Η Ελένη Καραμαγκιώλη γεννήθηκε στη Θήβα το 1974, είναι δικηγόρος με ειδίκευση στα πνευματικά δικαιώματα και ζει στην Αθήνα. Διηγήματά της έχουν δημοσιευθεί στο Book’s Journal, Χάρτη, Φρέαρ, Book Press. Το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Μονωτική ταινία» (συλλογή διηγημάτων) κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ιωλκός.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Το «Θέατρο του Σάμπαθ» του Ροθ, την «Αυτοχειρία» του Λεβέ και την Αλληλογραφία του Σεφέρη με τη Μαρώ.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Ο Κόμης Μοντεχρίστος του Δουμά, γιατί είναι ένας υπεράνθρωπος που αντλεί τη δύναμή του από τις πιο δύσκολες συνθήκες που μπορεί να βρεθεί κανείς, έγκλειστος και αδικημένος. Από παιδί θαύμαζα τους ήρωες που περνούσαν φοβερές δοκιμασίες και μέσα από αυτές έχτιζαν τον τελικό τους θρίαμβο.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα με ενθουσίαζε η προοπτική να περάσω μια βραδιά, ως η μοναδική γυναίκα, ανάμεσα στους Ντε Σαντ, Κούντερα, Ουελμπέκ και Ροθ. Αν μη τι άλλο, οι ατάκες θα έπεφταν βροχή και ο κίνδυνος να τιναχθεί το δείπνο στον αέρα ανά πάσα ώρα και στιγμή θα το καθιστούσε πρωτόγνωρη εμπειρία.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Μέσα από τον Σάμπαθ του Ροθ έμαθα ότι μπορεί ο συγγραφέας να προκαλέσει γνήσια συγκίνηση μέσα από μια σπαρακτικά κυνική, σκληρή και σαρκική αφήγηση. Αυτό το βιβλίο είναι από μόνο του μια ωδή στην τόλμη, ειδικά τη συγγραφική.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Δεν είχα διαβάσει ποτέ Μπαλζάκ και ξεκίνησα με τον «Σαραζίν», μια νουβέλα πολύ μοντέρνα για την εποχή που γράφτηκε.
Υπάρχει κάτι καθημερινό στις ιστορίες σας, που όμως ανά πάσα στιγμή πάει να ανατραπεί. Σε τι συνίστανται αυτές οι ανατροπές με μια κουβέντα;
Στο ότι το καθημερινό στις ζωές των ηρώων είναι το πρόσχημα, ακολουθούν μια δική τους ρουτίνα, αδιέξοδη και παράξενη, που μοιάζει εξωτερικά με καθημερινότητα, αλλά ουσιαστικά πρόκειται για μια κατασκευή, που νομίζουν ότι θα τους προστατέψει.
Τι προσπαθούν με λύσσα να προστατέψουν οι χαρακτήρες των ιστοριών σας; Πού αποτυγχάνουν εν τέλει;
Οι ήρωες παλεύουν να μην υποκύψουν στις αδυναμίες τους, να μη τις παραδεχτούν και ηττηθούν. Οπότε και επιλέγουν να αποφύγουν το παρελθόν τους και να προσκολληθούν στο παρόν τους. Ομως, ξεχνάνε συνέχεια ότι υπάρχουν και οι άλλοι γύρω τους και αυτούς δεν τους είχαν υπολογίσει.
Υπάρχει άραγε κάτι υπόγεια διαστροφικό και αλλόκοτο ακόμα και στην πιο πεζή καθημερινότητα;
Η καθημερινότητα είναι από μόνη της μια διαστροφή όπως προσπαθούμε με χίλιους τρόπους να τη διατηρήσουμε πεζή, προσπερνώντας τις αλλόκοτες στιγμές της.