«Τρίζουν τα κόκαλα του Φειδία, αλλά κάποτε θα φύγουν αυτοί που λέρωσαν την Ακρόπολη με μπετά και ο πολιτισμός πάλι θα λάμψει». Είναι μόνο ένα από τα εκατοντάδες σχόλια που βρίσκονται κάτω από τις αναρτήσεις στη σελίδα της «Κ» στο Facebook σε ένα θέμα που αφορά, τι άλλο, την Ακρόπολη. Δεν είναι ούτε το πιο ευρηματικό ούτε το πιο χιουμοριστικό. Ενα από τα αγαπημένα μου για το θέμα των νέων διαδρομών λέει: «Πες τα, ρε Γιάννη. Ούτε η RedBull στο κλιφ ντάιβινγκ δεν βάζει τσιμέντο. Μερικές παλέτες με πλεξιγκλάς γύρω γύρω θα ήταν μια χαρά». Ο Γιάννης λίγο παραπάνω είχε διερωτηθεί για τη χρησιμότητα του πλεξιγκλάς, προσθέτοντας επίσης την άποψη ότι «εδώ βλέπεις μνημεία παγκοσμίου κάλλους, επικίνδυνα, με γκρεμούς από δίπλα, και δεν τα τσιμεντάρουν, απορώ, ένας λογικός δεν υπήρχε εκείνη τη στιγμή στην Ακρόπολη;»
Η Ακρόπολη δεν είναι μόνο στην καρδιά του κάθε Ελληνα, αλλά και στο πληκτρολόγιό του. Τα τελευταία χρόνια, κάθε μικρή ή μεγάλη αλλαγή στον Ιερό Βράχο προκαλεί «ιερούς πολέμους» στα χαρακώματα του Twitter και στο timeline του Facebook, που συνήθως χρωματίζονται πολιτικά. Οπως με όλα τα μεγάλα θέματα της επικαιρότητας και της δημόσιας ζωής, έτσι και η Ακρόπολη κάνει τη γνωστή διαδικτυακή γύρα: από μια φωτογραφία και μια είδηση-σύνθημα, όπως «φθορά σε γλυπτό από κομπρεσέρ», η δημοσιογραφία των πολιτών ξεθάβει τα τσεκουράτα λόγια του διαδικτυακού πολέμου, η πολιτική ηγεσία νομιμοποιεί τις «αντιδράσεις» μέσω ανακοινώσεων, φράσεις και λέξεις απομονώνονται και ο κύκλος ξαναρχίζει από την αρχή.
Το #τσιμέντο #Ακρόπολη είναι μόνο η τελευταία «συζήτηση» γύρω από το μνημείο που διεξάγεται σε διχαστικό κλίμα, η οποία όμως έχει διάφορες υποσημειώσεις: θυμηθείτε την «πλημμυρισμένη» Ακρόπολη ή πιο πρόσφατα το «κομπρεσέρ» και το «γλυπτό». Λίγα χρόνια πιο πριν (2017-2018), ήταν οι απανωτές βλάβες του ανελκυστήρα για τα άτομα με αναπηρία που προκάλεσαν κύμα συζητήσεων, ενώ όταν τελικά αντικαταστάθηκε πριν από λίγους μήνες, ήρθε η σύντομη μάχη της «πινακίδας» με τον όνομα της Μενδώνη. Από τις συζητήσεις εντός και εκτός social media δεν έλειψε ούτε ο νέος φωτισμός του μνημείου, με απόψεις που κυμάνθηκαν από «flat white» μέχρι «κιτρινίλα», ενώ δεν έλειψαν και όσοι πρότειναν να αφήσουμε το μνημείο ήσυχο για να ξεκουραστεί.
Το μνημείο, όμως, ούτε ήσυχο θα μείνει ούτε θα ξεκουραστεί, γιατί οι συζητήσεις δεν πρόκειται να σταματήσουν. Από την εποχή μας λείπει το μέτρο και όλοι θεωρούν ότι πρέπει να φωνάξουν για να ακουστούν.