Πριν από έξι χρόνια, ο Μίκα Χάμιλτον ήταν ένα 14χρονο ball boy στο οποίο ο Πεπ Γκουαρδιόλα εξηγούσε, δίπλα στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου της Μάντσεστερ Σίτι, πώς να δίνει άμεσα την μπάλα στους ποδοσφαιριστές για να συνεχίζει πιο γρήγορα το παιχνίδι και να μην πέφτει ο ρυθμός της ομάδας, της οποίας ήταν φίλαθλος από (πολύ πιο) μικρός.
Το βράδυ της Τετάρτης (13/12), στο Βελιγράδι και με αντίπαλο τον Ερυθρό Αστέρα για την τελευταία αγωνιστική του Champions League, ο πολλά υποσχόμενος 20χρονος εξτρέμ χρειάστηκε μόλις 19 λεπτά για να σημειώσει, με εντυπωσιακό τρόπο, το πρώτο του γκολ στο ντεμπούτο του με τους πρωταθλητές Ευρώπης και Αγγλίας. Σεφτέ με τους Πολίτες στα γκολ έκανε και ο συνομήλικός του, επίσης εξτρέμ Οσκαρ Μπομπ, ο οποίος το 2019 άφησε τη Νορβηγία και τη Βαλερένγκα για να κυνηγήσει το όνειρό του στο Νησί.
Το ίδιο βράδυ, δύο 17χρονοι σκόραραν μέσα σε δύο λεπτά στον αγώνα της Αντβέρπ με την Μπαρτσελόνα. Την αρχή έκανε ο Μαρκ Γκιου για την Μπάρτσα και τον ακολούθησε δευτερόλεπτα αργότερα ο Ζορζ Ιλενικένα, χαρίζοντας στη βελγική ομάδα την πρώτη νίκη της ιστορίας της στην κορυφαία διασυλλογική διοργάνωση στον πλανήτη.
Το ντεμπούτο νεαρών ελπίδων με όλο το μέλλον μπροστά τους ήταν ίσως το μοναδικό κίνητρο που είχαν αρκετές ομάδες την τελευταία αγωνιστική της φάσης των ομίλων του Champions League, αφού έντεκα από τις 32 ομάδες, ήτοι το 34% (διόλου αμελητέο ποσοστό), ήταν αδιάφορες βαθμολογικά, έχοντας εξασφαλίσει πρόκριση ή/και πρωτιά, ενώ υπήρξαν και άλλες που ήξεραν σε ποια θέση θα τερματίσουν ή είχαν ήδη αποκλειστεί.
Αυτή η πραγματικότητα, της «αδιαφορίας» της τελευταίας αγωνιστικής, ήταν ένας από τους λόγους που η UEFA αποφάσισε να αλλάξει, από την επόμενη σεζόν και με μια ιστορική απόφαση, το φορμάτ διεξαγωγής της διοργάνωσης που της αποφέρει τα περισσότερα έσοδα, τα οποία ξεπερνούν τα 3,5 δισ. ευρώ (!) από τηλεοπτικά δικαιώματα και εμπορικές συμφωνίες. Ένας λόγος, όχι βεβαίως και ο πιο σημαντικός.
Η απειλή της ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας, της απόσχισης των κορυφαίων ομάδων της Ευρώπης για τη δημιουργία ενός κλειστού πρωταθλήματος που θα διέλυε για πάντα το Champions League, εξακολουθεί να υφίσταται, έστω και αν η ευρωπαϊκή συνομοσπονδία κατάφερε να κατεναύσει την «ανταρσία» της 19ης Απριλίου 2021.
Τότε που δώδεκα κορυφαίοι σύλλογοι επιχείρησαν να προκηρύξουν την ανεξαρτησία τους από την UEFA και να δημιουργήσουν τη δική τους λίγκα, με μότο «Οι καλύτεροι σύλλογοι. Οι καλύτεροι παίκτες. Κάθε εβδομάδα». Άρσεναλ, Ατλέτικο Μαδρίτης, Γιουβέντους, Ίντερ, Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μάντσεστερ Σίτι, Μίλαν, Μπαρτσελόνα, Ρεάλ Μαδρίτης, Τότεναμ και Τσέλσι υπέγραφαν την ιδρυτική διακήρυξη, προκαλώντας σεισμό στο ευρωπαϊκό, στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο.
Η άμεση (αρνητική) αντίδραση των φιλάθλων, των Λιγκών που φοβήθηκαν τη διάλυση των εγχώριων πρωταθλημάτων, αλλά βεβαίως και της UEFA, η οποία πίεσε υπογείως και κυρίως τις αγγλικές ομάδες με κυρώσεις, έφερε τη σχεδόν αυτόματη απόσυρση όλων των συλλόγων – ανταρτών, εκτός από Γιουβέντους, Μπαρτσελόνα και Ρεάλ.
Λιγότερα από δύο χρόνια αργότερα, οι δύο ισπανικοί κολοσσοί έχουν μείνει μόνοι στην (και δικαστική) μάχη για να αποσχιστούν από την ευρωπαϊκή συνομοσπονδία για μια διοργάνωση με πολύ μεγαλύτερα έσοδα από αυτά που τους εξασφαλίζει το Champions League, τα οποία ξεπερνούν τον χρόνο τα 60 με 80 εκατ. ευρώ. Η ESL υποστήριζε ότι τουλάχιστον τα μεγάλα κλαμπ θα έβαζαν ετησίως στα ταμεία τους πάνω από 300 εκατ. ευρώ από επενδύσεις που θα προέρχονταν κυρίως από αμερικανικές εταιρείες, οι οποίες σχεδίαζαν μια διοργάνωση – σόου τύπου ΝΒΑ.
Ο Σλοβένος πρόεδρος της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας, Αλεκσάνταρ Τσέφεριν, ο οποίος από την αρχή είχε στο πλευρό του έναν παραδοσιακό ευρωπαϊκό σύλλογο όπως η Μπάγερν Μονάχου και, περιέργως, έναν νεόπλουτο όπως η υποστηριζόμενη από το Κατάρ Παρί Σεν Ζερμέν, επιχειρεί να κατευνάσει τις φωνές για μια νέα διοργάνωση αλλάζοντας το φορμάτ της πιο δημοφιλούς ποδοσφαιρικής διοργάνωσης στον κόσμο, ύστερα από ένα σύστημα που κράτησε πάνω από τρεις δεκαετίες.
Από την επόμενη σεζόν, οι ομάδες θα γίνουν περισσότερες (36 από 32, με τα επιπλέον εισιτήρια να πηγαίνουν ως επί το πλείστον στις δυνατές ποδοσφαιρικά χώρες), οι εξασφαλισμένοι αγώνες θα γίνουν περισσότεροι (οκτώ από έξι στη φάση των ομίλων και συνολικά 64 παραπάνω ματς), αλλά και οι μονομαχίες μεταξύ κορυφαίων ομάδων θα είναι περισσότερες, από την αρχή κιόλας της διοργάνωσης.
Στο μίνι πρωτάθλημα που θα απαρτίζει την πρώτη φάση, οι οκτώ πρώτες ομάδες θα παίρνουν απευθείας την πρόκριση στους «16» (από εκεί και πέρα η λογική δεν αλλάζει), ενώ οι ομάδες στις θέσεις 9-24 θα δίνουν μεταξύ τους διπλούς νοκ άουτ αγώνες για να προκύπτουν οι άλλες οκτώ ομάδες που θα ακολουθούν τις οκτώ πρώτες.
Όπως εξηγεί ο εκτελεστικός διευθυντής της ένωσης ευρωπαϊκών συλλόγων, Τσάρλι Άνταμς, το νέο μοντέλο θα αυξήσει τα συνολικά έσοδα από τα 3,6 δισ. στα 4,7 με 4,8 δισ. ευρώ, δηλαδή περισσότερα χρήματα και για τους συλλόγους που θα παίρνουν μέρος. Αρκεί αυτό για τους συλλόγους – αντάρτες που έβαλαν μπρος (με παταγώδη αποτυχία προς το παρόν) την ιδέα της ευρωπαϊκής Σούπερ Λίγκας; Όχι, κατηγορηματικά.
«Οι παράγοντες της UEFA πηγαίνουν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το νέο τους μοντέλο θα έχει περισσότερα παιχνίδια και λιγότερο ενδιαφέρον. Είναι μια γελοία διοργάνωση», αποφάνθηκε ο πρόεδρος της Ρεάλ Μαδρίτης και εγκέφαλος της ESL, Φλορεντίνο Πέρεθ, παρότι ο σύλλογος που κατευθύνει έχει γιγαντώσει το πρεστίζ, το όνομα και τα έσοδά του με την κατάκτηση συνολικά 14 Κυπέλλων Πρωταθλητριών / Champions League.
«Η UEFA δεν λαμβάνει υπόψη αυτό που ζητούν φίλαθλοι και παίκτες, αλλά και τι χρειάζονται οι σύλλογοι», υποστηρίζει ο Πέρεθ, κατά την άποψη του οποίου «το ποδόσφαιρο διέρχεται μια πρωτοφανή θεσμική κρίση. Η ευρωπαϊκή Σούπερ Λίγκα είναι πιο αναγκαία από ποτέ».
Εκτός από την εντελώς αρνητική στάση του Πέρεθ, το «ελβετικό μοντέλο» που υιοθετεί η UEFA για το διαμάντι του στέμματός της προκαλεί πολλές αμφιβολίες σε όλη την Ευρώπη και, κυρίως, στην Αγγλία, η οποία προσφέρει διαχρονικά στη διοργάνωση (παρά το Brexit) τις καλύτερες και πιο δυνατές ομάδες, αφού άλλωστε τα έσοδά της είναι με διαφορά τα περισσότερα στην Ευρώπη.
Φωνές από το Νησί κάνουν λόγο για «μπερδεμένο σύστημα διεξαγωγής», για μια αλλαγή που εξασφαλίζει ακόμη περισσότερο τους δυνατούς, κάτι που άλλωστε συνέβαινε διαχρονικά. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τελευταία 20 χρόνια μόλις 22 από τις 168 ομάδες από το πρώτο γκρουπ δυναμικότητας στην κλήρωση απέτυχαν στη συνέχεια να προκριθούν στα νοκ άουτ του Champions League.
Στην πράξη θα φανεί ποιος έχει δίκιο και ποιος όχι. Το αντίδοτο που εμπνεύστηκε η UEFA για να αντιμετωπίσει την απειλή της European Super League, όμως, έχει άρωμα δηλητηρίου και θα πρέπει να είναι πολύ προσεκτική για να μην ξυπνήσει ξανά το «θηρίο» μιας ενδεχόμενης νέας ανταρσίας.