Προβάλλεται από τη Δευτέρα, στο βρετανικό κανάλι Sky Documentaries, το ντοκιμαντέρ «Look Away» της Σόφι Κάνινγκχαμ, με θέμα τις κακοποιητικές συμπεριφορές πασίγνωστων ονομάτων του ροκ προς νεαρά κορίτσια, στις δεκαετίες του ’70 και του ’80. Το ντοκιμαντέρ συζητιέται πριν από την πρεμιέρα του, μεταξύ άλλων γιατί πυροδοτεί ένα ερώτημα μάλλον αναπόφευκτο: παράξενο δεν είναι που εν μέσω #MeToo έχουν ακουστεί μόνο λίγα περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης από τον χώρο της μουσικής βιομηχανίας και της παλιάς φρουράς της;
Οχι ότι στην επικράτεια του ανδροπρεπούς ροκ καταργείται το τεκμήριο της αθωότητας. Ισως όμως μοιάζει σαν πικρή επιβεβαίωση των στατιστικών της πατριαρχίας το γεγονός ότι το «Look Away» περιλαμβάνει μαρτυρίες γυναικών που σε νεαρή ηλικία έγιναν αντικείμενο κακομεταχείρισης ή και κακοποιήθηκαν από τον Στίβεν Τάιλερ των Aerosmith, τον Αξλ Ρόουζ των Guns N’ Roses και τον μάνατζερ Κιμ Φόουλεϊ. Οπως εξηγούσε η Σόφι Κάνινγκχαμ στο Sky News, «οι μουσικοί ήταν σαν θεϊκά πλάσματα, ειδικά τότε. Υπήρχαν δομές εξουσίας που τους διευκόλυναν. Οσο πουλούσαν δίσκους και έφερναν χρήματα στις μεγάλες δισκογραφικές, υπήρχε, νομίζω, μια γενικότερη αντίληψη ότι μπορούσαν λίγο πολύ να γλιτώσουν από οτιδήποτε και τα πάντα να καταγραφούν σαν μια υπερβολή της εποχής».
Το «Look Away» πάντως, κατά δήλωση της Κάνινγκχαμ, δεν σκοπεύει να οδηγήσει κάποιον στη Δικαιοσύνη. Οι γυναίκες που εμφανίζονται –ανάμεσά τους η Τζάκι Φουξ των Runaways και οι «ανώνυμες» Τζούλια Χόλκομπ και Σίλα Κένεντι– θέλουν να ακουστεί η φωνή τους, να συμβάλουν στην αλλαγή. «Αν και επικεντρωνόμαστε στη συγκεκριμένη περίοδο, η μουσική βιομηχανία λειτουργεί ακόμα πολύ παρόμοια», έλεγε η Κάνινγκχαμ. «Μίλησα με πολλούς ανθρώπους που μου ξεκαθάριζαν ότι τίποτα δεν έχει αλλάξει».