Ενα παιδί αποκρούει τα πέναλτι… Το βράδυ της Πέμπτης 18 Απριλίου, ο Κωνσταντής Τζολάκης φόρεσε την μπέρτα του ήρωα και παρά το νεαρό της ηλικίας του είχε όλη εκείνη την ψυχραιμία που χρειαζόταν προκειμένου να αποκρούσει τρεις από τις εκτελέσεις των παικτών της Φενερμπαχτσέ και να στείλει τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά στην ιστορία του σε ημιτελική φάση ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Σε μια βραδιά, ο Τζολάκης έγινε από παιδί… άνδρας. Σήκωσε στους ώμους του όλες τις ελπίδες και τις προσδοκίες των οπαδών του Ολυμπιακού, των συμπαικτών του, της διοίκησης και κατάφερε να αντεπεξέλθει λες και το έκανε αυτό σε κάθε ματς. Η αντίδρασή του όταν κατέλαβε ότι στην απόκρουση στο πέναλτι του Μπονούτσι είχε στείλει την ομάδα του στους «4» του Conference League ήταν να… σκάσει ένα απλό χαμόγελο, το ίδιο ψύχραιμα δηλαδή, όπως και την ώρα που βρισκόταν κάτω από τα δοκάρια και είχε απέναντί του στα έντεκα βήματα τους ακριβοπληρωμένους άσους της τουρκικής ομάδας.
Βέβαια τίποτα δεν είναι τυχαίο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα, καθώς πίσω από τον Κωνσταντή υπάρχουν δύο άνθρωποι που έχουν «χτίσει» αυτό το παιδί. Ο πατέρας του Στέλιος, φυσικοθεραπευτής στα Χανιά και η μητέρα του Αριάννα, προπονήτρια στίβου. Αλλωστε ο Τζολάκης πριν αποφασίσει να βάλει οριστικά τα γάντια του ήταν αθλητής του σωματείου «Ελ.Βενιζέλος» στα Χανιά με πολύ σημαντικές, για την ηλικία του, επιδόσεις στο ύψος.
Γεννήθηκε στα Χανιά στις 8 Νοεμβρίου του 2002 και το 2015 εντάχθηκε στις ακαδημίες του Πλατανιά. Αμέσως οι προπονητές του διέκριναν το ξεχωριστό του χάρισμα, αλλά και την ανάπτυξή του και αποφάσισαν να του δίνουν συμμετοχές σε πιο μεγάλα τμήματα από αυτά που θα έπρεπε να αγωνίζεται με βάση την ηλικία του. Ετσι πριν καλά καλά κλείσει τα 15 του χρόνια είχε ήδη αγωνιστεί με την Κ19 των Κρητικών, ακόμα και στο αντίστοιχο πρωτάθλημα της Super League.
Το καλοκαίρι του 2018 και ενώ ο Πλατανιάς είχε υποβιβαστεί έκανε το μεγάλο βήμα για τον Ολυμπιακό. «Μετακόμιση» που εξέπληξε αρκετούς καθώς οι δύο ΠΑΕ είχαν διακόψει τις «διπλωματικές» σχέσεις μερικά χρόνια πριν. Νωρίτερα είχε ταξιδέψει μέχρι το Βέλγιο, όπου δοκιμάστηκε από την Γκενγκ, χωρίς πάντως τα θετικά σχόλια να μετατραπούν σε ουσιαστικό ενδιαφέρον.
«Ο Κωνσταντής είναι ένα έξυπνο παιδί και πολύ εργατικός. Θέλω να σταθώ στη φοβερή παιδεία που έχει από την οικογένειά του. Eνα του έλεγα και καταλάβαινε δέκα. Δεν χρειάστηκε να του δώσω συμβουλές. Είχε έναν στόχο: Το σχολείο και την μπάλα. Και έχει πετύχει και στα δύο. Πέρασε στο pανεπιστήμιο και στο ποδόσφαιρο βλέπετε πού έχει φτάσει. “Το σχολείο μας και το ποδόσφαιρό μας”, έλεγε. Εχουν κάνει φοβερή δουλειά και οι γονείς του, οι οποίοι είναι άνθρωποι του αθλητισμού. Εκλαιγα από συγκίνηση όταν τον είδα να πιάνει τα πέναλτι», δήλωσε στο gazzetta.gr ο Κώστας Γκολέμης, ο προπονητής που τον είχε στις ακαδημίες του Πλατανιά.
Στον Ολυμπιακό τα πράγματα μόνο εύκολα δεν ήταν. Αυτός που τον ξεχωρίζει είναι ο Πέδρο Μαρτίνς που λέει –τότε– στους ανθρώπους της ομάδας ότι Τζολάκης θα είναι ο πρώτος γκολκίπερ τα επόμενα χρόνια, παρά το γεγονός ότι και ο ίδιος ο Πορτογάλος δίστασε να τον εμπιστευτεί στο παιχνίδι με τη Γουλβς στην Αγγλία για τα προημιτελικά του Europa League μετά τον τραυματισμό του Σα, δίνοντας τον «άσο» στον Μπόμπι Αλέν, φοβούμενος ότι το ματς μπορεί να «στράβωνε» και ο μικρός να «καιγόταν» από νωρίς. Δεν κάνει το ίδιο λάθος στην πορεία και τον χρίζει βασικό στον ημιτελικό του Κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα (έγινε σε ηλικία 17 ετών, 3 μηνών και 26 ημερών ο νεότερος τερματοφύλακας που έχει παίξει στον Ολυμπιακό από το 1959 και μετά) και στη συνέχεια, ως βασικό, στον τελικό με την ΑΕΚ το 2020 με τους «ερυθρόλευκους» να κατακτούν το τρόπαιο.
Το ίδιο καλοκαίρι δίνει πανελλήνιες και καταφέρνει να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο Πειραιά στον τομέα Οργάνωσης Διοίκησης Επιχειρήσεων. «Το μοναδικό πράγμα που μου είπαν οι γονείς μου όταν ανέβηκα στον Ολυμπιακό ήταν να μην αφήσω τα μαθήματα γιατί δεν ξέρεις τι γίνεται στο μέλλον», θα πει ο ίδιος.
Και αν η βραδιά στην Πόλη κόντρα στη Φενέρ ήταν η κορυφαία της καριέρας του, ο Τζολάκης έχει ζήσει και την άλλη όψη του νομίσματος, όταν το Αύγουστο του 2021 στη Βουλγαρία κλήθηκε και πάλι να υπερασπιστεί την εστία του Ολυμπιακού σε διαδικασία των πέναλτι απέναντι στη Λουντογκόρετς για τον 3ο προκριματικό γύρο του Τσάμπιονς Λιγκ. Δεν έπιασε κανένα από τα τέσσερα που εκτέλεσαν οι παίκτες της βουλγαρικής ομάδας που πήρε το εισιτήριο για την επόμενη φάση…
Οπως, δεν πετά στα σύννεφα τώρα, ούτε τότε έπεσε στα Τάρταρα. Απλώς έσκυψε το κεφάλι, έκλεισε τα αυτιά του στις κακές κριτικές και στις κατάρες του πληκτρολογίου και κοίταξε μπροστά.
Το βράδυ της Πέμπτης στο «Σουκρού Σαράτσογλου», ο Τζολάκης είχε δύο… μυστικά. Το ένα το αποκάλυψε ο ίδιος στις κάμερες μετά το τέλος του αγώνα: «Μου έδωσε ο πατέρας μου ένα φυλαχτό και θέλω να τον ευχαριστήσω δημόσια που με ακολούθησε και εδώ και πήραμε μαζί την πρόκριση», θα πει. Αλλωστε λίγο νωρίτερα και την ώρα που οι υπόλοιποι συμπαίκτες του πανηγύριζαν την πρόκριση, εκείνος είχε πάει πίσω από τον πάγκο του Ολυμπιακού και είχε πέσει στην αγκαλιά του πατέρα του. Το δεύτερο μυστικό του το αποκάλυψε ο τουρκικός Τύπος. Ηταν κάποιες πρόχειρες σημειώσεις, κολλημένες πάνω σε ένα μπουκαλάκι με νερό που είχε δίπλα στο δοκάρι. Κάθε φορά που έβλεπε ποιος παίκτης της Φενέρ πλησίαζε για την εκτέλεση, διάβαζε τις οδηγίες που του είχαν δώσει οι αναλυτές του Ολυμπιακού.
Από τη μια το φυλακτό, από την άλλη το διάβασμα, αλλά κυρίως το αστείρευτο ταλέντο και η πολύ σκληρή δουλειά από τότε που ήταν ακόμα παιδάκι στον Πλατανιά, έδωσαν στον Κωνσταντή Τζολάκη αυτό που δικαιούται να έχει πολύ νωρίτερα. Τη φανέλα του βασικού στον Ολυμπιακό…