Στην εποχή που η αθλητική βιομηχανία κάνει τις πλούσιες ομάδες πλουσιότερες και τις φτωχές φτωχότερες, η παλαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση, το κύπελλο Αγγλίας, διατήρησε κάτι από τη μαγεία του αθλήματος.
Για δέκα ημέρες ακόμη, οι ερασιτέχνες ποδοσφαιριστές της Μέιντστοουν που αγωνίζεται στην 6η κατηγορία, θα ονειρεύονται πως μπορούν να κάνουν ακόμη έναν άθλο και να «πετάξουν» για τα προημιτελικά του τουρνουά. Μετά την εκτός έδρας πρόκρισή τους (1-2) επί της Ιπσουιτς που βρίσκεται στη 2η θέση της Τσάμπιονσιπ και διεκδικεί με μεγάλες πιθανότητες την άνοδό της στην Πρέμιερ Λιγκ, περιμένουν τον νικητή του ζευγαριού της Κόβεντρι με την Σέφιλντ Γουένσντεϊ από τις οποίες τους χωρίζουν επίσης τέσσερις κατηγορίες.
Στις 6 Φεβρουαρίου θα μάθουν ποια θα είναι ο επόμενος αντίπαλος που μπορεί να γίνει και το επόμενο θύμα τους. Την ιστορία του πάντως το κλαμπ από το Κεντ την έχει γράψει καθώς πρόκειται για το πρώτο που δεν ανήκει στις πέντε πρώτες κατηγορίες, αλλά συνεχίζει στον 5ο γύρο του θεσμού, μετά την Μπλάιθ Σπάρτανς το 1978!
Κι όλα αυτά, αν αναλογιστεί κανείς πως το 1992 η Μέιντστοουν είχε απομείνει χωρίς έδρα, χωρίς πρωτάθλημα και με μόλις δύο δελτία ποδοσφαιριστών λόγω των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε.
Από τότε μέχρι και σήμερα έχει περάσει αρκετός καιρός, τα πράγματα βελτιώθηκαν και έγιναν υπερβάσεις, μια εκ των οποίων οι μεταγραφές κάποιων «εραστών» του αθλήματος που αναζητούν στο αγγλικό ποδόσφαιρο το απρόβλεπτο. Πόσο μάλλον όταν αυτοί κατάγονται από τη χώρα της σάμπας όπως ο μεγάλος πρωταγωνιστής του παιχνιδιού με την Ιπσουιτς, ο 32χρονος Βραζιλιάνος τερματοφύλακας Λούκας Κοβολόν.
Ενας τύπος ο οποίος σταματούσε ό,τι πήγαινε προς το τέρμα του κάνοντας την εμφάνιση της ζωής του, έχοντας νικηθεί μόλις μια φορά από τις 13 προσπάθειες για γκολ του αντιπάλου (38-2 οι τελικές του ματς)! Η Μέιντστοουν πάλεψε, σκόραρε και στις δύο τελικές που έκανε και πέρασε νικηφόρα αποδεικνύοντας το μεγαλείο του ποδοσφαίρου.
Οι φαβέλες του Ρίο, ο Κουτίνιο και ο Ζουνίνιο
Ο ήρωάς της, σε ηλικία 17 ετών, υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο με τη Βάσκο Ντε Γκάμα. Για να γίνει αυτό όμως πέρασε δύσκολα.
«Ζούσα με δέκα παιδιά από όλη τη Βραζιλία σε ένα δωμάτιο. Ημουν στο σπίτι μου, στο δικό μου δωμάτιο και ξαφνικά όλα άλλαξαν. Οταν μετακόμισα στο Ρίο, είδα μια διαφορετική πραγματικότητα που δεν είχα συνηθίσει. Υπήρχαν πολύ φτωχοί άνθρωποι, άνθρωποι που δεν είχαν τίποτα, ζώντας στις φαβέλες. Νύχτα και μέρα ακούγαμε πυροβολισμούς. Ομως γνώρισα και πολλούς καλούς ανθρώπους στις φαβέλες. Εκανα νέους φίλους και έμαθα πολλά εκεί. Αν είχαν μόνο ένα πιάτο φαγητό θα το μοιράζονταν μαζί σου. Θυμάμαι να τηλεφωνώ στη μητέρα μου και να λέω, “όλα είναι καλά εδώ, όλα είναι ωραία και μου φέρονται καλά”. Οταν όμως έκλεινα το τηλέφωνο, έκλαιγα. Ολο αυτό με βοήθησε να γίνω καλύτερος άνθρωπος. Ηταν δύσκολο, αλλά έμαθα πολλά από την εμπειρία».
Στη Βάσκο είχε συμπαίκτη τον Κουτίνιο για τρία χρόνια. Η απόκτησή του από τον σύλλογο του Ρίο Ντε Τζανέιρο ωστόσο είχε έναν κρυφό σκοπό: Στην πραγματικότητα έπαιζε τον ρόλο του ανθρώπου που στεκόταν εμπόδιο στα φάουλ που εκτελούσε ο Ζουνίνιο στις προπονήσεις. «Βασικά εγώ ήμουν ένας κώνος» αποκάλυψε αρκετά χρόνια μετά, εκθειάζοντας την ικανότητα του κορυφαίου εκτελεστή φάουλ που έβγαλε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Ανεξάρτητα από την αντιμετώπιση που είχε από τον διάσημο συμπατριώτη του, θεωρήθηκε από τους εξελίξιμους γκολκίπερ και δεν είναι τυχαίο πως κλήθηκε και στην εθνική Κ-20 της Βραζιλίας για μια σειρά αγώνων μαζί με τον μετέπειτα αστέρα της Τσέλσι, Οσκαρ. Ακολούθησε η Ατλέτικο Παραναένσε, η ομάδα της πόλης όπου γεννήθηκε, με την οποία το 2013 υπέγραψε τριετές συμβόλαιο αλλά όπως είπε «είχαν οκτώ τερματοφύλακες και ύστερα από 18 μήνες συνειδητοποίησα ότι δεν θα είχα ποτέ την ευκαιρία να παίξω».
Πρόλαβε πάντως να τεθεί αντιμέτωπος με τον νυν τερματοφύλακα της Λίβερπουλ Αλισον, ο οποίος τότε αγωνιζόταν στην Ιντερνασιονάλ, σε ένα τουρνουά, και να τον κερδίσει. «Μερικά χρόνια μετά, αυτός κατέκτησε το Champions League και έγινε ο τερματοφύλακας της εθνικής Βραζιλίας. Δεν τους ζηλεύω αλλά το ποδόσφαιρο είναι τρελό και δεν είναι πάντα δίκαιο. Η τύχη, το σωστό τάιμινγκ, το σωστό άτομο και η εμπιστοσύνη που δείχνει ο προπονητής σε σένα είναι τα πιο σημαντικά» είχε πει με αρκετή δόση παραπόνου όταν άρχισε τη μακρά διαδρομή του ως δανεικού σε μικρότερους συλλόγους (Εσπορτίβο, Τολέδο) για να βρει μια θέση βασικού. Στην ευκαιρία που του δόθηκε να πάει στην Ισπανία λίγους μήνες αργότερα, είπε «ναι» αμέσως και έτσι βρέθηκε αρχικά στην Ατλέτικο Ραφάλ και εν συνεχεία στην Αλαρό.
Η περιπλάνηση στις γειτονιές της Αγγλίας
Οταν επέστρεψε στη Βραζιλία, δέχθηκε ένα τηλεφώνημα από έναν ατζέντη που τον ρώτησε αν τον ενδιέφερε να παίξει στην Αγγλία.
«Ηταν ένα όνειρο να έρθω να παίξω στην Αγγλία καθώς πάντα μου άρεσε το αγγλικό στιλ ποδοσφαίρου». Εντάχθηκε στη Whitehawk της National League South το 2016 και μια σεζόν αργότερα ξεκίνησε μια διετή περίοδο στη Worthing της Isthmian League.
Το 2019 πήρε μεταγραφή στην Τόρκι Γιουνάιτεντ, όπου καθιερώθηκε μετρώντας 26 ματς. Τη σεζόν 2020-21 στον τελικό των πλέι οφ της National League ισοφάρισε στις καθυστερήσεις με κεφαλιά εναντίον της Χάρτλπουλ. Εναν τελικό τον οποίο η Τόρκι τελικά έχασε στα πέναλτι, παρά τις δύο αποκρούσεις από τον Κόβολαν. Το γκολ του τον έκανε να συγκριθεί με τον συμπατριώτη του Αλισον που είχε επίσης σκοράρει με κεφαλιά για τη Λίβερπουλ νωρίτερα μέσα στη χρονιά.
«Κάθε παιδί στη Βραζιλία που θέλει να γίνει τερματοφύλακας μεγαλώνοντας παρακολουθεί τα κατορθώματα του Ροζέριο Σένι που έχει το ρεκόρ των γκολ με 132. Το πώς εκτελούσε τα φάουλ και τα πέναλτι. Οταν ήμουν περίπου 10-12 ετών, είχαμε έναν διαγωνισμό στην προπόνηση για να δούμε ποιος θα σκοράρει τα περισσότερα γκολ εκτελώντας ελεύθερα χτυπήματα και πέναλτι, τον οποίο κέρδισα» είχε πει μετά το γκολ στην Τόρκι που τον έκανε τότε ένα από τα πρόσωπα των ημερών στην ποδοσφαιρική Αγγλία.
Η μάχη με την κατάθλιψη
Η θητεία του εκεί τον ανέβασε δύο σκαλοπάτια στη βαθμίδα της ποδοσφαιρικής Αγγλίας, μετακομίζοντας στην Πορτ Βέιλ της League Two (τέταρτη κατηγορία). Η «κακή μέρα από το πρωί φάνηκε» αφού η κόκκινη κάρτα που είδε σε ένα καλοκαιρινό φιλικό προετοιμασίας ήταν τα προεόρτια ανάλογων περιστατικών στη συνέχεια που τον έφεραν αντιμέτωπο με τιμωρίες και απουσίες από την ομάδα του αλλά και με την κατάθλιψη.
«Το αντιμετώπισα λάθος. Είδα αυτή τη μεταγραφή ως μια ευκαιρία να δείξω τα προσόντα μου. Να με δουν μεγαλύτεροι σύλλογοι και να κάνω γρήγορα αυτό που προσπαθούσα χρόνια. Δεν το διαχειρίστηκα σωστά με αποτέλεσμα να βρεθώ αντιμέτωπος με τον ίδιο μου τον εαυτό. Ευτυχώς είχα συμπαραστάτη την οικογένειά μου και ειδικά τη γυναίκα μου που μου υπενθύμιζαν τα σημαντικά πράγματα».
Αφού δόθηκε δανεικός για ένα χρόνο στην Τσέστερφιλντ, στις 4 του περασμένου Αυγούστου, με λιγότερες από 24 ώρες μέχρι την έναρξη της σεζόν, ο Κόβολαν υπέγραψε με τον πρόσφατα υποβιβασμένο σύλλογο από τη National League South, Μέιντστοουν Γιουνάιτεντ της οποίας είναι ο νέος ήρωας. Τα δεκάδες κανάλια που στήθηκαν έξω από το «Gallagher Stadium» την επομένη του θριάμβου επί της Ιπσουιτς είχαν αυτόν κεντρικό πρόσωπο.
«Εκανα ένα υπέροχο παιχνίδι και είμαι τόσο χαρούμενος που μπορούσα να βοηθήσω τους συμπαίκτες μου. Είμαι τόσο περήφανος για την ομάδα. Το να είσαι στις 16 ομάδες της Αγγλίας, είναι απλά υπέροχο. Σήμαινε τόσα πολλά αυτό για μένα αφού η καριέρα μου τα τελευταία χρόνια δεν ήταν πολύ καλή» τόνισε στο BBC.
Πριν το παιχνίδι με την Ιπσουιτς, ο προπονητής της Μέιντστοουν Τζορτζ Ελοκόμπι άφησε την ομάδα του, μετά την άφιξή της στο γήπεδο της αντιπάλου τους, βγήκε έξω από τα αποδυτήρια και συνάντησε τον κόσμο της Μέιντστοουν, ο οποίος έκανε χιλιόμετρα για να την υποστηρίξει.
Μίλησε μαζί τους και τους υποσχέθηκε πως θα δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό. Και πράγματι, αυτό ακριβώς συνέβη.
«Πρέπει να πιστεύεις και να ελπίζεις πάντα. Αυτή η πρόκριση θα μας δένει όλους για μια ζωή. Αυτό που κατάφεραν τα παιδιά μου δεν έχει γίνει σχεδόν για μισό αιώνα. Ζωντάνεψαν και πάλι την μαγεία του Κυπέλλου Αγγλίας. Ο Λούκας ήταν μια από τις τελευταίες μου μεταγραφές, 48 ώρες πριν ξεκινήσει το πρωτάθλημα. Σε παιχνίδια όπως αυτό, δίνει το παράδειγμα. Μας κράτησε σε πάρα πολλά παιχνίδια αυτή τη σεζόν και αυτό ήταν εξαιρετικό. Ηταν καταπληκτικός», είπε ο Καμερουνέζος πρώην αμυντικός της Γουλβς, η ομάδα του οποίου έχει κερδίσει περισσότερες από 400.000 λίρες σε χρηματικό έπαθλο από την πορεία της στη διοργάνωση.
Η νίκη της Μέιντστοουν μπήκε ήδη στο πάνθεον με τις μεγαλύτερες ανατροπές στον θεσμό.
Αξέχαστες επίσης μένουν οι προκρίσεις των Χέρεφορντ επί της Νιούκαστλ (1972), Μπλάιθ Σπάρτανς επί Στόουκ (1978), Σάτον επί Κόβεντρι (1989), Ρέξαμ επί της Αρσεναλ (1992), Γουίκομ επί Λέστερ (2001), Λούτον επί Νόριτς (2013) και Μπράντφορντ επί Τσέλσι (2015).
