06.20
Το ξυπνητήρι χτυπά χαρούμενα και με στέλνει στην κουζίνα για να φτιάξω καφέ. Σε λίγο θα ξυπνήσω τα δυο μικρότερα παιδιά μου για να τα πάω στο σχολικό.
07.30
Είμαι πίσω στο σπίτι και ανοίγω τον υπολογιστή προσπαθώντας να αντιμετωπίσω τις εκκρεμότητες και τα επείγοντα. Να παραδώσω ένα άρθρο, να δουλέψω μια συνέντευξη, να γράψω ένα δελτίο Τύπου.
08.30
Αν έχω περίπατο με σχολείο –καθώς συνεργάζομαι με το Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης– είμαι ήδη στον δρόμο για το μετρό. Με ένα βιβλίο στην τσάντα για συντροφιά θα κατέβω στο Σύνταγμα κι από εκεί θα βρεθώ στο κτίριο της οδού Φιλοθέης 17 που στεγάζει το Μουσείο. Ακολουθεί ιστορικός περίπατος στην Πλάκα. Η πιο συνηθισμένη διαδρομή, αν και συχνά αλλάζει, είναι οδός Τριπόδων, σπίτι «Αντωνάκη – Ελενίτσας» («Η δε γυνή να φοβήται τον άνδρα»), Μνημείο Λυσικράτους, Αναφιώτικα, Μετόχι Παναγίου Τάφου, Αγιος Νικόλαος Ραγκαβάς. Μετά τον περίπατο, στην παλιά σχολική τάξη αναβιώνουμε το σχολείο της δεκαετίας του ’50.
12.00
Παίρνω τον δρόμο της επιστροφής, που με οδηγεί στο σπίτι μέσω… σούπερ μάρκετ, όπου φτάνω γύρω στη 13.30 και μαγειρεύω.
14.00
«Οι πρωινές ώρες είναι αυτές όπου λειτουργώ καλύτερα. Νομίζω το 80% των σελίδων των βιβλίων μου έχουν γραφτεί πρωί…».
Καθώς γίνεται το φαγητό συνεχίζω με τα κείμενα που πρέπει να παραδώσω ή με τηλεφωνήματα για τη δουλειά. Ολα αυτά μέχρι τις 14.45 που παίρνω το αυτοκίνητο για να πάω να πάρω τα παιδιά από το σχολείο.
16.00
Εχουμε γυρίσει, φάγαμε και ήρθε η ώρα να χαλαρώσω για καμιά ώρα παρέα με έναν καφέ κι ένα βιβλίο το οποίο συχνά αφορά κάποια ιστορικά θέματα και μπορεί να σχετίζεται με νέους περιπάτους που ετοιμάζω ή με την έρευνα για κάποιο καινούργιο, δικό μου βιβλίο. Τα μυθιστορήματα τα αφήνω συνήθως για το βράδυ ή για τις διαδρομές του μετρό. Να πω την αλήθεια όμως αν έχω πέσει σε κάτι συναρπαστικό, τα αφήνω όλα και μπορεί το διάλειμμά μου να κρατήσει κανένα δίωρο.
17.00
Αφοσιώνομαι στο γράψιμο. Αν είναι εποχή που δουλεύω κάποιο βιβλίο γράφω με μανία μέχρι το βράδυ. Συχνά χάνονται όλα γύρω μου κι έχω βρεθεί να ζω τις περιπέτειες μαζί με τους ήρωές μου και προσπαθώ να βρω λύσεις στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η πλοκή. Μερικές φορές όταν τελειώνω, γύρω στις 8 το βράδυ, είναι λες κι επιστρέφω από κάποιον άλλο κόσμο όπου είχα βρεθεί για ένα τρίωρο. Είναι όπως βγαίνεις ύστερα από ένα μεγάλο μακροβούτι από τη θάλασσα κι όλα γύρω σου μοιάζουν παράξενα. Ο ήλιος, οι φωνές των παιδιών από την παραλία, το τραγούδι των τζιτζικιών, το φλοίσβισμα των κυμάτων…
20.00
Επειτα από όλα αυτά ο ασφαλής τρόπος για να επανέλθω στην πραγματικότητα είναι η μαγειρική. Μπαίνω στην κουζίνα, ψάχνω στα ντουλάπια και στο ψυγείο και επινοώ φαγητά με ό,τι βρίσκεται. Παράλληλα, αν μου κάνει την… τιμή κάποιο από τα παιδιά μου μπορεί να περάσουμε λίγη ώρα συζητώντας, ειδικά με τον μεγάλο που είναι φοιτητής κι είναι από τις λίγες περιπτώσεις στη διάρκεια της ημέρας όπου συμπίπτουν τα ωράριά μας…
21.30
Ωρα για κινηματογράφο! Δεν έχω τηλεόραση στο σπίτι, όμως με το λάπτοπ στο χέρι βλέπω κάποια κινηματογραφική ταινία (σπανίως σειρές) πίνοντας το κρασί μου και δοκιμάζοντας τον μεζέ που έχω φτιάξει. Τις καθημερινές είναι δύσκολο να βγω για βράδυ καθώς όποτε το τολμώ, η άλλη μέρα είναι πολύ δύσκολη. Πάντως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις. Περίπου δύο Τρίτες τον μήνα, οργανώνω διάφορες εκδηλώσεις σε ένα ουζερί της γειτονιάς που λέγεται Πόρτο Κάγιο: Συζητήσεις για επίκαιρα θέματα, παρουσιάσεις βιβλίων, βραδιές αφήγησης παραμυθιών κ.ά. Εκεί, με κρασί, τσίπουρο και μεζέ περνάνε οι ώρες με πολύ δημιουργικό τρόπο. Επίσης τα πρωινά που δεν έχω περίπατο στο Μουσείο, από την ώρα που επιστρέφω στο σπίτι μπορεί να αφοσιωθώ κατευθείαν στο γράψιμο. Οι πρωινές ώρες είναι αυτές όπου λειτουργώ καλύτερα. Είτε κάποιο άρθρο είτε βιβλίο γράφονται πάντοτε πιο εύκολα το πρωί. Τα καλοκαίρια ξυπνάω νωρίς και γράφω μέχρι την ώρα που θα πάω για μπάνιο. Νομίζω το 80% των σελίδων των βιβλίων μου έχουν γραφτεί πρωί… Κάπως έτσι γράφτηκε και το βιβλίο μου «Η Πηνελόπη στη Χίο» που με έκανε να ξαναγίνω κι εγώ παιδί, σε έναν διάλογο με τον «Τρελαντώνη» και τις «Αναμνήσεις» της Πηνελόπης Δέλτα. Με ηλιόλουστα καλοκαίρια που τα ζεις γράφοντας, η μέρα γίνεται κι αυτή πιο φωτεινή!
«Η Πηνελόπη στη Χίο» μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος.