση του 18ου αιώνα εκδίδοντας εφημερίδα! Αυτό δείχνει ότι όσοι στελεχώνουν τον κρατικό μηχανισμό σκέφτονται με όρους βιομηχανικής εποχής, κάτι που δεν είναι τσάμπα. Οι κρατικές τράπεζες που χαντακώθηκαν από την πολιτική της κυβέρνησης θα… χρηματοδοτήσουν μια (επιχειρηματικώς αλλά και ενημερωτικώς) αδιάφορη προσπάθεια, μόνο και μόνο για να νιώσουν κάποιοι ότι ζουν Οκτωβριανό πραξικόπημα του 1917. Σκεφθείτε τι θα γινόταν αν αυτό το στελεχιακό δυναμικό είχε ακόμη μεγαλύτερο έλεγχο του χρηματοπιστωτικού συστήματος…