Χωρίς ξεκάθαρη πολιτική βούληση και κεντρική στήριξη, το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων, μνημονιακή υποχρέωση ολόκληρο, μοιάζει να καρκινοβατεί με συνεχείς τις αμφισβητήσεις από κορυφαίους υπουργούς και ολοένα και συχνότερες τις αιφνιδιαστικές πρωτοβουλίες εμπλεκόμενων φορέων. Και ενώ η λίστα με τις εκκρεμότητες για να ολοκληρωθούν οι συναλλαγές των ήδη υπογεγραμμένων συμβάσεων μεταξύ επενδυτών και Δημοσίου παραμένει μακρά, προστίθενται συνεχώς νέες αβεβαιότητες και προκλήσεις σε ένα βαθιά υφεσιακό εγχώριο μακροοικονομικό περιβάλλον και μια δεινή διεθνή οικονομική συγκυρία. Διακυβεύεται έτσι, πέραν της αξιοπιστίας της χώρας και της ελκυστικότητάς της ως προορισμού άμεσων ξένων επενδύσεων, το σύνολο του επιχειρηματικού και επενδυτικού κλίματος ακριβώς την ώρα που είναι απαραίτητη η τάχιστη βελτίωσή τους για να μπορέσει να χρηματοδοτηθεί η οικονομία και να δημιουργηθούν θέσεις απασχόλησης για τα εκατομμύρια των ανέργων του ιδιωτικού τομέα.
Στην περίπτωση του Ελληνικού, που σερνόταν επί ενάμισι έτος και έδειξε να ολοκληρώνεται με την υπογραφή του μνημονίου του Δημόσιου με τον επενδυτή για νέα τροποποιημένη σύμβαση, η επένδυση κλυδωνίζεται και πάλι εξαιτίας της πρόθεσης των υπηρεσιών του υπουργείου Πολιτισμού να κηρύξουν αρχαιολογικό χώρο μεγάλο μέρος τής υπό παραχώρηση έκτασης όπως αποκάλυψε η «Κ». Δεν είναι όμως η μόνη τέτοια περίπτωση.
Προηγήθηκε ανάλογη παρέμβαση στην παραχώρηση της Αφάντου στη Ρόδο, ενώ έπεται, σύμφωνα με αξιόπιστες πηγές, ανάλογη κίνηση και στο Ιππικό Κέντρο Μαρκοπούλου. Αλλες παραχωρήσεις όπως της Κασσιόπης στην Κέρκυρα εξακολουθούν χρόνια μετά να μην μπορούν να ξεκινήσουν να αναπτύσσονται εξαιτίας αλλεπάλληλων προσφυγών τοπικών παραγόντων και όχι μόνον, οι οποίες, αν και στη συντριπτική τους πλειονότητα απορρίπτονται, προκαλούν πολυετείς καθυστερήσεις.
Τα ακίνητα όμως δεν είναι η μόνη κατηγορία παραχωρήσεων που αντιμετωπίζει ή αντιμετώπισε προβλήματα. Η εμβληματική, για τους πολέμιους, αλλά και τους υπέρμαχους, ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ πέρασε διά πυρός και σιδήρου έως ότου ψηφιστεί από τη Βουλή. Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, η αντίστοιχη σύμβαση παραχώρησης και η ανακοίνωση ημερομηνίας υποβολής δεσμευτικών προσφορών καθυστερούν επίσης χωρίς προφανή λόγο, πέραν ίσως της προαναφερθείσας απουσίας ξεκάθαρης πολιτικής βούλησης και κεντρικής κυβερνητικής στήριξης, υπογραμμίζουν στην αγορά χρηματοοικονομικοί παράγοντες και νομικοί κύκλοι χωρίς διάθεση κομματικοποιημένης κριτικής.
Αντίστοιχα πισωγυρίσματα όμως, που έχουν δηλαδή την αιτία τους σε κυβερνητικούς χειρισμούς, έχουν εκδηλωθεί και σε άλλες επενδύσεις. Η περίπτωση της Eldorado Gold στη Χαλκιδική –οι εργασίες τις οποίας πάγωσαν επί ένα σχεδόν έτος– είναι μία εξ αυτών, ενώ η παραχώρηση των 14 περιφερειακών αεροδρομίων –τα προαπαιτούμενα για την παράδοση των οποίων δεν έχουν ακόμα ολοκληρωθεί– εκτιμάται πως δεν θα είχε περπατήσει εάν δεν είχε καταστεί μνημονιακή υποχρέωση και η ψήφιση της παραδοτέο κλειδί για την καταβολή της δόσης.
Στην ΤΡAΙΝΟΣΕ και την ΕΕΣΣΤΥ η δεδηλωμένη αντίθεση του εποπτεύοντος υπουργού, όπως και στην περίπτωση του λιμανιού του Πειραιά, έχει παράσχει de facto στήριξη σε σημαντικές αντιδράσεις από τους εργαζομένους που κατά ορισμένες εκτιμήσεις ενδέχεται να επηρέασαν/σουν ακόμα και αυτή την ίδια την αξία των προσφορών.
Αντίστοιχες καθυστερήσεις και ζητήματα έχουν προέλθει από αλλαγές διοικητικών συμβουλίων και απροθυμία μελών τους να προχωρήσουν σε ενέργειες απαραίτητες για την υλοποίηση των παραχωρήσεων. Η περίπτωση του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, καθώς και της πολύμηνης απροθυμίας του παραιτηθέντος προ ολίγων εβδομάδων πρόεδρου του να ξεκινήσει τη διαπραγμάτευση της χρονικής επέκτασης της παραχώρησης (προκειμένου να εισπραχθεί μείζον τίμημα και να προχωρήσει και η πώληση της συμμετοχής του ΤΑΙΠΕΔ), είναι χαρακτηριστική επίσης.