Προτού καν ξεκινήσει, το συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας έχει καταγράψει ήδη τα πρώτα του αποτελέσματα. Η σπουδή του ΣΥΡΙΖΑ να προγραμματίσει ομιλία του πρωθυπουργού την ερχόμενη Παρασκευή, ημέρα που θα ανοίγει το συνέδριο του κόμματός του ο Κυριάκος Μητσοτάκης, λειτουργεί περισσότερο σαν έμμεση επιβεβαίωση του αντιπάλου, παρά σαν αντιπερισπασμός.
Τι άλλο –εκτός από τις μιντιακές δολιοφθορές του ΣΥΡΙΖΑ– πρέπει να περιμένουμε από το συνέδριο; Η εκδήλωση έχει, αντικειμενικά, χαρακτήρα πανηγυρικής έναρξης της προεκλογικής περιόδου. Γι’ αυτό και στη σκηνή θα εμφανιστούν, λένε, πρόσωπα που θα συμβολίζουν τη προεκλογική στρατηγική του Μητσοτάκη να απευθυνθεί προς το Κέντρο. Δεν θα πρόκειται κατ’ ανάγκην για πολιτικές μεταγραφές, αλλά για εκτός κόμματος προσωπικότητες ικανές να δώσουν το στίγμα ενός ανοιχτού πολιτικού χώρου που ψάχνεται πέρα από τα στεγανά. Το μοντέλο αυτό δοκιμάστηκε στο προηγούμενο συνέδριο –με τον Στέλιο Ράμφο και τον Κωνσταντίνο Μαρκουλάκη– και κρίθηκε επιτυχές.
Το πρόβλημα για το άνοιγμα της Ν.Δ. αρχίζει εκεί όπου τελειώνουν οι αφηρημένοι συμβολισμοί: στα ψηφοδέλτια. Εκεί η δυσκολία είναι διπλή. Πρώτον, αν ανακοινωθούν νωρίς, ποιος ξέρει προς τα πού θα κατευθυνθούν οι κομμένοι; Υπάρχει ο κίνδυνος οι πολιτευτές που δεν θα βρουν θέση στις λίστες της Ν.Δ. να καταλήξουν σε δεξιότερα, ανταγωνιστικά σχήματα, ιδίως στη Βόρεια Ελλάδα.
Η δεύτερη δυσκολία έχει να κάνει με τις εσωκομματικές αντιδράσεις στην ενσωμάτωση στελεχών με απώτερο πασοκικό ή ευρύτερα κεντροαριστερό παρελθόν. Αυτή τη διεύρυνση εκτιμάται ότι έχει ως στόχο και η επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ κατά του Σημίτη. Ο στόχος δεν είναι μόνο η απονομιμοποίηση του ΚΙΝΑΛ. Είναι να δυσκολέψει και ο εκσυγχρονιστικός εμπλουτισμός του νεοδημοκρατικού μενού.