Η σκηνή της Επιδαύρου άδεια, μόνο ένα εκκλησιαστικό όργανο δεσπόζει στα δεξιά της. Το σκηνικό είχε στηθεί έξω από την ορχήστρα. Ενα τροχόσπιτο, μία πλαστική πισίνα, ένα αντίσκηνο, λεκάνες για μπουγάδα, μία απλώστρα, μία νεκροφόρα τραβούν την προσοχή των θεατών. Μια γυναίκα διαβάζει εφημερίδα δίπλα σε έναν ανεμιστήρα, ένας άλλος ηθοποιός τσιμπολογάει, κάποιος κάνει ηλιοθεραπεία, παραπέμποντας στη νομαδική, περιπλανώμενη ζωή αλλά και στον διαδεδομένο τρόπο διακοπών στην κεντρική και βόρεια Ευρώπη: το παλάτι του βασιλιά Αδμητου, που έχει δεχθεί να θυσιαστεί η γυναίκα του Αλκηστη αντί για αυτόν, στην παράσταση είναι ένα τροχόσπιτο.
Το Φεστιβάλ Επιδαύρου έκανε πρεμιέρα την περασμένη Παρασκευή με την «Αλκηστη» του Ευριπίδη –ένα από τα αγαπημένα έργα της καλλιτεχνικής διευθύντριάς του Κατερίνας Ευαγγελάτου– σε σκηνοθεσία του Ολλανδού Γιόχαν Σίμονς, ιδρυτή του διάσημου Theater Hollandia και από τους πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής θεατρικής πρωτοπορίας. Ο Σίμονς καθώς χαρακτηρίζει το έργο ειρωνικό δράμα, επέλεξε να το φωτίσει σχολιάζοντας καυστικά τη μειονεκτική θέση που συνεχίζουν να δίνουν οι σύγχρονες κοινωνίες στη γυναίκα, στην πατριαρχία αλλά και στην υποκρισία που υποβόσκει στις ανθρώπινες σχέσεις και δη στις οικογενειακές.
Ο Γιόχαν Σίμονς σχολιάζει καυστικά τη μειονεκτική θέση που δίνουν οι σύγχρονες κοινωνίες στη γυναίκα.
Ενα γοητευτικό κιτς επικρατεί παντού. Ο Αδμητος εμφανίζεται με μπόξερ, φανελάκι και μοκασίνια πριν φορέσει τα κιτς πολύχρωμα ρούχα του, δεν διστάζει να δεχθεί τη θυσία της γυναίκας του και υποκριτικά θρηνεί για τον χαμό της, ενώ κατηγορεί και τους γονείς του ότι αρνήθηκαν να αυτοθυσιαστούν, επειδή ξέχασε να θυσιάσει την ημέρα του γάμου του στην Αρτεμη. Ο Χορός, αντί για γέροντες, στην εκδοχή του Σίμονς είναι μία τετράδα οπερατικών τραγουδιστριών που δεν συμπάσχουν με τους ήρωες αλλά μοιάζει να σχολιάζουν, υπό το πρίσμα μιας προτεσταντική ηθικής, τα τεκταινόμενα. Η Αλκηστη κατεβαίνει στον Αδη χορεύοντας υπό τον ρυθμό του «Ich liebe das Leben» της Βίκυ Λέανδρος.
Η Ευαγγελάτου επιλέγοντας την «Αλκηστη» του Σίμονς προσέφερε στο ελληνικό κοινό την οπτική πάνω στην αρχαία ελληνική δραματουργία ενός από τους πρωτεργάτες της ευρωπαϊκής θεατρικής πρωτοπορίας. Οι δύο ημέρες των παραστάσεων συγκέντρωσαν περίπου 4.500 θεατές, με το στοίχημα των οργανωτών του Φεστιβάλ Επιδαύρου να κερδίσουν το ενδιαφέρον του κοινού αλλά και το… υψηλό κόστος βενζίνης να κρίνεται στις επόμενες, ελληνικές, παραγωγές.