Aftersun ★★★½
ΔΡΑΜΑ (2022)
Σκηνοθεσία: Σάρλοτ Γουέλς
Ερμηνείες: Πολ Μεσκάλ, Φράνκι Κόριο
«Στα τουρκικά “hasret” σημαίνει: συνδυασμός νοσταλγίας, αγάπης και απώλειας. Η λέξη αυτή μοιάζει απολύτως ταιριαστή με το πνεύμα της ταινίας».
Μία από τις πιο ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς, από αυτές που σταθερά επιφυλάσσει το ανεξάρτητο βρετανικό σινεμά, το κινηματογραφικό ντεμπούτο της Σάρλοτ Γουέλς βραβεύτηκε στις Κάννες και σάρωσε στην πρόσφατη τελετή απονομής των BIFA Awards. Πρωταγωνιστές εδώ είναι o Κάλουμ και η Σόφι, ένας νεαρός χωρισμένος πατέρας με την 11χρονη κόρη του, οι οποίοι περνούν μερικές ξέγνοιαστες ημέρες διακοπών σε κάποιο θέρετρο της Τουρκίας. Χρόνια αργότερα, η ενήλικη πια Σόφι αφήνεται στις αναμνήσεις αυτού του σημαδιακού ταξιδιού, προσπαθώντας να καταλάβει(;) περισσότερα σε σχέση με τον αινιγματικό πατέρα της.
Η Γουέλς προτιμά την ελλειπτικότητα από το έτοιμο (κινηματογραφικό) φαγητό και δικαιώνεται με ένα φιλμ, όπου κάποιες από τις αρχικές υποψίες του θεατή επιβεβαιώνονται, άλλες διαψεύδονται και μερικές μένουν απλώς να αιωρούνται, σε μια ούτως ή άλλως θολή ατμόσφαιρα που ταιριάζει γάντι με τις στρογγυλεμένες από τον χρόνο αναμνήσεις. Αυτό που παρακολουθούμε βασικά εδώ είναι η γλυκιά σχέση αγάπης πατέρα και κόρης, όπως τη βλέπουμε να ξεδιπλώνεται μέσα στο ηλιόλουστο τοπίο της Μεσογείου· η κοπελίτσα, έτοιμη να περάσει στο γεμάτο προκλήσεις στάδιο της εφηβείας, και ο στοργικός πατέρας, τον οποίο αρκετοί μπερδεύουν για αδελφό της.
Σύντομα, ωστόσο, καταλαβαίνουμε πως υπάρχουν και σύννεφα. Παρά την πρόσχαρη συμπεριφορά του απέναντι στη μικρή, ο Κάλουμ έχει τους δικούς του δαίμονες να τον στοιχειώνουν, κάτι το οποίο φαίνεται να γνωρίζει και η κόρη του. Οσα εκείνη θυμάται όμως μοιάζουν με θραύσματα, σαν τις διακεκομμένες εικόνες ενός τρελού χορού που παρεμβάλλεται ξανά και ξανά στην αφήγηση.
«Η μνήμη είναι ένα ολισθηρό έδαφος. Το να ανακαλείς μια συγκεκριμένη στιγμή στον χρόνο και το πώς αυτή η δεδομένη στιγμή σε έκανε να νιώθεις τότε, ορίζεται από ένα νέο συναίσθημα: το συναίσθημα του πώς αυτή η στιγμή σε κάνει να νιώθεις τώρα. Στα τουρκικά “hasret” σημαίνει ένα συνδυασμό νοσταλγίας, αγάπης και απώλειας. Η λέξη αυτή μοιάζει απολύτως ταιριαστή με το πνεύμα αυτής της ταινίας», σημειώνει σχετικά η σκηνοθέτις.
Γενικώς εδώ αυτή η ιμπρεσιονιστική ματιά κυριαρχεί, σε ένα συνολικά γλυκόπικρο φιλμ που προκαλεί τη συγκίνηση πηγαία και δίχως να την εκβιάζει με την εξέλιξή του. Σε αυτό πολύ σημαντικό ρόλο, φυσικά, διαδραματίζουν και οι δύο πρωταγωνιστές: τόσο η απίθανη πιτσιρίκα, Φράνκι Κόριο, και ακόμη περισσότερο ο γνωστός μας από το τηλεοπτικό «Normal People», Πολ Μεσκάλ, ο οποίος ερμηνεύει με εκφραστική λιτότητα τον Κάλουμ.