Μέσα στα χρόνια της προεδρίας του Ντόναλντ Τραμπ αλλά ακόμα και τώρα που ο Τζο Μπάιντεν έχει αναλάβει τα ηνία της ισχυρότερης χώρας του κόσμου –αντιμετωπίζοντας πρόσφατα και την πρώτη μεγάλη κρίση της προεδρίας του με το φιάσκο του Αφγανιστάν– δεν ήταν λίγοι εκείνοι που αναπολούσαν τον Μπαράκ Ομπάμα. Ο Αμερικανός πολιτικός, που πέρασε δύο θητείες στον Λευκό Οίκο, είχε φυσικά κι εκείνος τους επικριτές του, δικαιολογημένα σε πολλές περιπτώσεις, ωστόσο ήταν αναμφισβήτητα ο τελευταίος που κατάφερε να ενώσει μια ευρεία πλειοψηφία του λαού των ΗΠΑ –και όχι μόνον– πίσω από ένα κοινό όραμα.
Η «αναζήτηση μιας τελειότερης Ενωσης», όπως είναι ο υπότιτλος του ντοκιμαντέρ τριών επεισοδίων του HBO (στην Ελλάδα το βλέπουμε από τη Vodafone TV) με θέμα τον Μπαράκ Ομπάμα, συνοψίζει αυτή την ιδέα, την οποία εκείνος προσπάθησε να εκφράσει και να υποστηρίξει τόσο πριν όσο και μετά την εκλογή του στο ανώτατο αξίωμα. Το συνολικής διάρκειας περίπου πέντε ωρών ντοκιμαντέρ χωρίζει την αφήγησή του σε τρία μέρη, καθένα αφιερωμένο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής και της πολιτικής καριέρας του πρώην προέδρου.
Αρχικά έχουμε τη γνωριμία με τις καταβολές, την οικογένεια, την ανατροφή και τα νεανικά χρόνια του Ομπάμα, μια ιστορία από μόνη της σχεδόν μοναδική. Γόνος ενός μαύρου άνδρα με καταγωγή από την Κένυα και μιας λευκής Αμερικανίδας, ο μικρός «Μπάρι» πέρασε τρία χρόνια στην Ινδονησία πριν επιστρέψει και μεγαλώσει πια στη Χαβάη. Αυτή η ασυνήθιστη οικογενειακή ιστορία θα αποδειχθεί αργότερα θεμέλιο της ρητορικής του πολιτικού υποψηφίου, αλλά και σημείο τριβής με τους αντιπάλους του.
Γενικότερα, στο πρώτο επεισόδιο έχουμε την ευκαιρία να εξοικειωθούμε πολύ περισσότερο με τον άνθρωπο Μπαράκ Ομπάμα: τις επιλογές που έκανε στις σπουδές του, την πρώτη του επαγγελματική εμπειρία, τη γνωριμία με τη σύζυγό του, Μισέλ και τους λόγους που τον ώθησαν από μικρό να ασχοληθεί με τα κοινά. Επιπλέον, εδώ εισάγεται ένα βασικό θέμα που διαπερνά ολόκληρη τη σειρά και της δίνει ακόμα πιο επίκαιρο χαρακτήρα: το φυλετικό.
Αμφιλεγόμενη φιγούρα
Ως γνωστόν, ο Μπαράκ Ομπάμα έχει αποτελέσει αμφιλεγόμενη φιγούρα για πολλούς. Κάποιοι από αυτούς τον κατηγόρησαν πως εξυπηρετεί τη «μαύρη» ή ακόμα και τη μουσουλμανική ατζέντα, ενώ άλλοι δεν τον θεώρησαν αρκετά «μαύρο» –με την πολιτισμική έννοια του όρου– ώστε να τον δεχθούν ως έναν από αυτούς. Ολα τα παραπάνω γίνονται ακόμα πιο αισθητά στο δεύτερο επεισόδιο, εκεί όπου ο γερουσιαστής πια Ομπάμα αποφασίζει να θέσει υποψηφιότητα για τις προεδρικές εκλογές του 2008. Η κόντρα του αρχικά με τη Χίλαρι Κλίντον για το χρίσμα των Δημοκρατικών και αργότερα με τον Τζον Μακέιν υπήρξε μια διαδικασία γεμάτη σκαμπανεβάσματα, συγκινήσεις αλλά και μερικές εμπνευσμένες ομιλίες, όπως αυτή περί φυλής, που αναδεικνύουν επίσης τη διπλωματική κουλτούρα συμπερίληψης που χαρακτηρίζει τον Ομπάμα.
Οσο για το τρίτο και εκτενέστερο μέρος του ντοκιμαντέρ, αυτό φυσικά αφορά τις δύο θητείες του στο Οβάλ Γραφείο, εκεί όπου οι ιδέες και οι αγαθές προθέσεις έρχονται αντιμέτωπες με την αμείλικτη πραγματικότητα και τις δυσκολίες της καθημερινής άσκησης της πολιτικής επί του πρακτέου. Μεγάλα ζητήματα, πολιτικά και προσωπικά, εξετάζονται αναλυτικά, με ματιά αρκετά «δημοσιογραφική», η οποία κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή μέχρι το φινάλε.