Μία απ’ τις αγαπημένες ασχολίες στην παγκόσμια τενιστική κοινότητα, είναι η αναζήτηση του κορυφαίου τενίστα όλων των εποχών. Μόλις ανοίγει αυτή η κουβέντα, δεν χρειάζεται να ανατρέξει κάποιος σε σκονισμένα βιβλία με την ιστορία του αθλήματος προκειμένου να βρει τον καλύτερο όλων. Το πιο αντικειμενικό κριτήριο που μας δείχνει ποιος αξίζει το στέμμα του Βασιλιά, είναι ο αριθμός των επιτυχιών στα τέσσερα κορυφαία τουρνουά κάθε έτους: το Αυστραλιανό Oπεν, το Ρολάν Γκαρός, το Γουίμπλεντον και το Αμερικανικό Oπεν.
Εχοντας στην τροπαιοθήκη του 17 τίτλους από γκραν σλαμ που είναι οι περισσότεροι στην ιστορία του αθλήματος, δεν χωρεί καμία αμφιβολία πως ο Ρότζερ Φέντερερ αξίζει τον τίτλο του κορυφαίου τενίστα όλων των εποχών. Κάτι που κατά καιρούς παραδέχονται οι ειδικοί του χώρου.
Εχει παραμείνει στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης για 302 εβδομάδες, εκ των οποίων οι 237 ήταν συνεχόμενες. Κάτι που αποτελεί ρεκόρ για το ανδρικό τένις. Κατέκτησε πέντε συνεχόμενους τίτλους σε δύο διαφορετικά γκραν σλαμ, το Γουίμπλεντον και το Αμερικανικό όπεν. Επίσης πήρε τρία γκραν σλαμ σε κάθε μία από τρεις διαφορετικές περιόδους (2004, 2006, 2007), ενώ συμμετείχε σε 24 τελικούς των κορυφαίων τουρνουά.
Οι «αντίπαλοι»
Στο σημείο αυτό θα βάλουμε άνω τελεία, καθώς θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες αναφορικά με τα επιτεύγματα του Φέντερερ, ο οποίος πήρε στο Γουίμπλεντον το πρώτο του γκραν σλαμ το 2003, αλλά και το τελευταίο, το 2012. Αν θα αυξήσει τους τίτλους του, ουδείς μπορεί να το πει με βεβαιότητα. Στα 32 του χρόνια, πάντως, εξακολουθεί να παίζει τένις υψηλού επιπέδου.
Ωστόσο, ποιοι θα μπορούσαν να είναι οι βασικοί του αντίπαλοι στην κούρσα προς αυτή την ανεπίσημη στέψη; Σίγουρα, το στέμμα δικαιούται να φλερτάρει ο Ραφαέλ Ναδάλ. Στα 27 του χρόνια και με 13 γκραν σλαμ στην κατοχή του, μπορεί να ελπίζει ότι θα ξεπεράσει το ρεκόρ τίτλων του Ελβετού και να τον εκθρονίσει. Φυσικά, λόγω των οκτώ Ρολάν Γκαρός που έχει κατακτήσει, είναι ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών στο χώμα. Στην αρχή της καριέρας του δεν είχε εξίσου καλές επιδόσεις στα γρήγορα κορτ. Κατάφερε, όμως, με πολλή δουλειά να αποκτήσει νοοτροπία νικητή σε οποιαδήποτε επιφάνεια. Ισως να είχε πετύχει ακόμη περισσότερα, αν κατά καιρούς δεν αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα τραυματισμών. Εφόσον είναι υγιής, μετά από μερικά χρόνια ενδεχομένως να κάνουμε διαφορετική κουβέντα αναφορικά με τον κορυφαίο όλων.
Το ίδιο ισχύει (αλλά με μικρότερος πιθανότητες) και για τον 26χρονο Τζόκοβιτς, ο οποίος έχει στη συλλογή του όλα τα γκραν σλαμ.
Μηχανη επιτυχιών
Η «μηχανή παραγωγής επιτυχιών» όπως είχε χαρακτηριστεί ο Πιτ Σάμπρας στη δεκαετία του ‘90, είναι βέβαιο πως έχει θέση στην ελίτ του αθλήματος. Κάτοχος 14 γκραν σλαμ ο Ελληνοαμερικανός είναι στη δεύτερη θέση της σχετικής λίστας πίσω απ’ τον Φέντερερ. Επιπλέον, παραμένοντας 286 εβδομάδες στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης έχει το δεύτερο καλύτερο ρεκόρ μετά τον Ελβετό. Οι συγκεκριμένοι αριθμοί εξηγούν το γιατί ο Καλιφορνέζος, με ελληνικές ρίζες, τενίστας με το εκπληκτικό σερβίς και το αποτελεσματικό παιχνίδι κοντά στο φιλέ, είναι απ’ τους καλύτερους, αλλά όχι ο κορυφαίος όλων. Παρεμπιπτόντως, απ’ τη συλλογή του λείπει ένα Ρολάν Γκαρός.
Σε όλη αυτή τη συζήτηση υπάρχει και μία παράμετρος την οποία επικαλούνται όσοι δεν συμφωνούν με την επιλογή του Φέντερερ ως του κορυφαίου τενίστα. Είναι εκείνοι που θεωρούν πως το βασικό κριτήριο δεν πρέπει να είναι ο αριθμός των τίτλων σε γκραν σλαμ τους οποίους έχει κερδίσει ένας τενίστας. Και στέκονται στο παράδειγμα του Ρόι Εμερσον, του Αυστραλού τενίστα ο οποίος κατέκτησε 12 γκραν σλαμ απ’ το 1961 έως το 1967. Ομως, ο Αυστραλός δεν κατάφερε ποτέ τις χρονιές που πήρε τους τίτλους του να βρεθεί ανάμεσα στους τρεις καλύτερους τενίστες του κόσμου. Τον προσπερνούσαν οι επαγγελματίες, στους οποίους ωστόσο απαγορευόταν να αγωνίζονται στα γκραν σλαμ. Η συμμετοχή τους επετράπη από το 1968.
Διάρκεια
Παρά τον παραπάνω αστερίσκο, ο Φέντερερ έχει πετύχει τόσα πολλά και σε μεγάλη διάρκεια που δύσκολα θα βρούμε καλύτερό του. Για παράδειγμα, το είδωλο της δεκαετίας του ’90 με τους οκτώ τίτλους γκραν σλαμ, Αντρέ Αγκάσι τερμάτισε μόλις μία χρονιά στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης. Σε συνδυασμό με το γεγονός πως είναι ο δεύτερος καλύτερος τενίστας της δεκαετίας του ’90 μετά τον Σάμπρας, βγαίνει αυτομάτως εκτός διεκδίκησης του στέμματος.
Ο Φέντερερ είναι πιο επιτυχημένος και από άλλες εμβληματικές μορφές της δεκαετίας του ’80, όπως ο Τζον ΜακΕνρο, αλλά και απ’ τον Μπγιορν Μποργκ που εγκατέλειψε αιφνίδια (και για προσωπικούς λόγους) την ενεργό δράση σε ηλικία 26 ετών, έχοντας κερδίσει 11 απ’ τα 27 γκραν σλαμ στα οποία είχε αγωνιστεί (6 Ρολάν Γκαρός – 5 Γουίμπλεντον), με ποσοστό νικών 90%!
Ενδιαφέρουσα είναι και η περίπτωση του Ροντ Λέιβερ, ο οποίος κατέκτησε και τα τέσσερα γκραν σλαμ μέσα σε μία χρονιά, το 1962 ως ερασιτέχνης, αλλά και το 1969 ως επαγγελματίας. Αν σκεφτούμε πως για επτά χρόνια ήταν νούμερο 1 στον κόσμο κατακτώντας συνολικά 11 γκραν σλαμ, όντας αποκλεισμένος απ’ τα τέσσερα κορυφαία τουρνουά στην καλύτερη πενταετία της καριέρας του καθώς είχε επιλέξει το επαγγελματικό τένις, ίσως να είχε ξεπεράσει σε τίτλους τον Σάμπρας και τον Φέντερερ. Αλλά με τα αν, δεν γράφεται ιστορία.