Στις 15 Απριλίου 1889, ο τερματοφύλακας της Εθνικής Ουαλλίας Τζιμ Τρέινερ, απέτυχε να φθάσει στο γήπεδο και να δώσει το «παρών» στην αναμέτρηση κόντρα στην Εθνική Σκωτίας στο Ρέξαμ. Για να μην αγωνιστεί η ομάδα του χωρίς τερματοφύλακα, επιστρατεύτηκε από την κερκίδα ένας θεατής, ο Αλφ Πιου, ο οποίος κάθισε κάτω από τα δοκάρια για περίπου είκοσι λεπτά και μετά έδωσε τη θέση του στον Σαμ Γκίλαμ, που κλήθηκε εσπευσμένα να φορέσει τα γάντια του. Αυτή η φαινομενικά… αχρείαστη πληροφορία στην ιστορία του ποδοσφαίρου αποτελεί την πρώτη καταγεγραμμένη αλλαγή ποδοσφαιριστή κατά τη διάρκεια ενός αγώνα.
Τότε και για πολλά χρόνια αργότερα, κάθε ομάδα παρατασσόταν με ένδεκα παίκτες στον αγωνιστικό χώρο και… έκανε την προσευχή της να αποδειχθούν και οι ένδεκα γεροί, αφού δεν υπήρχε το δικαίωμα αντικατάστασης, αν και κατά καιρούς έχουν αναφερθεί αρκετές «ανεπίσημες» περιπτώσεις αντικατάστασης παικτών λόγω τραυματισμού.
Επειτα από 127 χρόνια το άθλημα του ποδοσφαίρου έχει διαφοροποιηθεί όσον αφορά τους κανονισμούς του και, φυσικά, δεν θα μπορούσε να μείνει απαράλλακτο το καθεστώς των αλλαγών. Από καμία έγιναν μία, μετά δύο, τρεις και πλέον δοκιμαστικά από το τουρνουά των Ολυμπιακών Αγώνων στο Ρίο, οι ομάδες θα έχουν το δικαίωμα και τέταρτης αλλαγής σε περίπτωση που η αναμέτρηση οδηγηθεί στην 30λεπτη παράταση.
Οι πρώτοι κανονισμοί στο ποδόσφαιρο μπήκαν σε σειρά σε μια λονδρέζικη ταβέρνα στις 26 Οκτωβρίου 1863 από τον ιδρυτή της Μπαρνς Κλαμπ, Εμπενίζερ Κομπ Μόρλεϊ και άλλους δέκα εκπροσώπους ομάδων της εποχής και πουθενά δεν αναφερόταν η αυτονόητη σήμερα δυνατότητα της αντικατάστασης κάποιου παίκτη.
Η δυνατότητα της αλλαγής επισημοποιήθηκε στους προκριματικούς αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954. Συγκεκριμένα, στις 14 Ιουνίου 1953, στον αγώνα της Τσεχοσλοβακίας με τη Ρουμανία, στο ημίχρονο αντικαταστάθηκαν ο Γιόζεφ Κρτσα για τους Τσεχοσλοβάκους με τον Γιάροσλαβ Μπόριτσκα και ο Ευγέν Ιορντάκε για τους Ρουμάνους με τον Στέφαν Φιλότι. Κύλησαν 17 χρόνια για να περάσει το μέτρο και σε τελική φάση Παγκοσμίου Κυπέλλου, με τον Σοβιετικό Ανατόλι Πούζακ να παίρνει τη θέση του Βίκτορ Σερεμπριάνικοφ στο ημίχρονο του εναρκτήριου αγώνα του Μουντιάλ του 1970 στο Μεξικό, ανάμεσα στη διοργανώτρια χώρα και την ΕΣΣΔ.
Οι περισσότερες εθνικές ομοσπονδίες υιοθέτησαν στα μέσα της δεκαετίας του ’60 τον νέο κανονισμό, με τη Βρετανία να εναρμονίζεται το 1965. Στις 21 Αυγούστου το όνομα του Κιθ Πίκοκ της Τσάρλτον γράφτηκε στην ιστορία, αφού κλήθηκε να αντικαταστήσει μόλις στο 11΄ τον τραυματία τερματοφύλακα Μάικ Ρόουζ στον αγώνα με την Μπόλτον. Μικρή… λεπτομέρεια ότι ο Πίκοκ δεν ήταν τερματοφύλακας αλλά μέσος, ωστόσο, ήταν ο μόνος επιλεγμένος παίκτης στον πάγκο. Η αλλαγή γινόταν μόνο για τραυματίες παίκτες, ωστόσο, αυτό άλλαξε γρήγορα, αφού πολλοί παίκτες με πρόφαση έναν τραυματισμό ζητούσαν αλλαγή, ανάλογα με τις ανάγκες του αγώνα. Eτσι, από την περίοδο 1967-68 οι προπονητές είχαν τη δυνατότητα να επέμβουν δύο φορές χρησιμοποιώντας παίκτες από τον πάγκο. Από το 1994, οι αλλαγές έγιναν 2+1 του τερματοφύλακα, ενώ από το 1995 οριστικοποιήθηκαν στις τρεις.
Οι αλλαγές κατά τη διάρκεια της αναμέτρησης έχουν συμβάλει στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, το οποίο πλέον έχει γίνει πιο γρήγορο και πιο δυνατό. Περισσότεροι ξεκούραστοι παίκτες μπορούν να βρεθούν στον αγωνιστικό χώρο, γεγονός που είναι απολύτως αναγκαίο λόγω της ραγδαίας αύξησης των αγώνων που μπορεί να δώσει ένας ποδοσφαιριστής κατά τη διάρκεια μιας σεζόν. Οπως φαίνεται το ποδόσφαιρο γίνεται πιο γρήγορο, πιο δυνατό και για περισσότερους…