Cobra Kai
ΚΟΜΕΝΤΙ (2018)
Δημιουργός: Τζον Χέρβιτς, Τζος Χιλντ
Ερμηνείες: Ουίλιαμ Ζάμπκα,Ραλφ Μάτσιο, Τσόλο Μαριντουένα
Αυτό που ξεκίνησε ως διστακτική αναβίωση του καλτ μύθου του «Karate kid» έχει πλέον εξελιχθεί σε μία από τις πιο διασκεδαστικές σειρές του Netflix, η οποία επέστρεψε μόλις με τον τέταρτο κύκλο της. Οπως συνέβη και με τους προηγούμενους, έτσι και τώρα, οι δημιουργοί συνεχίζουν να ανακαλούν το παρελθόν, ανασύροντας αυτή τη φορά στην επιφάνεια έναν «κακό»: τον Τέρι Σίλβερ (και την κοτσίδα του) από το «Karate kid III». Ενώνοντας δυνάμεις ξανά με τον Τζον Κριζ, οι δυο τους θα τεθούν αντιμέτωποι με τον Ντάνιελ Λαρούσο και τον Τζόνι Λόρενς, καθώς το σπουδαίο τουρνουά All Valley πλησιάζει και οι έφηβοι μαθητές τους δεν κρατιούνται να μπουν στο τατάμι.
Συνεχίζοντας στους ρυθμούς που το έχουμε συνηθίσει, το «Cobra Kai» εισάγει μερικούς νέους ήρωες –και αντιήρωες–, διαθέτει αρκετές απολαυστικές στιγμές και άλλες που η γραφικότητα χτυπάει κόκκινο· όπως δηλαδή πρέπει να είναι μια εφηβική κομεντί που σέβεται τον εαυτό της. Πέρα πάντως από την ’80s νοσταλγία και τις κλωτσοπατινάδες, η σειρά καταφέρνει και πάλι να δείξει καθαρά σύγχρονο πρόσωπο, μιλώντας (έστω και επιφανειακά) για τις δυσκολίες της ενηλικίωσης και τα άγχη των γονιών, ενώ διαχειρίζεται σοβαρά κοινωνικά ζητήματα της εποχής με ευπρόσδεκτο χιούμορ και ευστοχία.
Οι άθλιοι ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2019)
Σκηνοθεσία: Λατζ Λι
Ερμηνείες: Νταμιέν Μπονάρ,Αλεξίς Μανεντί, Τζιμπρίλ Ζονγκά
Από την πλατφόρμα του Cinobo επιλέγουμε μια σύγχρονη αναβίωση του κλασικού «Μίσους» του Ματιέ Κασοβίτς, διά χειρός Λατζ Λι. Γέννημα-θρέμμα των παρισινών προαστίων, ο σκηνοθέτης της νέας γαλλικής γενιάς έχει για βασικούς πρωταγωνιστές του τρεις αστυνομικούς –έναν καινούργιο και δύο παλιούς της περιοχής– οι οποίοι ξεκινούν να κάνουν τη βάρδιά τους στη «σκληρή» γειτονιά του Μονφερμέιγ. Στην πορεία θα έρθουν αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις και ανθρώπους, ώσπου μια φαινομενικά ασήμαντη υπόθεση ξεκινά μια αλυσίδα εξελίξεων, που θα λάβουν εκρηκτικές διαστάσεις.
Στήνοντας την ιστορία του στην ίδια περιοχή όπου ο Βίκτωρ Ουγκώ τοποθέτησε τους δικούς του «Αθλίους», ο Γάλλος κινηματογραφιστής δημιουργεί μια γέφυρα στον χρόνο, προκειμένου να μιλήσει για τη σύγχρονη πραγματικότητα, η οποία ελάχιστη σχέση έχει με τη λαμπερή εικόνα του τουριστικού Παρισιού. Εκεί, μέσα σε πελώρια συγκροτήματα εργατικών κατοικιών, εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, κυρίως αφρικανικής καταγωγής, μεγαλώνουν, ονειρεύονται, αγωνίζονται, παραιτούνται, ζουν και πεθαίνουν ως «περίπου» Γάλλοι, περίπου αποδεκτοί. Ενας νεαρός τα παρακολουθεί όλα αυτά με το drone του από ψηλά, μέχρι που θα δει κάτι που δεν πρέπει και αυτομάτως θα γίνει στόχος των αστυνομικών.
