Και εκεί που σκέφτεσαι ότι η αισιόδοξη πλευρά της ζωής είναι σε καραντίνα, ένα χωριό είναι ικανό να αλλάξει, τουλάχιστον, τη διάθεσή σου. Μάλλον όχι μόνο ένα χωριό, αλλά «Ο γιος του μπακάλη, ο δήμαρχος, το χωριό και ο κόσμος», όπως τιτλοφορείται το ντοκιμαντέρ της Κλερ Σιμόν που προβλήθηκε διαδικτυακώς στο 23ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης. Το χωριό ονομάζεται Λουσάς και βρίσκεται στη νότια Γαλλία. Εκεί, ο γιος του μπακάλη σε συνεργασία με τον δήμαρχο και μια μικρή ομάδα εθελοντών διοργανώνουν τα τελευταία 40 χρόνια ένα από τα πιο αξιόλογα φεστιβάλ ντοκιμαντέρ. Το μικρό χωριό γεμίζει με νέους και νέες απ’ όλη τη Γαλλία για δύο-τρεις ημέρες. Μήπως όμως το μικρό χωριό μπορεί να στοχεύσει σε κάτι μεγαλύτερο; Εδώ είναι που μπαίνει ο «κόσμος», και η Σιμόν στο ντοκιμαντέρ της παρατηρεί τη διαδικασία με την οποία το Λουσάς προσπαθεί να επαναπροσδιορίσει την ταυτότητά του και να συστηθεί στον κόσμο ως κέντρο παραγωγής και έρευνας του ντοκιμαντέρ.
Η Σιμόν καταγράφει με τρυφερότητα τις μικρές και μεγάλες στιγμές αυτού του φιλόδοξου σχεδίου ακολουθώντας τον Ζαν Μαρί Μπαρμπ, που είναι η ψυχή του πρότζεκτ: από τη χωροθέτηση και κατασκευή ενός κτιρίου που θα στεγάσει το κέντρο ντοκιμαντέρ μέχρι τις δημιουργικές διαφωνίες της ομάδας για τα ντοκιμαντέρ του Σκορσέζε. Η κάμερα μοιάζει ανάλαφρη στα χέρια της έμπειρης κινηματογραφίστριας, ο ρυθμός είναι ξεκούραστος, τα ηλιόλουστα τοπία μοναδικά και το μοντάζ του πολύωρου υλικού κρατάει το ενδιαφέρον.
Η καθημερινότητα, όμως, έχει τις πιο σκληρές αντιθέσεις. Την ώρα που η ομάδα δημιουργεί μια διαδικτυακή πλατφόρμα προβολής ανεξάρτητων ντοκιμαντέρ, το Tenk, με το βλέμμα στο διεθνές κοινό και χιλιάδες επισκέπτες έρχονται για το καθιερωμένο φεστιβάλ, οι μόνιμοι κάτοικοι δεν δείχνουν μεγάλο ενδιαφέρον παρά τις δωρεάν προσκλήσεις τους. Κάποιος πρέπει να φροντίσει τις καλλιέργειες.
Η Σιμόν μπαίνει στα γραφεία του νέου κέντρου και στις συζητήσεις της ομάδας με την κάμερά της, ενώ περνάει και πολύ χρόνο έξω, στα χωράφια του Λουσάς και στις λαϊκές αγορές. Οσες αντιθέσεις και αν έχουν οι δύο κόσμοι, ο κοινός τόπος τούς συνδέει. Ετσι όμως πετυχαίνουν οι αλλαγές. Με όραμα και υπομονή.