Το παιχνίδι της Εθνικής μας ομάδας με τη Γαλλία μπορεί να ήταν βαθμολογικά αδιάφορο από τη στιγμή που οι «μπλε» είχαν ήδη εξασφαλίσει την πρόκριση στην τελική φάση του Euro και η «γαλανόλευκη» σκεφτόταν το… Καζακστάν, όμως για πολλούς άλλους λόγους είχε τεράστια σημασία για τους συντελεστές του.
Πρώτα από όλους για τους διεθνείς. Απέναντί τους θα έβρισκαν τους παίκτες που πριν σχεδόν από ένα χρόνο στα γήπεδα του Κατάρ είχαν φτάσει μέχρι την πηγή του Παγκοσμίου Κυπέλλου χάνοντας το τρόπαιο στα πέναλτι και στις λεπτομέρειες από την Αργεντινή. Οι Γάλλοι είχαν δεχτεί μόλις ένα γκολ στα προηγούμενα παιχνίδια των προκριματικών, είχαν βάλει τέσσερα στην Ολλανδία και… δεκατέσσερα στο αδύναμο Γιβραλτάρ και όλα τους τα αστέρια είχαν μπει στο αεροπλάνο ερχόμενα στην Αθήνα προκειμένου να κλείσουν αυτή την πορεία στα προκριματικά πετυχαίνοντας το απόλυτο των νικών.
Το κίνητρο για τους παίκτες της Εθνικής ήταν τεράστιο απέναντι σε μια ομάδα που είναι από τα φαβορί για την κατάκτηση του τροπαίου το καλοκαίρι. Η ισοπαλία ήταν για αυτούς σαν νίκη, από τη στιγμή μάλιστα που κατάφεραν να ανατρέψουν το 0-1 του ημιχρόνου και πάρουν κεφάλι στο σκορ πετυχαίνοντας δύο τέρματα μέσα σε πέντε λεπτά στο δεύτερο μέρος, περισσότερα δηλαδή από όσα είχε δεχτεί η Γαλλία σε επτά ενενηντάλεπτα πριν μπει να παίξει στην «Opap Arena».
Τα γκολ του Μπακασέτα και του Ιωαννίδη μπορεί να μην αρκούσαν για να δώσουν στην Εθνική τη νίκη, όμως ήταν υπεραρκετά για να φέρουν στα «γαλανόλευκα» αποδυτήρια την αύρα που χρειάζεται προκειμένου να καταφέρει η Εθνική να περάσει αρχικά το εμπόδιο του Καζακστάν και στη συνέχεια αυτό της Γεωργίας ή του Λουξεμβούργου και να βρεθεί το καλοκαίρι και αυτή στη Γερμανία. Οι παίκτες της Ελλάδας κατάλαβαν μετά το 2-2 με τη Γαλλία ότι μπορούν να προκριθούν και έστειλαν το ίδιο μήνυμα και στον κόσμο, ενόψει του αγώνα με τους Καζάκους τον Μάρτιο. Η αλήθεια είναι ότι οι διεθνείς τα τελευταία δύο χρόνια μπόρεσαν να ανατρέψουν το αρνητικό κλίμα που επικρατούσε για την Εθνική ομάδα, μετά τα πολλά «μαύρα» χρόνια και τις ήττες από ομάδες όπως τα Νησιά Φερόε. Η εμφάνιση κόντρα στους Γάλλους, αλλά η γενικότερη παρουσία στα προκριματικά, ακόμα και αν δεν ήρθε η απευθείας πρόκριση (που ούτως ή άλλως δεν ήταν εφικτός στόχος με Γαλλία και Ολλανδία στον όμιλο) ισχυροποίησε ακόμα περισσότερο τους δεσμούς που δημιουργούνται μεταξύ αγωνιστικού χώρου και εξέδρας.
Εξίσου σημαντικό ήταν το παιχνίδι κόντρα στη Γαλλία και για τον Γκουστάβο Πογιέτ. Ο Ουρουγουανός τεχνικός είχε μια αρκετά… έντονη εβδομάδα μετά τα όσα αποκάλυψε την προηγούμενη Δευτέρα σχετικά με τον βοηθό του και το γεγονός ότι είναι απλήρωτος από την ΕΠΟ. Η απάντηση της Ομοσπονδίας ήταν άμεση και, όπως φαινόταν, το γυαλί μεταξύ των δύο πλευρών ράγισε. Μάλιστα, τα δημοσιεύματα όλο αυτό το διάστημα ανέφεραν ότι το ματς με τους «μπλε» θα ήταν το τελευταίο του Πογιέτ στον πάγκο και όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, οι «πολέμιοί» του στο Πάρκο Γουδή περίμεναν μια εύκολη νίκη της Γαλλίας, η οποία θα έκανε πιο… εύκολο και το δικό τους έργο.
Ομως η Γαλλία όχι μόνο δεν νίκησε, αλλά η Εθνική πραγματοποίησε την καλύτερή της εμφάνιση, όχι μόνο των προκριματικών, αλλά των τελευταίων χρόνων, με τον Πογιέτ να ισχυροποιεί τη θέση του να είναι πλέον σίγουρα αυτός που θα οδηγήσει την ομάδα στα μπαράζ του Μαρτίου, από τη στιγμή μάλιστα που μεγάλοι «σύμμαχοί» του είναι και οι ίδιοι οι παίκτες. Ο Ουρουγουανός βγήκε –μέσα από αυτή την ισοπαλία– νικητής, και πλέον την «καυτή πατάτα» σχετικά με το νέο του συμβόλαιο την κρατά στα χέρια της η ΕΠΟ. Ο Πογιέτ πήρε πριν από το ματς με τους Γάλλους ένα μεγάλο ρίσκο, ανεβάζοντας τους τόνους απέναντι στην Ομοσπονδία και κέρδισε. Αρκεί βέβαια να μην γκρεμίσει τον Μάρτιο αυτά που με τόσο κόπο έχτισε.