Το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών εγκαινίασε τη φετινή καλλιτεχνική περίοδο στις 24 Σεπτεμβρίου με ένα γκαλά όπερας αφιερωμένο στη Μαρία Κάλλας. Προσκεκλημένοι ήταν η Ρωσίδα υψίφωνος Ελένα Στίχινα και ο βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς, ενώ την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών διηύθυνε ο Λουκάς Καρυτινός.
Στη διάρκεια της σταδιοδρομίας της, η Μαρία Κάλλας ερμήνευσε και ηχογράφησε πλήθος ρόλων, από τη «Βαλκυρία» έως την «Κάρμεν» και από την «Απαγωγή από το σεράι» έως την «Τουραντότ». Ωστόσο, η συνεισφορά της εντοπίζεται κυρίως στην ανάδειξη έργων του κλασικισμού και του ρομαντικού μπελ κάντο όπως, ενδεικτικά μόνον, οι όπερες «Aλκηστις», «Ιφιγένεια εν Ταύροις», «Μήδεια» και «Εστιάδα», «Αρμίντα», «Ο πειρατής», «Υπνοβάτιδα», «Νόρμα», «Aννα Μπολένα» και «Πολύευκτος», πολλές από τις οποίες ανέσυρε από τη λήθη. Στα δε ρεσιτάλ της, η Κάλλας έθετε σε διάλογο μουσικές σελίδες από όπερες που δύσκολα θα φανταζόταν κανείς μαζί. Η τόλμη και η φαντασία της δικαιώνονταν χάρη στις ξεχωριστές της ικανότητες.
Η βραδιά που αφιέρωσε σε αυτή τη μουσική προσωπικότητα το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών δεν διέθετε κανένα από τα στοιχεία που έκαναν το τιμώμενο πρόσωπο να ξεχωρίσει. Δεν περιλάμβανε σχεδόν κανέναν από τους τίτλους που έκαναν την Κάλλας διάσημη, ούτε είχε το στοιχείο της πρωτοτυπίας. Hταν ένα καλοστημένο αλλά στερεότυπο γκαλά όπερας με δύο ακμαίους λυρικούς καλλιτέχνες, οι οποίοι ερμήνευσαν με απόλυτη σιγουριά και αυτοπεποίθηση αποσπάσματα από έργα στα οποία διαπρέπουν.
Η Ελένα Στίχινα ανήκει στις κορυφαίες λυρικοδραματικές υψιφώνους της εποχής, με φωνή ιδιαίτερα πλούσια, ισχυρή, ομοιογενή και ασφαλή στην ψηλή περιοχή. Η Αΐντα της έχει ακουστεί σε Παρίσι, Μόναχο, Γενεύη, Λονδίνο, Ζάλτσμπουργκ και Βερόνα. Τη σιγουριά ενός ρόλου που γνωρίζει άριστα εξέπεμψε και στην Αθήνα, ερμηνεύοντας την άρια από την πρώτη πράξη όπως και το ντουέτο με «πατέρα» της τον Δημήτρη Πλατανιά, εξίσου έμπειρο στη συγκεκριμένη όπερα. Oμοίως, την Τόσκα της Στίχινα έχουν ακούσει η Βιέννη, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη. Στη γνωστή άρια «Eζησα για την τέχνη», η γενναιόδωρη φωνή της γέμισε την αίθουσα. Πιο ενδιαφέρουσα συνεισφορά ήταν το λεγόμενο «μπολερό» από τον «Σικελικό εσπερινό» του Βέρντι, το οποίο σπάνια ακούει κανείς τόσο καλά τραγουδισμένο από φωνή τόσο πλούσια.
Αντίστοιχα, και ο Δημήτρης Πλατανιάς πρότεινε αποσπάσματα από ρόλους που τον έχουν κάνει διάσημο: την άρια του Ζεράρ από τον «Αντρέα Σενιέ», τον «Πρόλογο» από τους «Παλιάτσους» του Λεονκαβάλο, το «Πιστεύω» του Ιάγου από τον «Οθέλλο» και, βέβαια, ένα απόσπασμα από τον «Ριγολέττο» του Βέρντι. Είναι πάντοτε χαρά να ακούει κανείς τις άριες αυτές από μια φωνή τόσο ωραία και ρωμαλέα, με υποδειγματικά δεμένες φράσεις και εξαιρετική άρθρωση. Μαζί οι τραγουδιστές ερμήνευσαν επίσης ντουέτα από τον «Τροβαδούρο» και τον «Σιμόν Μποκανέγκρα», δύο όπερες του Βέρντι για τις οποίες οι φωνές τους μοιάζουν πλασμένες.
Ενθουσιασμένος, ίσως, από το μέγεθος των φωνών που συνόδευε, ο Λουκάς Καρυτινός συχνά υπερέβαλε ως προς την ένταση, αλλά σε κάθε περίπτωση στήριξε τους τραγουδιστές στις επιλογές τους.