Νομίζω κανένας δεν θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι τα Οσκαρ στα 96 χρόνια του θεσμού είναι ελληνική υπόθεση. Γι’ αυτό ίσως και τη φετινή χρονιά που υπάρχουν δύο ισχυρές υποψηφιότητες, αυτή του Γιώργου Λάνθιμου και του ελληνικής καταγωγής Αλεξάντερ Πέιν, ισχυρές πέραν οποιασδήποτε αμφιβολίας και με μεγάλες πιθανότητες βράβευσης, υπάρχει ένας αναβρασμός συζητήσεων και προβλέψεων στην κινηματογραφική κοινότητα. Φυσικά πολλή κουβέντα γίνεται και στις παρέες για το τι θα γίνει φέτος στην τελετή της απονομής των Οσκαρ.
Στην ιστορία του θεσμού η Κατίνα Παξινού ήταν η πρώτη Ελληνίδα υποψήφια στην κατηγορία του Β΄ Γυναικείου Ρόλου για την ταινία «Για ποιον χτυπάει η καμπάνα» στα Οσκαρ το 1944 και έγινε η πρώτη Ελληνίδα ηθοποιός που κέρδισε το βραβείο. Η δε Μελίνα Μερκούρη έγινε η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα υποψήφια από την Ελλάδα για έναν ρόλο που μιλούσε ελληνικά, στην ταινία «Ποτέ την Κυριακή» το 1961. Ενδιάμεσα, σε όλα αυτά τα 80 χρόνια, υπήρξαν υποψηφιότητες αλλά και νίκες από Ελληνες αλλά κυρίως ελληνικής καταγωγής Αμερικανούς καλλιτέχνες όπως ο Ελιάς Καζάν, ο Τζον Κασσαβέτης, Ο Μιχάλης Κακογιάννης, ο Κώστας Γαβράς, ο Βασίλης Φωτόπουλος, ο Αλεξάντερ Πέιν, η Ολυμπία Δουκάκη, ο Ντίν Ταβουλάρης, ο Τζορτζ Τσακίρης, ο Μάρκο Μπελτράμι, ο Φαίδων Παπαμιχαήλ, η Θεώνη Βαχλιώτη Ολντριτζ και ο Γιώργος Μαυροψαρίδης.
Η περίπτωση των μουσικών μας από την άλλη είναι πολύ διαφορετική και ξεχωριστή: ο Μάνος Χατζιδάκις το 1960 για το «Πότε την Κυριακή» αλλά και ο Βαγγέλης Παπαθανασίου το 1982 για την περίφημη μουσική του στο «Chariots Of Fire» είναι δύο Ελληνες που βραβεύτηκαν αλλά που δεν παραβρέθηκαν στην τελετή και άρα δεν βραβεύτηκαν στη σκηνή. Η ιστορία μάλιστα θέλει τον Μάνο Χατζιδάκι να χάνει το αγαλματίδιο και να δανείζεται κάποια στιγμή αυτό της Κατίνας Παξινού. Η Ακαδημία βέβαια κάποια στιγμή του έστειλε ένα αντίγραφο.
Ο μεν Μάνος Χατζιδάκις, μη εμφανιζόμενος στην τελετή των Οσκαρ, υπήρξε συνεπής με τη στάση του ότι δεν τον αφορούν οι γιορτές και οι τελετές αυτού του είδους, ο δε Βαγγέλης Παπαθανασίου υπήρξε συνεπής με την απόφασή του να μην ανεβαίνει σε αεροπλάνο στη ζωή του.
Απεναντίας, πολύ συγκινητική ήταν η ομιλία του Αλεξάντερ Ντεσπλά το 2015, όταν παρέλαβε το Οσκαρ για τη μουσική επένδυση της ταινίας «Grand Hotel Budapest». Μίλησε με συναισθηματική φόρτιση και υπερηφάνεια για την ελληνική του καταγωγή και για τον μεγάλο ρόλο που έπαιξε στη διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του.
Οι μουσικές του Βαγγέλη Παπαθανασίου, τόσο το «Chariots Of Fire» όσο και το «Blade Runner», θεωρούνται δύο από τα 25 κορυφαία soundtracks όλων των εποχών. Το «Βlade Runner» διδάσκεται στους μελλοντικούς σύνθετες κινηματογραφικής μουσικής.
Ενας ακόμη ελληνικής καταγωγής μουσικός βρέθηκε στους υποψηφίους. Πρόκειται για τον πολύ σπουδαίο Sufjan Stevens με το τραγούδι Mystery Of Love στην ταινία «Call me by your name».
Είμαστε ένας λαός που οι όποιες επιτυχίες μας, κυρίως ατομικές, αλλά κάποιες φορές και συλλογικές, δεν οφείλονται ούτε στο DNA μας, ούτε στον μηχανισμό υποστήριξης που διαθέτει η χώρα μας, ούτε και φυσικά στην αναζήτηση των ταλέντων. Θα έλεγε κανείς ότι όλα αυτά τα πετυχαίνουμε σε πείσμα του τρόπου οργάνωσης της χώρας μας. Οι επιτυχίες αυτές είναι θέμα προσωπικού ταλέντου, σκληρής δουλειάς, πείσματος αλλά και οράματος που ο καθένας από αυτούς βρίσκει τον τρόπο να το υλοποιήσει. Αυτό είναι καλό να το θυμηθούμε και τα ξημερώματα της Δευτέρας, ιδιαίτερα αν θα έχουμε νικητές ανάμεσα στους υποψήφιους από τη χώρα μας.
Ο Αρης Βεζενές μαγειρεύει όπως ζει… 360
«Μάλλον οι μουσικοί και οι μάγειρες ευθύνονται για τη μεγαλύτερη χαρά στη ζωή» λέει η Φραν Λίμποβιτς σε κάποιο σημείο ενός επεισοδίου από το Pretend it’s a city. Απευθύνεται στον Μάρτιν Σκορσέζε με τον οποίο συζητούν για όλα αυτά που κάνουν τη σύγχρονη ζωή, τη Νέα Υόρκη αλλά και τη Φραν Λίμποβιτς μοναδική και ώρες ώρες υπέροχη!
Ακόμη και αν η χαρά και ο ενθουσιασμός δεν είναι συνώνυμα της ευτυχίας, πολλές φορές είναι ό,τι πιο κοντινό έχουμε σε αυτήν. «Πώς φτιάχνεται ένα τραγούδι;», αναρωτιέται η Λίμποβιτς στην ίδια κουβέντα, οπότε σειρά μου είναι να αναρωτηθώ «πώς φτιάχνεται ένα μενού». Νομίζω πως αν κάποιος αναζητήσει τα μυστικά τους, τα κρυφά αλλά και τα φανερά, θα καταλάβει ότι έχουν πολλά κοινά.
Οι σύγχρονοι σεφ, οι καινούργιοι μάγειρες, είναι οι άνθρωποι που δίνουν τον τόνο και τον παλμό στο κέντρο των πόλεών μας. Αρκεί να περάσει κανείς έξω από ένα καλό –και με αυτή τη λέξη δεν εννοώ ακριβό– εστιατόριο στην Αθήνα και να κρυφοκοιτάξει χωρίς να τον αντιληφθούν. Μέσα σε αυτό θα δει λαμπερά, χαρούμενα και φωτισμένα πρόσωπα. Οι σύγχρονοι μάγειρες είναι παιδιά μιας άλλης κουλτούρας, που θέλει πρώτα να γεμίζεις εσύ σαν άνθρωπος και μετά όλο αυτό να το επιστρέφεις πίσω στους γύρω σου. Είναι άνθρωποι που έχουν μια ολοκληρωμένη άποψη γι’ αυτό που θέλουν να κάνουν και να προσφέρουν. Ετσι, τις περισσότερες φορές είναι και οι ίδιοι επιχειρηματίες πίσω από τα καταστήματα εστίασης. Είναι παιδιά της ανάγκης αφού το φαγητό καλύπτει μια πολύ μεγάλη μας βασική πρωταρχική ανάγκη. Είναι επίσης και παιδιά της χαράς, της γενναιοδωρίας, του μοιράσματος, της γιορτής.
Οι σημερινοί σεφ είναι άνθρωποι που αγαπάνε τα ταξίδια, θέλουν να γνωρίζουν καινούργιες κουλτούρες και να τις γνωρίζουν σε βάθος. Αγαπάνε και ξέρουν τον ρόλο που παίζει στο επάγγελμά τους η καλή μουσική, γι’ αυτό και ξέρουν και αναζητούν και ψάχνουν πάντα τις υψηλότερες προδιαγραφές. Γνωρίζουν τα υλικά τους και όταν δεν τα γνωρίζουν, φροντίζουν να τα μάθουν. Οταν μάλιστα τα μάθουν, δοκιμάζουν, πειραματίζονται και αποτυγχάνουν. Προσπαθούν όμως, ξανά και ξανά μέχρι να δημιουργήσουν αυτό που θα φωτίσει τα πρόσωπά μας μόλις δοκιμάσουμε. Ομως δεν σταματούν εκεί. Εμπνέονται και μαθαίνουν από την αρχιτεκτονική, από τις τέχνες τις εικαστικές, το σινεμά, τα βιβλία και τη μουσική.
Ενας από τους κορυφαίους μας, κατά γενική ομολογία, είναι ο αυτοδίδακτος Αρης Βεζενές, ένας άνθρωπος που εκφράζει όλα τα παραπάνω. Μαγειρεύει και δημιουργεί γεύσεις και χώρους οι οποίοι είναι αποτέλεσμα ενός εσωτερικού κόσμου που ψάχνει την ολοκλήρωση. Είναι ένας σεφ που μαγειρεύει όπως ζει… 360!
Blender #17 Spotify list
Η λίστα του blender αυτής εβδομάδας δεν μπορεί παρά να είναι αφιερωμένη σε αυτούς τους ελληνικής καταγωγής μουσικούς που ήταν υποψήφιοι ή νικητές στα βραβεία Οσκαρ, Bafta και στις Χρυσές Σφαίρες.