Γενιά 56Κ (Generation 56K)
ΚΟΜΕΝΤΙ (2021)
Δημιουργός: Φρανσέσκο Καπάλντο
Ερμηνείες: Αντζελο Σπανιολέτι,
Κριστίνα Καπέλι, Φάμπιο Μπάλσαμο
Αλλη μία σειρά του Netflix που μας έρχεται από την Ιταλία, αυτή τη φορά αφιερωμένη στη γενιά των σημερινών τριαντάρηδων, των ανθρώπων δηλαδή που μεγάλωσαν καθώς το Διαδίκτυο έκανε κι εκείνο τα «εφηβικά» του βήματα. Από αυτή την εποχή προέρχεται και ο τίτλος, με τα 56 κιλομπάιτ (Κ) να αντιστοιχούν στις ταχύτητες… χελώνας με τις οποίες έτρεχαν οι πρώτες συνδέσεις στις αρχές του 21ου αιώνα.
Εκεί τοποθετείται το ένα κομμάτι της ιστορίας του Ντανιέλε και της Ματίλντα, οι οποίοι πηγαίνουν στο ίδιο σχολείο, μεγαλώνοντας σε κάποια γειτονιά της Νάπολης. Οι δυο τους θα συναντηθούν ξανά έπειτα από περίπου δύο δεκαετίες, με την ερωτική σπίθα μεταξύ τους να είναι εμφανής, κάτι βέβαια που θα τους βάλει σε μπελάδες. Ιδωμένη από δύο διαφορετικές οπτικές, η ρομαντική ιστορία διαθέτει προφανώς έντονες, νοσταλγικές πινελιές, από τα πρώτα κινητά τηλέφωνα μέχρι το… πορνό στην εποχή της βιντεοκασέτας, αλλά και αρκετό χιούμορ ώστε να βλέπεται ευχάριστα. Τα οκτώ μισάωρα επεισόδια κινούνται στην ίδια κατεύθυνση, ενώ πολύ καλοί στους ρόλους τους είναι και οι δύο πρωταγωνιστές.
Ο πρόεδρος ★★★
ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΘΡΙΛΕΡ (2017)
Σκηνοθεσία: Σαντιάγκο Μίτρε
Ερμηνείες: Ρικάρντο Νταρίν,
Κρίστιαν Σλέιτερ, Ερίκα Ρίβας
Από την πλατφόρμα του Ertflix επιλέγουμε ένα από τα σχετικά πρόσφατα λατινοαμερικανικά θρίλερ, που αναδεικνύουν το ταλέντο του σπουδαίου ηθοποιού Ρικάρντο Νταρίν. Ο τελευταίος υποδύεται τον Αργεντινό πρόεδρο, ο οποίος καταφθάνει σε ένα απομακρυσμένο ξενοδοχείο της Χιλής, στην καρδιά των Ανδεων, προκειμένου να παραστεί σε μια μεγάλης σημασίας σύνοδο των χωρών της Νοτίου Αμερικής, με θέμα τη διαχείριση των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Οι πολιτικές θέσεις του, όμως, θα επηρεαστούν από ένα προσωπικό ζήτημα, το οποίο αφορά την κόρη του· σύντομα ο πρόεδρος θα χρειαστεί να πάρει μερικές δύσκολες αποφάσεις.
Ο βραβευμένος στις Κάννες Σαντιάγκο Μίτρε («Paulina») αφηγείται εδώ μια ιστορία που μας βάζει με ένταση στο συναρπαστικό πολιτικό παιχνίδι, παρακολουθώντας εκ του σύνεγγυς τον πυρετό του πολιτικού επιτελείου, το οποίο χαράσσει τη στρατηγική του ενόψει της συνόδου. Το παρασκήνιο, οι συμμαχίες, οι σχέσεις με τον Τύπο, τα συμφέροντα, η επικοινωνιακή ζυγαριά· όλα παρουσιάζονται ολοζώντανα και με αρκετά σχόλια που παραπέμπουν σε αληθινές καταστάσεις, τόσο στη Λατινική Αμερική όσο και σε πιο… οικείες σε εμάς εμπειρίες. Ο δε Ρικάρντο Νταρίν παραδίδει μια εξαιρετική, χαμηλότονη ερμηνεία, προσωποποιώντας το ειδικό βάρος του προέδρου μιας μεγάλης χώρας. Η αλήθεια είναι πως στο δεύτερο κομμάτι της ταινίας, οπότε και εισάγεται το ψυχολογικό-μεταφυσικό στοιχείο, ο ρυθμός και η ένταση της αρχής υποχωρούν αρκετά, ωστόσο το απροσδόκητο φινάλε μάς αφήνει με αρκετούς γόνιμους προβληματισμούς.