Ο Γιώργος Γκόζης (1970) σπούδασε Θεολογία, μιλάει 7 ξένες γλώσσες και επαγγελματικά ασχολείται με τα ναυτιλιακά. Εχει γράψει διηγήματα, νουβέλα και αγιολογία. Πρόσφατα εκδόθηκε το μυθιστόρημά του «Θραύση Κρυστάλλων», (εκδ. Ποταμός).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Τον «Εποχιακό διανομέα» του Νώντα Τσίγκα και τους «Ανεμοδείκτες στην Επτάλοφο» του Γιάννη Πατσώνη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Εναλλάξ ο Νούσης κι ο Γκας ο γκάνγκστερ του Σουρούνη, για να έχω γυρίσει όλα τα καζίνο της Ευρώπης κι όλα τα λιμάνια της γης.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Ας μη με παρεξηγήσουν οι άνδρες συνάδελφοι: Στέλλα Βογιατζόγλου, Κατερίνα Καριζώνη, Δώρα Κασκάλη, Μαρία Κουγιουμτζή, Γλυκερία Μπασδέκη, Λιλή Ζωγράφου, Νίκη Αναστασέα, Ασλί Ερντογάν, Ραχήλ Χασίδ-Καλαντζοπούλου, Βίκυ Κλεφτογιάννη, Κάλλια Παπαδάκη, Αλεξάνδρα Μπακονίκα, Κατερίνα Ζαρόκωστα, Νένα Κοκκινάκη, Ελλη Παπά.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Η φράση στους «Ανθρωποφύλακες» του Περικλή Κοροβέση πως «είναι καλύτερα να διαβάζει κανείς ένα τέτοιο βιβλίο παρά να το γράψει». Ταυτίστηκα.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Το «Εμείς κι οι Φράγκοι» του Νίκου Τσιφόρου.
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Την Ιλιάδα, ύμνος συντροφικότητας.
Πώς συνδυάζεται στο βιβλίο σας η πολιτική ζωή της χώρας («βρώμικο 1989» κ.τ.λ.) με την ενηλικίωση και την ερωτική απογοήτευση;
Τα τέλη του ’80 ως προσωπική μεθόριος προς την ενηλικίωση συνέπεσαν χρονικά με αυτό το σκοτεινό υπόβαθρο, η άδολη κι ορμητική εφηβεία ως περιεχόμενο εντός της ασφυκτικά περιέχουσας πολιτικής δίωξης. Συνήθως δεν μας ρωτάνε, αλλά οι πρώτοι έρωτες καταλήγουν να είναι και οι πρώτες ερωτικές απογοητεύσεις.
Ποια είναι τα κρύσταλλα που θρυμματίζονται στο βιβλίο σας; Κάποια αντέχουν;
Πορευόμαστε ακάθεκτοι με ρωγμές αφού διαπιστώσαμε πως η θραύση κρυστάλλων εκτός από ασφαλιστήριος όρος στα συμβόλαια οχημάτων είναι και μια οδυνηρή διαπίστωση. Δι’ εσόπτρου εν αινίγματι, δηλαδή κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν, αναζητούμε εντός μας τα κομμάτια του ενιαίου αρχετυπικού καθρέφτη, που κατακερματίστηκε σε πολλά καθρεφτάκια, σκόρπια πλέον εδώ κι εκεί. Και όσα καταφέρουμε να βρούμε, αφού τα τοποθετήσουμε όλα μαζί, όλοι μαζί, σε ένα μεγάλο παζλ, προσπαθούμε να συγκολλήσουμε αυτές τις κάθε είδους ρωγμές ώστε να τον κρεμάσουμε ανακλαστικό και απαστράπτοντα στη γιορτή του Σπασμένου μας Καθρέφτη.
Μια ερωτική ψηφιακή επιστολή 25 χρόνια μετά φτάνει στον παραλήπτη της. Ο έρωτας νικά τον χρόνο εν τέλει;
Πάντα και μόνο!
500 λέξεις με τον Γιώργο Γκόζη
1' 50" χρόνος ανάγνωσης
