Κάπως χάλια

Προτού ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής χάσει τα πάντα, περνούσε μια χαρά. Η μόνη του δυστυχία ήταν πως ζούσε στην Κομοτηνή. Κατά τα άλλα είχε δύο λίγο – πολύ κανονικούς γονείς, που μεριμνούσαν για την αμεριμνησία της ανηλικότητάς του

2' 43" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

ΑΡΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΗΣ
Πώς ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής έχασε τα πάντα
εκδ. Μεταίχμιο, σελ. 272

Προτού ο Ιγνάτιος Καραθοδωρής χάσει τα πάντα, περνούσε μια χαρά. Η μόνη του δυστυχία ήταν πως ζούσε στην Κομοτηνή. Κατά τα άλλα είχε δύο λίγο – πολύ κανονικούς γονείς, που μεριμνούσαν για την αμεριμνησία της ανηλικότητάς του. Το δράμα, ως γνωστόν, αρχίζει με την ενηλικίωση. Ο Ιγνάτιος, αδημονώντας για μια ζωή τρανή και συναρπαστική, μετακομίζει στην Αθήνα, η οποία φαντάζει στα μάτια του σαν εκκολαπτήριο θαυμάτων. Η φοίτησή του στο τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ τον υποχρέωσε να αντιληφθεί πως «δεν είναι ακριβώς σπουδές με την επιστημονική έννοια του όρου». Ηταν μια μάλλον γελοία σχολή. Αλλά γενικώς τίποτα δεν φαινόταν στον Ιγνάτιο αρκετά σοβαρό για να τον στενοχωρεί, πέρα από τη Βιργινία, που την έπαιρνε πολύ στα σοβαρά. Ο δικός του δρόμος της απώλειας περνούσε μέσα από τη δημοσιογραφία. Σε έντυπα και σάιτ καρπώθηκε το μερίδιό του στο κακό.

«Δεν είναι όλα αστεία. Δεν μπορεί όλα να γίνονται για πλάκα». Και όμως, στο μυθιστόρημα του Αρη Αλεξανδρή (Αθήνα, 1991) σχεδόν τα πάντα έχουν πλάκα. Ο λόγος του αφηγητή κινείται μεταξύ ειρωνείας και αυτοσαρκασμού, οι τόνοι των οποίων συχνά φτάνουν στον απροκάλυπτο χλευασμό. Η αφήγησή του, ρυθμική, περιγελαστική, εύθυμα επιθετική, μοιάζει με stand-up comedy. Είναι προφανές ότι ο πρωτοεμφανιζόμενος Αλεξανδρής έχει δουλέψει προσεκτικά τη γλώσσα, την οποία χειρίζεται εξαιρετικά. Φαινομενικά απλή, προφορική και ιλαρή, έχει μελετηθεί στη λεπτομέρειά της, κάτι που μαρτυρούν τα σημεία αυτοαναφορικότητας, όταν η ίδια η γραφή γελάει με τις λεκτικές επιλογές της.

Στην Αθήνα ο Ιγνάτιος ανακαλύπτει ανύποπτες μορφές φαιδρότητας, σε πρόσωπα, ήθη και συμπεριφορές. «Τι ηλίθιοι. Τι ανελέητα ηλίθιοι άνθρωποι». Τα πάντα του φαίνονται αστεία, γιατί μέχρι τα 21 του μπορούσε να παραμερίζει άνετα προβληματισμούς περί ηθικής και ορίων. Εκείνος ήθελε απλώς να περνάει καλά, καταβάλλοντας τον μικρότερο δυνατό κόπο. «Με λίγα λόγια, δεν είχα διάθεση να κουραστώ». Μετά από μια σύντομη θητεία σε ένα κουλτουριάρικο έντυπο, έπιασε δουλειά στην εφημερίδα «Κουμάντο». Από την προηγούμενη συνεργασία είχε κρατήσει το μείζον δίδαγμα: «Κάνε τις λέξεις να μετράνε». Στο «Κουμάντο» έμαθε ότι του επιτρεπόταν να κάνει τις λέξεις ό,τι θέλει, αρκεί να μην τον απασχολούν ιδιαίτερα οι οικονομικές απολαβές. Ο Ιγνάτιος κατάλαβε αμέσως κάτι σημαντικό για τη δουλειά της δημοσιογραφίας, ότι δηλαδή δεν ήταν τόσο δουλειά, αλλά χάρη. Και σιχτίρισε ακόμη μία φορά τις σπουδές στα ΜΜΕ. «Κανείς δεν θέλει να του κάνουν χάρες συνέχεια – κάποια στιγμή αρχίζει να νιώθει ηλίθιος».

Εκείνο που πρωτίστως έχασε ο Ιγνάτιος ήταν η ιδέα του για τον εαυτό του, η αυταπάτη πως θα κατάφερνε πάντοτε να βγαίνει αλώβητος, ακόμη και από εκεί όπου η αχρειότητα βυσσοδομούσε. Στη φυλλάδα που έγραφε, ασκούνταν ξέγνοιαστος στη δημοσιογραφία του αίματος, σε κάθε λογής σφάξιμο. Στις σελίδες του «Κουμάντου» η δεοντολογία γινόταν αφηρημένη έννοια. Ο Ιγνάτιος ενδίδει δίχως σκέψη στη χυδαιότητα, συμμετέχοντας εθελούσια στη φαυλότητα, στο «μακάβριο πάρτι», με το οποίο ξεκαρδιζόταν. Η ενηλικίωσή του ήταν η αρχή της παρακμής του. Από την ηθική δεν γνώρισε παρά την ντροπή.

Το μυθιστόρημα του Αλεξανδρή είναι πραγματικά απολαυστικό, απίστευτα διασκεδαστικό. Μολονότι η έγνοια της ηθικότητας υποφώσκει στην αφήγηση, ο συγγραφέας δεν παρασύρει τον ήρωα σε κάποια μεταρσιωτική μεταστροφή, σε μια ηθική ανάνηψη. Ο Ιγνάτιος δεν συντρίβεται από ταπείνωση, ούτε μετανοεί. Αρνείται να σοβαρευτεί. Ακόμα και όταν πιάνει πάτο, αισθάνεται μόνο «κάπως χάλια». Ο Ιγνάτιος παραμένει μέχρι τέλους μια φάρσα εναντίον του εαυτού του.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή