Από μόνη της η παρουσία του Αλέξη Τσίπρα στο 9ο Οικονομικό Φόρουμ των Δελφών προσφέρεται για απολαυστικές αναλύσεις, ανεξάρτητα απ’ ό,τι μπορεί να είπε κατά την ομιλία του. Πώς να αντισταθεί κανείς στο φαινόμενο του αντισυστημικού ηγέτη που από τις επάλξεις των λαϊκών αγώνων κατέληξε στα «κυριλέ σαλόνια» του παραγοντισμού και της εκ του ασφαλούς θεωρητικολογίας; Πώς να μη σχολιάσει τον κέρβερο της ανατροπής που έμελλε να γίνει αρνί του κομφορμισμού; Η μετάλλαξη του τέως προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι εντός του νομιμοποιητικού πλαισίου που της εξασφαλίζει το περίφημο rebranding, δεν παύει να φέρνει χαμόγελα στα χείλη, ειδικά όταν συνδυάζεται με την όψιμη σοφία του σοβαρού πολιτικού ανδρός: «Πολιτική δεν είναι μόνο το TikTok!» μας είπε. Φοβερό! Το TikTok πάντως παραμένει πολιτικά προτιμότερο από τις αξέχαστες αγκαλιές με τον Πάνο Καμμένο.
Κάμερα στον πλούτο
Ποιος Ελληνας πολιτικός έκανε επιτυχημένη χρήση του TikTok; Ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Η παρατήρηση Τσίπρα μοιάζει να αναφέρεται σε αυτόν. Πίσω από την κυριολεξία της εφαρμογής, όμως, κρύβεται ο συμβολισμός της φιλοσοφίας της· καταγγέλλοντας την απολίτικη ελαφρότητα, ηθελημένα ή μη, ο Αλέξης Τσίπρας χτυπάει το ίδιο του το κόμμα: Τι να σκεφτόταν ο Στέφανος Κασσελάκης όταν αποφάσισε να ξεναγήσει τον Νίκο Ευαγγελάτο στο υπερπολυτελές, νέο του σπίτι; Οτι ο ψηφοφόρος θα ταυτιστεί; Οτι θα αισθανθεί ευγνωμοσύνη που ένας «αριστερός» εκατομμυριούχος μοστράρει προσηνώς τον πλούτο του; Ισως δεν έχει σημασία η αντίδραση της Αριστεράς στο κιτς της επιδειξιμανίας. Ο Τσίπρας κάνει το rebranding του εαυτού του και ο Κασσελάκης το rebranding του ΣΥΡΙΖΑ.
Χωρητικότητα
Εχει και τα καλά του αυτό το τελευταίο. Θα καταδίκαζε απερίφραστα ο παλιός ΣΥΡΙΖΑ την επίθεση του Ιράν στο Ισραήλ; Θα πήγαινε κόντρα στο αντισημιτικό πνεύμα μερίδας οπαδών του και στις φιλοϊσλαμικές έξεις μίας ακόμη μεγαλύτερης μερίδας της Αριστεράς εν γένει; Σε αντίθεση με τα ρούχα του, το νέο σπίτι του Στέφανου Κασσελάκη φαίνεται να έχει μεγάλη χωρητικότητα· χωράει και όλους εκείνους που θέλουν να αυτοπροσδιοριστούν ως αριστεροί, αλλά έχουν βαρεθεί τη σύνδεση του χώρου με τον αντιδυτικισμό και τις δυνάμεις της πολιτισμικής παρακμής. Εχει τελικά πιθανότητες η Αριστερά του ΣΥΡΙΖΑ να υπερβεί οριστικά τη στενομυαλιά που καθόρισε την ταυτότητά της μέσα στα χρόνια;
Φίλοι τηλεθεατές
Θα ήταν σωστότερο, βέβαια, πριν εγείρουμε αξιώσεις σοβαρότητας από μια παράταξη σε χάλαση, να αξιώσουμε περισσότερα από το κόμμα που κυβερνά καμαρώνοντας για την πολιτική του υπεροπλία. Τον παρακολουθήσαμε να λαϊκίζει ασταμάτητα επί χρόνια· τον είδαμε να δημοσιογραφεί μιλώντας με βίντεο· τον ακούσαμε να ζητάει σε ζωντανή σύνδεση από άνθρωπο στα πρόθυρα αυτοκτονίας να μην πέσει από την ταράτσα γιατί, εκείνη τη στιγμή, έπρεπε να πάει σε διαφημίσεις. Τι βρήκε άραγε η Ν.Δ. στον Γιώργο Αυτιά και αποφάσισε να τον συμπεριλάβει στο ψηφοδέλτιό της για τις ευρωεκλογές; Ισως πάλι η σωστή διατύπωση δεν είναι «τι βρήκε», αλλά «τι έχασε».
Πλάνες
Λένε ότι στο τέλος όλοι δείχνουν την αληθινή τους ποιότητα. Κάποιοι ωστόσο τη δείχνουν από την αρχή, απλώς μας παίρνει μια ζωή να παραδεχτούμε αυτό που ξέραμε από την πρώτη μέρα. Η περίπτωση του O.J. Simpson μοιάζει με πολιτικό σχόλιο: όσο επιδέξια κι αν αποφεύγει κανείς την πραγματικότητα, όσο επιτυχημένα κι αν έχει παρασύρει και τους άλλους στην αποφυγή της, η αλήθεια έχει τον τρόπο της να επιβάλλεται, ακόμη και καθυστερημένα. Ο O.J. πέθανε, και ξαφνικά κανείς δεν αμφιβάλλει ότι εκείνος σκότωσε την πρώην γυναίκα του και τον φίλο της· ούτε καν εκείνοι που τον στήριξαν. Οι πλάνες έχουν ημερομηνία λήξης.