«Eνας αθλητικός αγώνας είναι πόλεμος χωρίς σφαίρες», έχει πει ο Τζορτζ Oργουελ και η αναμέτρηση πόλο που διεξήχθη στις 6 Δεκεμβρίου 1956, στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Μελβούρνης, αποτελεί τον «καθρέπτη» της φράσης του σπουδαίου Βρετανού συγγραφέα και δημοσιογράφου.
Στην πισίνα αντιμέτωπες ήταν οι ομάδες της Ουγγαρίας και της ΕΣΣΔ και η Ουγγρική Επανάσταση μεταφέρθηκε μέσα στο νερό, με αποτέλεσμα να βαφτεί κόκκινο. Το παιχνίδι έμεινε στην ιστορία ως «Blood in the Water» και οι Ούγγροι επικράτησαν των Σοβιετικών με 4-0.
Στις 23 Οκτωβρίου 1956, μία διαδήλωση των φοιτητών του Τεχνολογικού και Οικονομικού Πανεπιστημίου της Βουδαπέστης εξελίχθηκε σε εξέγερση κατά της ελεγχόμενης από την ΕΣΣΔ κυβέρνησης. Πολλοί φοιτητές σκοτώθηκαν και χιλιάδες πολίτες οργανώθηκαν σε πολιτοφυλακές πολεμώντας την Αστυνομία Κρατικής Προστασίας και τα σοβιετικά στρατεύματα.
Το Πολίτμπιρο, αρχικά, εμφανίστηκε πρόθυμο να διαπραγματευθεί την απόσυρση των σοβιετικών δυνάμεων αλλά στις 4 Νοεμβρίου οι Σοβιετικοί εισέβαλαν στη Βουδαπέστη και σε άλλες μεγάλες πόλεις.
Οι νεκροί ήταν εκατοντάδες και 200.000 Ούγγροι πήραν τον δρόμο της προσφυγιάς. Οι μαζικές συλλήψεις συνεχίστηκαν για αρκετούς μήνες και μέχρι τον Ιανουάριο του 1957 η κυβέρνηση που όρισε η ΕΣΣΔ κατέστειλε κάθε αντίσταση. Και μέσα σε αυτό το κλίμα, οι εθνικές ομάδες των δύο χωρών βρέθηκαν αντιμέτωπες στον ημιτελικό μιας διοργάνωσης που πρεσβεύει την ειρήνη και την ομόνοια των λαών.
Ενας αγώνας πόλο που θύμιζε πόλεμο
Η ένταση ανάμεσα στις δύο ομάδες ήταν μεγάλη διότι οι Σοβιετικοί, εκμεταλλευόμενοι τον πολιτικό έλεγχο, είχαν προσπαθήσει κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας να αντιγράψουν τις μεθόδους μίας ομάδας που κράταγε τα σκήπτρα στο παγκόσμιο πόλο. Οι πολίστες κατά τη διάρκεια των συγκρούσεων μετέβησαν στην Τσεχοσλοβακία προκειμένου να μην εμπλακούν στις συγκρούσεις.
Οι οικογένειές τους όμως έμειναν πίσω και κάποιοι θρήνησαν συγγενείς και φίλους.
Η αναμέτρηση των Μαγυάρων με τους Σοβιετικούς πραγματοποιήθηκε με τις κερκίδες να είναι γεμάτες από Ούγγρους, Αμερικανούς και Αυστραλούς. Ο… θρύλος θέλει τους Ούγγρους να ορκίζονται ότι δεν θα επιστρέψουν στη χώρα τους εάν δεν νικήσουν. «Νιώθαμε ότι δεν παίζουμε μόνο για εμάς αλλά για ολόκληρη την πατρίδα μας», θα δηλώσει μετά την αναμέτρηση ο Ερβιν Ζαντόρ.
Η τακτική των Μαγυάρων, όπως είπαν αργότερα οι ίδιοι, ήταν να εκνευρίσουν τους Σοβιετικούς. Από την αρχή της αναμέτρησης το παιχνίδι θύμιζε… εμπόλεμη ζώνη. Η Ουγγαρία προηγήθηκε με δύο γκολ του Ζαντόρ ενθουσιάζοντας τους εκατοντάδες θεατές. Οι στιγμές όμως που έμελλε να αφήσουν το παιχνίδι στην παγκόσμια ιστορία της υδατοσφαίρισης διαδραματίστηκαν στο τελευταίο λεπτό.
Η Ουγγαρία προηγείτο με 4-0. Ο Ζαντόρ στόχευσε με την μπάλα τον Βαλεντίν Προκόποφ, με τον οποίον είχαν ανταλλάξει… ρωσικά κατά τη διάρκεια του ημιχρόνου. Ο Προκόποφ τον χτύπησε και το αίμα του Ούγγρου άρχισε να κυλάει στο νερό. «Ακουσα ένα σφύριγμα και γύρισα να δω τι είναι. Ενιωσα ένα χέρι να με χτυπάει στο πρόσωπο. Θα είδα και… 4.000 αστέρια. Καταλάβαινα το αίμα να τρέχει ζεστό στο πρόσωπό μου και την ίδια ώρα σκεφτόμουν ότι δεν θα μπορέσω να παίξω στον επόμενο αγώνα», θα πει, ύστερα από χρόνια, σε συνέντευξή του ο Ερβιν Ζαντόρ.
Ο πολίστας αποχώρησε από τον αγώνα και οι θεατές κατέβηκαν μέχρι δίπλα στο νερό και άρχισαν να φτύνουν τους Σοβιετικούς. Η αστυνομία αναγκάστηκε να μπει μέσα στην αίθουσα και να την εκκενώσει ενώ οι διαιτητές διέκοψαν την αναμέτρηση και η Ουγγαρία ανακηρύχθηκε νικήτρια. Ο Ζαντόρ δεν αγωνίστηκε στον τελικό αλλά η ομάδα του νίκησε τη Γιουγκοσλαβία με 2-1 και κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο. Οι περισσότεροι από τους Ούγγρους, μεταξύ των οποίων και ο Ζαντόρ, αποφάσισαν να αυτομολήσουν.
Ο ημιτελικός του 1956 έμεινε στην ιστορία. Εγινε ντοκιμαντέρ και ταινία μεγάλου μήκους. Μάλιστα, το 2006 η ταινία παρουσιάστηκε και στον Λευκό Οίκο με θεατές τον Τζορτζ Μπους, τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης Τζορτζ Πατάκι κ.ά.
