Πρακτορείο, απόδοση, ταμείο, κουβάς, ανατροπή, στήλη, πέφτει, ανεβαίνει, τυρί, ρίσκο, «κλείνω δελτίο», ειδικός, πληροφορία. Είναι λέξεις που φαινομενικά δεν έχουν καμιά σχέση μεταξύ τους, ωστόσο κάτω από τη στοιχηματική «στέγη» ενώνονται και γίνονται ένα, ώστε να συμπληρωθεί το παζλ των ανθρώπων που επιλέγουν να συνδυάσουν τη θέαση ενός αγώνα με το ποντάρισμα σε αυτόν.
Και αν κάποτε ένα στοιχηματικό ποντάρισμα προϋπέθετε τη χρήση αυτοκινήτου ή ποδαρόδρομο για τη διαδρομή προς το πρακτορείο στοιχημάτων, με τη σύγχρονη τεχνολογία είναι πιο εύκολο από ποτέ, βάζοντας στο… παιχνίδι ανθρώπους κάθε ηλικίας και τάξης, αρκεί να έχουν ένα (σεβαστό) ποσό στην άκρη.
Από τον υπολογιστή, το κινητό τηλέφωνο ή την ταμπλέτα, κάθε άνθρωπος μπορεί να στοιχηματίσει για οτιδήποτε, οποτεδήποτε και από οπουδήποτε…
Στην Ελλάδα, εδώ και αρκετά χρόνια λειτουργούσε στο Διαδίκτυο η συντριπτική πλειονότητα των ξένων στοιχηματικών εταιρειών που δραστηριοποιούνταν ανά τον κόσμο, καθώς το μη ξεκάθαρο νομικό πλαίσιο γύρω από τον διαδικτυακό στοιχηματισμό έδινε τη δυνατότητα λειτουργίας σε όλες. Την τελευταία τριετία, οπότε ορίστηκε συγκεκριμένο νομικό πλαίσιο, κάποιες εταιρείες εναρμονίστηκαν και λειτουργούν και στην Ελλάδα νόμιμα, ενώ άλλες απλώς διέκοψαν τη σύνδεσή τους με τους υπολογιστές που προέρχονται από τη χώρα μας.
Το στοίχημα και ο αθλητισμός είναι μια ιστορία που μπορεί να έχει πάμπολλες διαφορετικές εκφάνσεις, δημιουργώντας χιουμοριστικές, ευχάριστες, αλλά και τραγικές ιστορίες. Οπως αυτή του Βιετναμέζου Ντοάν Μινχ Τουάν, που βλέποντας την Κόστα Ρίκα να αποκλείεται στα πέναλτι από την Ολλανδία έχασε τα πάντα…
Σε συνέντευξή του, έβγαλε ένα χαρτονόμισμα από την τσέπη του και ανέφερε πως «μου έχει μείνει μόνο αυτό, έχασα τα πάντα, το μηχανάκι μου, την τηλεόραση, το σπίτι μου. Θα μείνω στον δρόμο σήμερα». Το Βιετνάμ είναι η χώρα με τις περισσότερες μορφές στοιχημάτων, από ποδόσφαιρο και ομαδικά σπορ μέχρι αγώνες σκύλων και κοκορομαχίες.
Ενας Κινέζος φοιτητής, σύμφωνα με τον Τύπο της Κίνας, αυτοκτόνησε όταν έχασε αγώνα του Παγκοσμίου Κυπέλλου, καθώς χρωστούσε πάρα πολλά χρήματα και αδυνατούσε να τα ξεπληρώσει. Αλλά και ο παλιός σταρ του ΝΒΑ, Τσαρλς Μπάρκλεϊ, αποκάλυψε πως είχε τεράστιο πρόβλημα με τον τζόγο, που μακροπρόθεσμα του στοίχισε 10 εκατομμύρια δολάρια.
Οι άνθρωποι που ποντάρουν στο στοίχημα χωρίζονται σε κατηγορίες: Υπάρχουν οι παίκτες που παίζουν περιστασιακά, με την έμπνευση και το συναίσθημά τους, υπάρχουν αυτοί που παίζουν μεθοδικά «μελετώντας» τον αγώνα, εκτιμώντας τις δυνατότητες του κάθε αντιπάλου, υπάρχουν και αυτοί που παίζουν αποκλειστικά για να τζογάρουν.
Το γεγονός ότι τα χρήματα στο Διαδίκτυο είναι εκεί με ηλεκτρονική μορφή, στην αρχή γίνεται πλήρως κατανοητό ως οικονομικό μέγεθος για τον παίκτη. Με την πάροδο του χρόνου, όμως, αυτή η ηλεκτρονική μορφή ενδέχεται να θυμίζει περισσότερο ένα παιχνίδι και λιγότερο ένα πραγματικό ποσό, τουλάχιστον όσον αφορά τους παίκτες «μακράς διαρκείας».
Παγκοσμίως, ο τζίρος από το στοίχημα στον αθλητισμό ανέρχεται περίπου στα 520 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως και αφορά τόσο τον νόμιμο στοιχηματισμό, όσο και κατ’ εκτίμηση τον παράνομο. Από αυτό το ποσό, το 70% ποντάρεται στο ποδόσφαιρο. Γίνεται εύκολα αντιληπτό πως πρόκειται για μια βιομηχανία εξαιρετικά προσοδοφόρα.
Η εξέλιξη αυτής της βιομηχανίας έχει ως αποτέλεσμα και τη διαφοροποίηση των συνθηκών σε ό,τι αφορά τους «στημένους» αγώνες. Ο εποπτικός μηχανισμός της UEFA σε σχέση με τα πονταρίσματα είναι συγκεκριμένος. Οταν αυτά είναι ασυνήθιστα υψηλά σε συγκεκριμένα παιχνίδια, ο αγώνας κατηγοριοποιείται ως ύποπτος ή χειραγωγημένος. Πριν από 20 ή 30 χρόνια, όσα παιχνίδια κρίνονταν χειραγωγημένα, ή κατά το κοινώς λεγόμενο «στημένα», αφορούσαν περιπτώσεις που ένας πρόεδρος μιας ομάδας «έστηνε» το παιχνίδι προκειμένου να κατακτήσει έναν τίτλο, μια πρόκριση ή παραμονή στην κατηγορία.
Πλέον, το μόνο κίνητρο για χειραγωγημένους αγώνες μοιάζει να είναι το κέρδος από παράνομο τις περισσότερες φορές στοίχημα και μοιάζει φυσιολογική εξέλιξη μιας τέτοιας επικερδούς βιομηχανίας. Είτε με τη διαμόρφωση ενός αποτελέσματος από ποδοσφαιριστές που συμμετέχουν σε κάτι τέτοιο είτε με την πρόβλεψη, π.χ., του αριθμού των κόρνερ σε έναν αγώνα, όπως έγινε πέρυσι στην Ελλάδα, με πρωταγωνιστές τέσσερις παίκτες.