Στον όμορφο Μόλυβο της Λέσβου η ζωή έχει πολλές εκδοχές. Πέρα από την ειδυλλιακή εικόνα του οικισμού, με τα αρχοντικά σπίτια του να κατρακυλάνε από το Κάστρο ώς τη θάλασσα, ο κόσμος του Μολύβου εργάζεται, αγωνιά, σχεδιάζει.
Σε μία αναπάντεχη αλληλογραφία, διά της παλαιάς μεθόδου με χαρτί και γραμματόσημο, έλαβα τις πληροφορίες για τον ναΐφ ζωγράφο του Μολύβου, τον καθόλα εξαίρετο αυτοδίδακτο δημιουργό Στέλιο Κουνιάρη.
«Στον Μόλυβο ζει ο Στέλιος Κουνιάρης, αδελφικός φίλος πια, που ήταν φύλακας στο Κάστρο μέχρι που πήρε σύνταξη λίγα χρόνια πριν», μου γράφει η Βάσω Καζλάρη, ένας από τους πιο χρηστούς πολίτες του τόπου, με ενδιαφέροντα για την τέχνη, με δραστηριότητα στον τουρισμό του οικισμού και με ανοικτό βλέμμα στους αληθινούς ανθρώπους, όπως είναι ο Στέλιος Κουνιάρης.
Βλέπω τις καρτ ποστάλ που έχουν τυπωθεί με τα έργα του. «Σας στέλνω και κάποιες κάρτες που τυπώνουμε από τις ζωγραφικές του», μου γράφει η κ. Καζλάρη.
«Ο Στέλιος με το ζόρι έβγαλε το Δημοτικό, και είναι ένα “παλιό” είδος αγνού ανθρώπου. Εμείς θεωρούμε πως είναι από τους καλύτερους ναΐφ ζωγράφους στην Ελλάδα, μόνο που είμαστε πολύ μακριά για να τον θαυμάσει ο κόσμος».
Η περίπτωση του Στέλιου Κουνιάρη μας υπενθυμίζει τους μεμονωμένους αυθεντικούς και πηγαίους δημιουργούς που ζουν χωρίς αναγνώριση, ίσως, με μόνο κίνητρο την αγάπη για όσα κάνουν. Πληροφορούμαι πως «ο Στέλιος ζωγραφίζει την πέτρα σαν να τη χτίζει, και τα ζώα, όπως κανένας άλλος. Λατρεύει τον Μόλυβο και δεν φεύγει ούτε μέρα από εδώ, και επειδή έχει μεγαλώσει ανάμεσα στα ζώα, με πατέρα κτηνοτρόφο, τα αγαπάει και τα υμνεί».
Η ίδια η ναΐφ ζωγραφική που έχει κερδίσει τα τελευταία χρόνια αναγνώριση μέσα από φορείς (όπως το Ιδρυμα Παναγιώτη και Εφης Μιχελή), συλλογές (όπως του Χρήστου και της Πόλλυς Κολλιαλή), εκδόσεις και εκθέσεις (η ιστορικός τέχνης και επιμελήτρια εκθέσεων Ιρις Κρητικού έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως) είναι ένας μεγάλος και γοητευτικός κόσμος με πυρήνα την αγάπη του δημιουργού για τον τόπο του.
«Ο Στέλιος Κουνιάρης θεωρεί τους πίνακές του παιδιά του, όπως λέει, και τους έχει παντού στο σπίτι του, σε όλους τους τοίχους, εκτός από το ταβάνι!».