Γυρίσματα της τύχης ★★★
ΚΟΜΕΝΤΙ (2023)
Σκηνοθεσία: Γούντι Αλεν
Ερμηνείες: Λου ντε Λαάζ, Μελβίλ Πουπό, Νιλς Σνάιντερ
Συμπληρώνοντας αισίως τις 50 ταινίες στην καριέρα του, ο Γούντι Αλεν βρίσκεται «εξόριστος» κινηματογραφικά στο Παρίσι, δημιουργώντας ένα καθαρά γαλλόφωνο φιλμ με θέμα τη διαχρονική επίδραση της τυχαιότητας πάνω στις ανθρώπινες σχέσεις. Η Φανί (Λου ντε Λαάζ) και ο Ζαν (Μελβίλ Πουπό) ζουν έναν ευτυχισμένο γάμο σε κάποιο εύπορο προάστιο του Παρισιού.
Οταν όμως εκείνη συναντά τυχαία στον δρόμο τον Αλέν (Νιλς Σνάιντερ), έναν παλιό συμμαθητή της από το σχολείο, ο έρωτας θα τη χτυπήσει για τα καλά. Η εξωσυζυγική σχέση που θα ακολουθήσει μοιάζει με ανέλπιστο δώρο, αλλά ο απατημένος σύζυγος δεν είναι διατεθειμένος να αποδεχθεί τόσο εύκολα την καινούργια κατάσταση.
Μια σύζυγος μετεωρίζεται ανάμεσα στον ενθουσιασμό του έρωτα και στη φαινομενική ασφάλεια ενός τοξικού, κατά τα άλλα, έγγαμου βίου.
Στα 88 του πια, ο Αμερικανός κινηματογραφιστής συνεχίζει να κάνει άρτιο σινεμά, το οποίο άλλοι κατά πολύ νεότεροι συνάδελφοί του δεν μπορούν καν να προσεγγίσουν, τουλάχιστον στο συγκεκριμένο είδος.
Η ιστορία που χτίζεται εδώ είναι απλή και ταυτοχρόνως εύστοχη, προκειμένου να αναδείξει ένα κωμικοτραγικό ερωτικό τρίγωνο, με έμφαση μάλιστα στη γυναικεία πλευρά του.
Η Γαλλίδα ηθοποιός Λου ντε Λαάζ είναι πολύ γοητευτική στον ρόλο της νεαρής γυναίκας, η οποία μετεωρίζεται ανάμεσα στον ενθουσιασμό του έρωτα και στη φαινομενική ασφάλεια μιας τοξικής κατά τα άλλα συζυγικής σχέσης.
Απολαυστικός στον ρόλο του άνδρα της είναι ο Μελβίλ Πουπό, ο οποίος έχει ερμηνεύσει ξανά με επιτυχία παρόμοιους χαρακτήρες.
Από εκεί και έπειτα, εξίσου βασικό θέμα όπως είπαμε αποτελεί εδώ η έννοια της τύχης. Δίχως να φτάνει το βάθος και την ευρηματικότητα του αξεπέραστου «Match Point», το καινούργιο φιλμ μιλάει με πιο ανάλαφρο και λιγότερο περίπλοκο τρόπο για τους αστάθμητους παράγοντες, όλα εκείνα τα φαινομενικά μικρά και ασήμαντα που μπορούν, ωστόσο, να αποδειχθούν καθοριστικά μέσα στην πορεία των πραγμάτων.
Το γουντιαλενικό χιούμορ ντύνει φυσικά τις καταστάσεις με το γνωστό του πέπλο, δίνοντας έτσι παιχνιδιάρικο χαρακτήρα ακόμη σε κάποιες πολύ δραματικές σεκάνς.
Συνολικά, πάντως, εδώ έχουμε να κάνουμε απλώς με… Γούντι Αλεν. Σε αυτήν τη φάση της καριέρας του, ο Αμερικανός σκηνοθέτης δεν πρόκειται προφανώς να μας δώσει έργα πρωτοτυπίας, ωστόσο συνεχίζει να ανακινεί με κέφι τα γνωστά του θέματα και παράλληλα να αναδεικνύει καινούριους πρωταγωνιστές, ακόμη και αν ο ίδιος δεν γνωρίζει καν τη γλώσσα τους, όπως συμβαίνει εδώ.
