Η Χρύσα Χρονοπούλου είναι δρ Φιλοσοφίας και συγγραφέας. Ως καθηγήτρια φιλόλογος υπηρέτησε σε γυμνάσια και λύκεια. Ως επιστημονική συνεργάτις δίδαξε στο ΕΚΠΑ γενική και ειδική διδακτική των φιλολογικών μαθημάτων. Εχει εκδώσει πολλά βιβλία, με τελευταίο το «Καλό δρόμο, Αρετή» (Αρμός). Η Αρετή, μια νεαρή από τα χωριά της Αρτας, οδηγείται σε κακοποιητικό γάμο από τα αδέλφια της μετά τον θάνατο των γονιών της. Η μόνη ελπίδα της να ζήσει και να ξανακερδίσει τη χαμένη της αξιοπρέπεια είναι να φύγει χωρίς να ξέρει πού θα τη βγάλει η φυγή της.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Την «Ασπίδα του Αχιλλέα» του Γκλυν Αϊλιφ και το «Στοίχημα της Αναγέννησης» του Ιωάννη Μήτσιου.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στην Ελλάδα, όπως και αλλού, ένας παλιός κόσμος πεθαίνει και κυοφορείται ένας καινούργιος. Αλλά για να επιβιώσει ο καινούργιος κόσμος και να καταξιωθεί ιστορικά απαιτείται ομόνοια, συνεργασία, σύμπνοια προκειμένου να δικαιωθεί η ρήση: Η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
«Ηροδότου Ιστορίαι».
Περιγράψτε την ιδανική αναγνωστική συνθήκη.
Χρειάζεται ψυχική και πνευματική ηρεμία για την καλύτερη προσέγγιση ενός βιβλίου.
Υπάρχουν βιβλία για τα οποία να νιώθετε ενοχές που σας άρεσαν;
Οχι, αντίθετα πήρα τόση ικανοποίηση από την ανάγνωσή τους, διδάχτηκα τόσο πολλά, που ένιωσα πως άνοιξαν και οι δικοί μου ορίζοντες για συγγραφή.
Τι είναι αυτό που σας συγκινεί περισσότερο σε ένα βιβλίο;
Η πρωτοτυπία του θέματος και η αμεσότητα της απόδοσής του. Αλλά και το θέμα να μην είναι πρωτότυπο, ο τρόπος γραφής, οι περιγραφές, οι εικόνες που δημιουργούνται, η ζωντάνια και η παραστατικότητα.
Ποιο είναι το επόμενο βιβλίο που θα διαβάσετε;
Ενα αστυνομικό μυθιστόρημα.
Ποια είναι η Αρετή, η ηρωίδα του βιβλίου σας;
Η Αρετή είναι η κάθε γυναίκα από την εποχή της ανδροκρατίας μέχρι σήμερα που δεν έχει δικαιώματα παρά μόνον υποχρεώσεις, στις οποίες πρέπει να ανταποκρίνεται με συνέπεια και να μη διαμαρτύρεται αν δεν αναγνωρίζεται η προσφορά της.
Από πού αντλεί δυνάμεις μια γυναίκα εκείνης της εποχής για να ξεφύγει από την κακή της μοίρα;
Από την ανάγκη για επιβίωση πρωταρχικά και στη συνέχεια από την ανάγκη για κοινωνική καταξίωση. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απαξίωση για τη γυναίκα να μην της αναγνωρίζεται ότι αυτή κυοφορεί και φέρνει στον κόσμο τη νέα ζωή, που είναι η μέγιστη προσφορά στην ανθρωπότητα.
